Üniversitelerin Gelişimi – İngiltere’de Eğitim Sistemi – Tez Nasıl Yazılır? – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Üniversitelerin Gelişimi

Yapılan çalışmalar, sadece üniversitenin işlevini yansıtmakla kalmayabilir, bazen onları tahmin edebilir. Bazen de kenara çekilebilir ve tam katılımcı olmayı reddedebilir. Büyüme gerekliydi; Bazıları için bu, “mutlak zevklerin bir nedeni”, diğerleri için “şüphelerin ve şüphelerin” kaynağıydı.

Temel ilkelerden çok beceri kazandırmaya yönelik” öğretim gibi kaçınılabilecek tehlikeler vardı. Üniversite üzerinde aşırı uzmanlaşma, aşırı müfredat ve uygunsuz talepler gibi tehlikeler vardı. Flexner’in kitabından yıllardır ortaya çıkan en önemli ve en önemlisi” olarak bahsetti.

Deller, Flexner ile anlaşmazlıklarını dile getirdi, ancak ‘Hiç kimse ona karşı derin bir yükümlülük altına girmeden onun çalışmasını okuyamaz; hiçbir yazar daha yüksek bir akademik veya bilimsel mükemmellik standardı belirlememiştir ‘. Sorunları incelemek, gerçeklerle yüzleşmek, dünyayla yüzleşmek ve dünyayı yeniden şekillendirmek için gereken tutumlar için eğitim yapmak için üniversite ile kıyaslanabilecek bir kurum olmadığını belirttiği için övdü.

Deller, daha önce gördüğümüz gibi, üniversitelerin tutulduğu halkın saygınlığının artmasının yanı sıra sadece eleştirilerin yapılmasını önerdi ve onların özgürlüğünü, mevcut ve değişen rollerinin merkezi olarak gördü. Farklı geçmişlere sahip yazarların karşılaştığı temel sorunlar şiddetleniyordu.

Potansiyel çözümlerde olmasa da, onları tanımakta birleşmişlerdi. Sanayi, teknoloji ve üniversitelerin bunlara yanıt verme yapıları ve programları; diğer eğitim düzeyleri ve türleriyle ilişkileri; üniversitenin birincil sorumlulukları bunlar, 1920’lerin ve 1930’ların başındaki yazarların ortaya çıkan bir ‘sistem’ için hayati olarak ele almaya başladıkları şeylerin önemli ve çoğu zaman tartışmalı özellikleriydi.

türkiye’de üniversitelerin tarihi gelişimi
Kuruluş Yıllarına göre üniversiteler
Üniversitelerin Tarihi Gelişimi
Yıllara göre üniversite sayısı
Ortaçağ üniversiteleri nasıl birimlerdir
Dünyadaki ilk üniversite
Ortaçağ üniversiteleri özellikleri
Ortaçağ’da kurulan üniversiteler

Bilimsel kitap, politikacıların alay programları, eğitim dergilerinin analizi, bunlar hem sistem içindeki tartışmaların arttığını hem de yüzyılın ilk yirmi yılının süreli yayınlarında ve broşürlerinde ele alınanlardan farklı bir izleyici kitlesine işaret ediyordu. Newman ve diğerlerinin yankıları tespit edilebilmesine rağmen, dikkat öncelikleri önemli ölçüde değişiyordu.

Diğer sorunlar 1930’larda ivme kazanmıştı ve diğer izleyicilere de değinilmesi gerektiğini gösterdi. Kadınların eğitimi meselesi çeşitli şekillerde gün yüzüne çıktı. 1927’de Oxford Cemaati, Üniversitedeki kadın öğrenci sayısını sınırlandırma kararı aldı.

Cambridge, İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar kadınları tam üyelikten dışladı ve onlara “hak” yerine “unvanlar” verdi. Journal of Education’a sordu, kadınların üniversite eğitimi için hakkı var mıydı?

Kent üniversiteleri ihtiyacı tam olarak karşılayamadı. Cevap bir “kadın üniversitesi” miydi yoksa Royal Holloway, Londra gibi daha fazla üniversite koleji miydi? Belki de, çeşitli üniversite kurumlarının kadın öğrencilere hitap etmesi gerektiğini öne sürdü.

1933’te The Universities Review’de bir yazar, evli kadının üniversite kadrosundaki düşük pozisyonundan şiddetle şikayet etti: Önemli istisnalar olmasına rağmen, “tüm niyetler ve amaçlar için meslek ona hala kapalıdır”. Bir “sistem” kavramı, bu tür sorunları daha net bir şekilde merkez sahneye taşımaya başlamıştı.

