Endonezya’da Okullaşmanın Evrimi – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Endonezya’da Okullaşmanın Evrimi

Günümüz Endonezya’sında eğitimin doğasına üç ana akım katkıda bulunmuştur. Birincisi, çocukların aileden ve toplumdan aldıkları gayri resmi eğitim türüdür. Günümüzde olduğu gibi eski geçmişte de, gençlerin dünyalarının doğası, etnik gruplarının gelenekleri ve dili, insanların hayatta oynadıkları roller ve kişinin mesleği hakkında bildiklerinin özü, aileye ve aileye doğrudan katılım yoluyla öğrenilmiştir. 

Bugün Endonezyalıların çoğu çiftçi, balıkçı ya da zanaatkardır; meslekler hala ebeveynlerden ve komşulardan iş başında katılım yoluyla öğrenilmektedir. İkinci akım, langgar (küçük ibadethane) ve pesantren (Müslüman bir bilgin tarafından işletilen derecesiz bir okul) kurumları aracılığıyla sunulan İslami din eğitimidir.

Üçüncü akım, Avrupalı ​​sömürgeciler tarafından tanıtıldı. Batı toplumlarında tipik olarak “okul” olarak bilinen kurumdur. Öğrencilerin yaş seviyelerine uygun sınıflara kaydoldukları özel bir binadan oluşur. Müfredat temel olarak yerel, tarih, coğrafya, matematik, bilim ve – üst sınıflarda – yabancı dilleri okuma ve yazma gibi laik konulardan oluşur.

İslami ve Batılı-laik okullar Endonezya’da hâlâ iki tanımlanabilir sistem olarak var olmalarına rağmen, ilki Din Bakanlığı’na bağlı ve ikincisi Eğitim ve Kültür Bakanlığı’na bağlı olarak son yıllarda daha fazla benzer hale geldiler. Bu kurumların özelliklerini açıklığa kavuşturmak ve gelişimlerindeki son eğilimleri resmetmek için kısaca tarihsel arka planlarını izleyeceğiz.

İSLAM OKULLARI – LANGGAR, PESANTREN, MEDRESE

Yüzyıllar boyunca İslami eğitim merkezinin en basit seviyesi langgar, bir şehirde veya bir köyün kenarında küçük bir ibadethane olmuştur; burada çocukların Kuran ayetlerini Arapça zikretmeyi, bilgisine saygı duyulan bir yetişkinin vesayeti altında öğrenirler. 

Bu çalışmanın seyri genellikle birkaç aydan bir yıla kadar sürer ve öğrenciler sabahları iki saat ve akşamları iki saat daha katılırlar. Başlamak için, çocuklar Arap alfabesini öğrenirler, ardından metni öğretmenleri tarafından gösterilen şarkı söyleme modelinde tonlamaya dikkat ederek Kuran’ın bölümlerini zikrederler. Sosyal bir kurum olarak langgar yüzyıllar boyunca çocukları büyük Müslüman cemaatinin üyeleri olduklarının farkına vararak etkilemeye hizmet etmiştir.

Yılı bir langgarda tamamladıktan ve erken ya da orta ergenliğe ulaştıktan sonra, bazı gençler Endonezya’da genellikle pesantren veya belirli bölgelerde pondok olarak bilinen daha ileri bir dini okula giderler. Endonezya bugün ağırlıklı olarak Müslüman bir ülke olmasına rağmen, Endonezya İslam’ı, Müslümanların gelişinden önce gelen bir Hinduizm altyapısı üzerine inşa edilmiştir.

Endonezya eğitim sistemi PDF
Endonezya üniversite okumak
Endonezya Üniversiteleri Ücretleri
Endonezya da yüksek Lisans
Endonezya da İngilizce dil eğitimi
Endonezya okul öncesi eğitim sistemi
Karşılaştırmalı Eğitim Sistemleri PDF
Endonezya kısa bilgi

Ve toplumun Hindu başlangıçlarının yaklaşık iki bin yıl öncesine ait modern bir kanıtı, okulun pesantren biçimidir. Başlangıçta, kutsal yazıları incelemek için uzak bir yerde gençleri evinde toplayan bir Hindu gurusundan oluşuyordu. 13. yüzyıldan 17. yüzyıla kadar başlıca batı Endonezya adalarında İslam Budist-Hinduizmin yerini aldığında, Hindu çileci alimlerin merkezi, geleneksel olarak kiyai veya ajengan olarak adlandırılan bir İslam alimi veya ulema tarafından yönetilen Müslüman pesantren’e dönüştü.

Geleneksel pesantren, genellikle bir caminin bitişiğindeki kırsal bir ortamda bulunan bir yatılı okuldur. İslami doktrinin belirli bir yönündeki uzmanlığı nedeniyle bilim adamlarının itibarı nedeniyle çalışma merkezine gelen santris veya “takipçiler” olarak bilinen öğrencilere konutlarında ders veren bir veya daha fazla bilgin tarafından yönetilir.

Okul kompleksinde, öğrencilerin sade bir yaşam sürdüğü, hasırların üzerinde uyuduğu ve yemeklerini küçük bir ateşte pişirdiği pondoks veya asrama adı verilen basit yurtlar bulunmaktadır. Santriler hiçbir ücret ödemezler, ancak genellikle para veya yiyecek hediyeleriyle alimin refahına katkıda bulunurlar veya günün bir bölümünde ulemanın bahçesinde veya pirinç tarlalarında çalışabilirler.

Bir öğrenci, öğrenimini ne kadar karlı bulduğuna bağlı olarak sadece birkaç ay kalabilir veya 10 yıl veya daha fazla kalabilir. Öğretilen ortak konular, Arap dili, İslam inancının ilkeleri (Usuluddin), Kuran ve Haditlerden yorumlanan yasalar (Peygamberin gelenekleri) ve İslam’ı derinlemesine analiz eden Arobiyah bilimidir.

Santris için tipik bir gün sabah namazı (subuh) ile başlar, ardından ilk ders serisi gelir. Gün ortasında santris öğretmen için gönüllü çalışabilir veya çalışabilir. Öğle yemeği ve dinlenme döneminden sonra tekrar derse başlarlar, gün batımı ve akşam namazından sonra ek çalışma dönemleri gelir.

Endonezya’daki pesantrenlerin kesin sayısı bilinmiyor, çünkü kurumların çoğu görünüşe göre bunu yapıyor olsa da, devlet kurumlarına rapor verme konusunda resmi bir sorumluluğu olmayan özel kuruluşlar. Boyutları bir düzineden fazla santris’ten yüz veya daha fazlasına kadar değişir ve birkaç durumda binden fazla öğrenciyi kaydeden pesantrenler vardır. Diyanet Bakanlığı’nın tahminlerine göre, 1977’de ülkede 15.950 eğitmen tarafından öğretilen toplam 830.850 santris kaydıyla 4.752 pesantren vardı.

20. yüzyılın ilk yıllarında, İslami lider grupları, bu kuruma devam eden öğrencilerin gerçekten dini bilgiler edindiklerini, ancak ulusun Batı tarzında öğretilen pratik beceriler üzerinde hakimiyet kazanmadıklarını belirterek, pesantrenlerden memnuniyetsizliklerini dile getirdiler. 

Bu nedenle, yüzyılın ikinci on yılında, kurumlarını modernleştirmeye niyetli birkaç İslami kuruluş, müfredatta seküler konuları paralel dini çalışmalara dahil etti. İslam ve dünyevi konuların (yerel dilde okuma ve yazma, aritmetik, tarih, coğrafya, doğa bilimleri) bir karışımını temsil eden bu yeni kuruma, Ortadoğu’dan ithal edilen bir terim olan medrese adı verildi.

1920’ler ve 1930’larda medreseler bir miktar düzenli olarak arttı, ancak sayılarındaki belirgin artış, yeni Cumhuriyetin Din Bakanlığı’nın ana çabalarını geleneksel pesantrenlerin aksine medreseyi genişletmeye yönelttiği II. Dünya Savaşı’ndan sonra gerçekleşti.

Medrese, müfredatın en az yarısı olarak tipik laik konuları içermekle kalmaz, aynı zamanda diğer yönlerden Batı laik okuluna benzer. İlkokul, ortaokul ve lise seviyeleri bir kolej seviyesinden önce olacak şekilde derecelendirilir. Diplomalar bu seviyelerin her birinin tamamlanması üzerine verilir. Ayrıca öğretmenler, orijinal pesantrenlerde olduğu gibi daha büyük öğrenciler arasından seçilmek yerine öğretmen-eğitim kurumlarında yetiştirilmektedir.