Ebeveynler Ne İster? – Okul Devrimi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Ebeveynler Ne İster?

Ebeveynler, çocukları için yasal temsilci olarak hareket eder. Bu büyük bir sorumluluktur. Bir ailedeki çocukların her biri farklıdır. Her çocuğun farklı becerileri vardır. Her birinin farklı ilgi alanları vardır.

Ebeveynler özel eğitimi seçmezlerse, yerel devlet okulunun istekli ve sağlayabileceği her şeye takılıp kalırlar. Bu, okul sisteminin çocukların ne deneyimlemelerine izin verileceğini belirlediği anlamına gelir. Ebeveynlerin bu konuda çok az katkısı var. Ebeveynler, özel bir okul veya özel olarak pazarlanan bir müfredat için ödeme yapmaya istekli olduklarında, çocuklarının eğitimi üzerindeki kontrolü yeniden kurarlar.

Hangi akademik programın çocuklarına en uygun olduğuna karar verirler. Eğitimde pek çok öğrenci çeşidi vardır. Bu öğrenciler için çok çeşitli müfredat materyalleri vardır.

Vergiyle finanse edilen herhangi bir eğitim sistemindeki en büyük sorunlardan biri, vergi fonunun devletin birden çok düzeyini resme dahil etmesidir. Bir okulun vergi fonuna hak kazanabilmesi için belirli şartlara uyması gerekir.

Bu gereksinimler, tüm eğitim sistemini bürokratik yönetim yönünde hareket ettirmektedir. Başka bir deyişle, devletin parası, eğitim sistemini “herkese uyan tek beden” yönünde hareket ettiriyor. Bu, finansmanın doğası gereğidir.

Bir eyalet hükümeti, bu parayı harcamak için yönergeler olmadıkça, eğitim için yüz milyonlarca dolar dağıtamaz. Aksi takdirde, sistem içindeki insanların ceplerini doldurmak için hükümet fonlarından bir sifon çekilecekti.

Yani kurallar ve düzenlemeler olmalı ve sonuç olarak tüm sistem bürokratik hale geliyor. Ludwig von Mises buna bürokratik yönetim adını verdi. Bunu kâr yönetimiyle karşılaştırdı.

Bürokratik yönetim her zaman merkezi bir para kaynağı tarafından işaretlenir. Para devletten gelir ve bu nedenle devlet yetkilileri tarafından kontrol edilir. Ebeveynlerin hangi ezgilerin, hangi müzik aletleriyle ve ne kadar büyük bir orkestrada çalınması gerektiği konusunda çok az bilgisi vardır.

Eğitim sistemi, eğitim sistemi içinde emir-komuta zincirini oluşturan bürokratlardan yanadır. Bürokrasiler nadiren yenilikçidir. Bir bürokrat maaş bordrosunda ne kadar uzun süre kalırsa, o kadar az yenilikçi olur. Kurallar kitabı baskın hale gelir: “Biz burada işleri bu şekilde yapmayız.” Bürokrasilerin tahmin edilebilir olması gerekiyor, ancak en doğru tahmin şudur: vergi mükelleflerinin sistem üzerindeki etkisinde bir azalma.

Anne babanızı ebeveyn olarak nasıl tanımlarsınız
Büyüklerin istekleri nelerdir
Helikopter ebeveyn
Helikopter ebeveyn makale
Helikopter aileler
Başarılı ebeveyn pratikleri
Helikopter tutum nedir
Aile eğitim Modelleri

Bürokratlar her zaman dış kurumların, özellikle de yasama organının müdahalesine içerlerler. Dolayısıyla yasa koyucular, yerel okul sistemine kayıtlı çocukların aileleri tarafından önerilen değişiklikleri uygulamak için çok az şey yapabilirler. Ebeveynler yasama organlarını eğitmek için çok az şey yapabilirler. Dolayısıyla eğitim sisteminin tepesi, bu seçkin eğitimciler loncasının tercih ettiği her şey açısından bürokratlar tarafından mühürlendi.