Yetişkin eğitimi de bu on yıllar boyunca kalıcı bir öneme sahipti. 1919’da Oxford Balliol Koleji Yüksek Lisansı Arthur L. İngiliz üniversitelerinin çalışmalarında artan bir rol oynar.

Komite, bu hareketi üniversiteyi “uygun çalışma alanı” nın ötesine taşıyor olarak gören itirazcıların olduğunun farkında olsa da, genel bir destek olduğunu hissetti. Komite, her üniversitede bir ‘duvar dışı yetişkin eğitimi bölümü’ kurulmasını tavsiye etti.

Bu Yetişkin Eğitimi Komitesi varlığını sürdürdü ve yayınlarından biri, 1933’te Yetişkin Eğitimi ve Yerel Yönetim idi; bu komitenin üyeleri, ya akademisyen ya da yetişkin eğitimi hareketine aktif olarak katılan bir düzine kişiyi içeriyordu.

Bunlardan dördü profesör, dördü de doktor unvanına sahipti, ayrıca G.D.H.Cole ve Barbara Wootton gibi diğerleri. 1927’de, yetişkin eğitimi üzerine bir Amerikan kitabını inceleyen Journal of Education, yetişkin eğitimini “bu ülkedeki zamanımızın en büyük sorunlarından biri”, “iyi bildiğimiz” bir şey olarak değerlendirdi.

Percy, yerel teknik kolejlerle ilgili argümanında, yetişkin eğitiminin kolejlerin alanına taşınabileceğine de inanıyordu. Yetişkin eğitimi üniversiteler tarafından son 20 yılda teşvik edilmişti ve “üniversitelerin etkisi ve prestiji, bu hareketin sağlamlığı ve başarısı için her zaman olduğu gibi gereklidir”.

Yetişkin sınıfları aynı zamanda yerel kolejde de bir yuva bulmalıdır, ‘şüphesiz, üniversitenin kendisinin kendilerine bir yuva sağlayabileceği üniversite şehirleri dışında; ancak üniversiteler, gelişimlerine rehberlik etmede öncü bir rol oynamaya devam etmelidir. 

Deller, okul dışı öğretimin büyümesinin “İngiliz üniversitelerinin gurur duymasına neden olduğu şeylerden biri” olduğunu düşünüyordu. Flexner’e yapılan incelemeler, bu üniversite hükmünün önemini ve ilgisini görmediği için onu göreve getirdi.

1930’ların başlarında, üniversite ortamı, en azından bir proto-sistem olarak algılanabileceği noktaya değişti. Yazarların önemli olarak ele aldığı konular, yalnızca ortamdaki farklılıkları ve kurum türlerine özgü koşulları değil, aynı zamanda geçmiş ve gelecekteki üniversite gelişimi ve geniş ekonomik ve sosyal ilgi alanları arasındaki ilişkileri de ele aldı.

Önümüzdeki dönemde, üniversitelerin ekonomik büyümeye yapacağı katkı ve benimsemek için en güçlü şekilde ihtiyaç duydukları değerler, bu ilişkilerin birbiriyle bağlantılı iki yönü büyük endişe kaynağı olacaktı. Bunların her ikisi de uluslararası olaylardan derinden etkilendi ve dışarıdaki panoramik değişikliklerin yarattığı gerilimlere yanıt olarak üniversitelerin iç işleyişine gösterilen ilgi de giderek arttı.

YENİ BİR KRİZ

REEFLER

1930’ların sonlarına gelindiğinde, üniversitelerin nasıl oldukları gibi tasvir edileceğine ve yeni koşullar ışığında rollerinin nasıl yeniden değerlendirileceğine dair herhangi bir değerlendirme, akut tehlikeleri hesaba katmak zorundaydı. Savaşın başlamasından bir yıl önce düzenlenen ‘Modern üniversitede eğitim’ üzerine uluslararası bir öğrenci tartışması yer alıyordu.

Yüksek öğrenimle ilgilenen herkesin ekonomik bunalım, Nazizm ve Faşizm ve savaş tehdidinin çok iyi farkında olduğu başka resifler de vardı. Esas mesele, üniversitelerin geleneksel bilim değerleri ile totaliter rejimler tarafından temsil edilen insani değerlere yönelik saldırıya direniş arasında nasıl bir denge kurabileceğiydi.