Eğitim Harcamaları – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Eğitim Harcamaları

Eğitime ne kadar harcandığına dair en belirgin bilgi kaynağı ulusal bütçedir. Bu kaynağı kullanarak, 1970’lerin ortalarında eğitime ayrılan ulusal bütçenin en büyük kısmının Malezya’da (yüzde 21), biraz daha az Tayland’da (yüzde 19), daha da azının Filipinler’de (yüzde 15, yüzde 15’ten aşağı) olduğunu öğreniyoruz. On yıl önce yüzde 29) ve Singapur’da yüzde 13’dür.

Bu miktarlar, eğitime ayrılan kişi başına ABD doları sayıları olarak ifade edildiğinde, Singapur’un eğitim için vatandaş başına 73 dolar, Malezya 32 dolar, Tayland 7 dolar ve Filipinler’in 6 dolar ayırdığını görüyoruz.

Ancak okulların gelir kaynaklarını daha yakından incelediğimizde, ulusal bütçe rakamlarını çok yetersiz buluyoruz. Örneğin, Filipinler’de ilkokul sistemi neredeyse tamamen ulusal bütçeden finanse edilmektedir. Ancak ortaokullar, ya fonları ulusal bütçede yer almayan yerel makamlar ya da çoğu tarikatlara bağlı özel kuruluşlar tarafından desteklenmektedir. 1970’lerde ülkedeki ortaokul öğrencilerinin yarısından fazlası özel okullara gidiyordu.

Singapur’daki sanayi grupları mesleki eğitime kendi fonlarından önemli ölçüde katkıda bulunduğundan, Singapur’un oldukça etkileyici kişi başına harcaması bile eğitime ayrılan gerçek miktarı yansıtmada başarısız oluyor.

Endonezya’da finansman tablosu daha da karmaşık. İlkokul öğretmenlerinin maaşlarının İçişleri Bakanlığı tarafından ödenmesi ve kamu destekli İslami okulların finanse edilmesi Din Bakanlığı tarafından finanse edildiğinden, Eğitim Bakanlığı bütçesi kamu eğitim harcamalarının büyük bir bölümünü yansıtmamaktadır. Ayrıca, Endonezya’da ekonomik olarak zor 1960’larda ve 1970’lerin başında, hem özel hem de devlet okulları, ebeveynlerden hükümet tarafından izin verilmeyen ekstra ücretler talep etme girişiminde bulundu.

1970’lerin ortalarında hükümet, sistemin bölgelere göre standardize edilebilmesi ve daha adil olabilmesi için ilkokullarda velilerin ücret tarifesini düzenli hale getirdi. Daha sonra 1970’lerin sonlarında, daha düşük ilkokul sınıfları için tüm ücretler kaldırıldı ve hükümet, gelir kaybını okullara ekstra fonlarla telafi etti.

Bununla birlikte, özel ücret alma uygulaması o kadar kökleşmişti ki, bazı okullarda müdürler ve öğretmenler, hükümet düzenlemelerinin yasaklamasına rağmen uygulamaya devam ettiler. Sonuç olarak, diğer ASEAN ülkelerinde olduğu gibi Endonezya’da da okullaşmanın maliyetini belirlemek henüz kesin bir sanat değil. Finansman resmini etkileyen faktörler hala çok değişken.

Kesinlik elde etmede yukarıda belirtilen zorluklara rağmen, ASEAN ülkelerinde eğitimin finansmanı ve finansman politikalarının etkileri hakkında bazı temel bilgiler mevcuttur. Bu konulara ayrı milletlere odaklanan bölümlerde değinilmektedir.

Eğitim harcamaları nedir
2020 eğitim harcamaları
Ülkelerin eğitim harcamaları
OECD eğitim harcamaları
Yıllara göre eğitim harcamaları
TÜİK Eğitim İstatistikleri, 2020
Eğitim harcamaları İstatistikleri 2020
milli eğitim istatistikleri 2020/2021

MEVCUT SİYASİ SİSTEM

Her bir ASEAN hükümetinin yapısının ana hatlarını çizmeden önce yansıtılan siyaset ve eğitim arasındaki ilişkinin altında yatan siyaset bilimi alanından birkaç genellemeden bahsetmeliyiz.

İlk genelleme, siyasi sistemlerin kendilerini sürdürmek ve sürdürmek üzere tasarlandıklarıdır. Hiçbir siyasi sistem, hatta şiddetle kurulmuş bir sistem bile, kendi yerini veya yıkımını kasıtlı olarak teşvik etmez. Gerçekten de, belki de bir devrimle yüzleşmekle, devrim yoluyla iktidarı kazanmış olandan daha az ilgilenen başka bir hükümet yoktur.