Burada uyulması gereken önemli ilke, ebeveynlerin ekonomik ve aynı zamanda yasal olarak kontrol altında olmaları gerektiğidir. Çocuklarına mümkün olan en iyi uyumu sağlayacak bir program arayışında “özel eğitim piyasasına” girmeye istekli olmaları, hem yasal otoritelerini hem de ekonomik otoritelerini piyasada iddia etmeye istekli olduklarını göstermektedir.

Paralarını ağızlarının olduğu yere koyuyorlar. Çocuklarının eğitimine para ve zaman ayırmaya istekli olmaları, eğitimin hem içeriği hem de yapısı üzerindeki kontrollerinin temelidir.

Çocuklarının eğitimini ciddiye alan ebeveynler için en önemli şeylerden bazıları nelerdir? İlk olarak, çocuklarının güvende olduğundan emin olmak istiyorlar. Diğer öğrenciler tarafından zorbalığa maruz kalmadıklarından emin olmak istiyorlar.

Güvenliğe ek olarak, ebeveynler çocukları için sağlam bir ahlaki ortam ister. Bu günlerde devlet okulları uyuşturucu dükkânlarının eşdeğeri haline geldi. Pek çok öğrenci tek bir alanda yoğunlaşıyor ve akranlarına uyuşturucu satarak para kazanan diğer öğrenciler için kolay notlar haline geliyor.

Bu konuda endişe duyan ebeveynler, çocuklarını ortamdan uzaklaştırarak bununla baş edebilirler. Akademik olarak başarılı olan ve yetenekleri konusunda kendine güvenen çocukların, uyuşturucuların sağladığı fantezi kaçışının cazibesine yenik düşme olasılıkları daha düşüktür.

Ebeveynler ayrıca öğretmenlerin çocuklarının özel eğitim ihtiyaçları konusunda endişeli olduğundan emin olmak isterler. Sorun şu ki, sınıf ortamında öğretmenlerin dikkate alması gereken çok sayıda öğrencisi var. Herhangi bir öğrenciye gösterebilecekleri ilgi sınırlıdır. Öğrenci, tersinden ziyade öğretmenin yeteneklerine uyum sağlamalıdır.

Öğrenci büyüdükçe, daha bağımsız hale gelmesi beklenir. Bu önemlidir, çünkü daha önce de söylediğim gibi, öğrenci bir üniversite kampüsüne ayak bastığında, onun dadılığını yapacak kimse olmayacaktır. Bu nedenle, lise müfredatı ve eğitim programının yapısı, öğrencinin olgunlaşma yeteneğine odaklanmalıdır.

Öğrenci giderek kendi kendini eğitmelidir. Tüm akademik program, kendi kendine eğitim yoluyla bu olgunluk süreci açısından yapılandırılmalıdır. Ebeveynler, özellikle lise yıllarında eğitimin bu yönünü ihmal etme eğilimindedir. İlkokulda çocukları için istediklerini lisede çocukları için istiyorlar. Kendilerine özel ilgi isterler. Bu bir hatadır.

Üniversiteye birinci sınıf öğrencisi olarak başlayan bir öğrencinin, bir oditoryumda “beş yüz hatta bin kişiden oluşan” dersleri alması gerekebilir. Bir profesör öğrencilere ders anlatır. Öğrenciler not alır. Daha sonra, haftada birkaç kez, öğretmenlik eğitimi almamış lisansüstü öğrencilerinin önderlik ettiği tartışma gruplarında buluşurlar.

Bu kurslara bazen mega kurslar denir. Üniversiteler için oldukça karlıdırlar. Öğrenci başına maliyet düşüktür: bir profesör ve bazı düşük ücretli lisansüstü öğretim asistanları. Bu sınıflarla ilgili neredeyse hiç bireysel ilgi yoktur.

Öz disiplini olmayan ve iyi çalışma alışkanlıklarına sahip olmayan öğrenciler, üniversitenin ilk iki yılını nadiren tamamlarlar. Bu nedenle, birinci sınıf öğrencisi olarak giren öğrenciler için mezuniyet oranı sadece yüzde 50 civarındadır.

Ebeveynler, ders çalışmasının hem yapısının hem de içeriğinin öğrenciyi motive ettiğinden ve aynı zamanda öğrencilerin birbirleriyle etkileşim kurmaları için bir yol sağladığından emin olmak için lise müfredatını çok dikkatli bir şekilde incelemelidir.