İkincisi, bir siyasi sistem, muhalefete yalnızca sistemin hayatta kalmasını tehdit etmeyen bir dereceye kadar izin verir. Konuşma, toplanma, gösteri yapma, yayınlama veya silah taşıma özgürlüğü, sistem veya iktidardakiler için bir tehdit olarak görüldüğünde, bu tür özgürlükler kısıtlanır.

Üçüncüsü, bir politik sistem tarafından desteklenen veya içinde çalışmasına izin verilen eğitim kurumlarının onu desteklemesi beklenir. Hükümeti kontrol eden insanlar, okulları eleştiriyi körüklemek veya mevcut siyasi yapının değiştirilmesini teşvik etmek için değil, mevcut hükümeti sürdürmek ve güçlendirmek için araçlar olarak görüyorlar. Mevcut hükümeti eleştirmede ve farklı bir siyasi yapıyı savunmada gereğinden fazla başarılı görünen eğitimciler genellikle itibarsızlaştırılır veya baskı altına alınır.

Dördüncüsü, bir ulusun anayasası ve yasaları, siyasi sistemin bileşenlerini, sistemdeki insanlar için yararlarını (haklarını) ve yükümlülüklerini (sorumluluklarını) ve tüm sistemin nasıl işlemesi gerektiğini tanımlamayı amaçlar. Başka bir deyişle, yasal belgeler oyunu ve kurallarını tanımlar. Analiz amacıyla, eğitim sistemi içinde ortaya çıkabilecek veya eğitim sistemi tarafından üretilebilecek iki tür siyasi muhalefet tanımlayabiliriz.

İlk tip, politik yapının kendisine değil, onun içindeki kurallara göre oynamamakla suçlanan insanlara yöneliktir. Başka bir deyişle, hükümet yetkilileri yolsuzluk veya verimsizlikle suçlanıyor. Bu durumdaki eleştirmenler, mevcut sistemi destekledikleri ve saldırılarını onun ilkelerine dayandırdıkları için vatansever olarak kabul edilebilir. Onlar inancın koruyucularıdır. İkinci tip, sistemin kendisini değiştirmeye yöneliktir.

Bu türden muhalifler, sadece hükümetin işleyişinde daha fazla dürüstlük ve verimlilik talep etmiyorlar ya da sadece hiyerarşinin tepesindeki oyuncuların daha iyileriyle değiştirilmesini istemiyorlar. Bunun yerine, farklı bir yapı ve farklı kurallar gerektiren ve çoğu durumda farklı oyuncuların en üstte yer aldığı yeni bir oyunu savunuyorlar. Mevcut sistemin bakış açısından, bu ikinci tür eleştirmen bir vatansever değil, yıkıcıdır.

Son yirmi yılda, her ASEAN hükümeti her iki tür muhalefetle de karşı karşıya kaldı. Birinci türden bir örnek olarak, ASEAN ülkelerindeki üniversite ve ortaokul öğrencileri, zaman zaman, kurallara uymadıkları için yasanın ruhundan ya da lafzından saptıkları için kamu görevlilerine saldırmışlardır.

Öğrenciler, suçlamalarını desteklemek için yurttaşlık, vatandaşlık veya sosyal bilgiler derslerinde öğrendikleri ilkelere atıfta bulundular. Gerçekte, ulusun siyasi sistemini verimli bir şekilde öğreten ve ona güçlü bir bağlılık oluşturan bir eğitim programının bu tür bir muhalefet üretmesi beklenebilir. Ve bu eleştiri çeşitliliği, görevdekiler tarafından hoş karşılanmasa da, sistemin kendi kuralları üzerine kurulu olduğu ve onları devam ettirmeye yönelik olduğu için sistem için iyi sayılabilir.

Mevcut siyasi sistemi değiştirmeyi amaçlayan ikinci tür muhalefetin en belirgin örneği, beş ASEAN ülkesinde Komünizm savunucuları tarafından üretilen muhalefettir. Singapur ve Malaya’da Komünist meydan okuma, 1961’de kurulan Barisan Sosialis siyasi partisinden geldi.

Ek olarak, II. Dünya Savaşı’ndan kısa bir süre sonra Malaya (ve daha sonra Malezya) hükümeti, Tayland sınırındaki en kuzeydeki eyaleti Komünist güçlerden kurtarmak için mücadele ediyor. 1950-1965 dönemi boyunca, Endonezya Komünist Partisi düzenli olarak güç kazandı ve ulusun siyasi yapısını giderek daha fazla şekillendiriyor gibi görünüyordu.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör