Eğitimde Sendikalar – Hollanda Mesleki Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Hollanda Mesleki Eğitim ve Öğretiminde WBL’nin Tarihçesi

WBL’nin Hollanda MEÖ’deki kendine özgü konumu için bazı tarihsel temeller verilebilir. Hollanda’da bir iş temelli öğrenme sistemi olarak çıraklık, titrek bir geçmişe sahiptir. On sekizinci yüzyılın sonunda lonca sisteminin resmi olarak kaldırılmasıyla neredeyse ortadan kalktı. Bu zaman gecikmesinin ardından, çıraklık eğitimleri İkinci Dünya Savaşı’ndan önce küçük ölçekte yeniden yaratıldı, ancak ancak 1945’ten sonra yeniden başladı.

1996 yılına kadar var olan bu yeniden yaratılan Hollanda çıraklık sisteminin, asırlık bir sistemin devamı veya hatta mirası olmaktan ziyade aslında bir tür “yeni çıraklık” planı olduğu iddia edilebilir. 1980’lere kadar çıraklık, teknolojik sektörlerde (örneğin, metal işleme, gemi yapımı, elektrik mühendisliği, nitelikli üretim işlerine tercih edilen yol olarak inşaat) yoğunlaşmıştı.

Hemşirelerin de birçok yönden oldukça benzer olan hastane tabanlı bir staj sistemi vardı. Bununla birlikte, Almanya’nın aksine, fırıncılık, kuyumculuk veya gözlükçülük eğitimi gibi birkaç istisna dışında, küçük zanaatlarda çıraklık eğitimi konusunda güçlü bir gelenek yoktu. İngiltere veya Almanya gibi ülkelerin aksine, çıraklık ve işçi sendikaları arasında da hiçbir zaman güçlü bir bağlantı olmadı.

Sendikalar, çıraklık sisteminde olduğu kadar resmi orta mesleki eğitim sisteminde de resmi etkiye sahipti ve hâlâ da var, ancak çıraklığı bir işgücü piyasası sorunu veya üyelik koruma aracı olarak değil, yalnızca bir eğitim yörüngesi olarak düşünüyorlar.

1980’lerden bu yana, Hollanda’daki çıraklık eğitimleri, periyodik dirilişler olmasına rağmen, statü ve katılım açısından düşüş gösterdi. Bu düşüşün nedenleri hem ekonomiktir; ekonomik kriz, metal endüstrisi ve gemi yapımı gibi geleneksel sektörlerin sönmesi, yeni yetkinlik talepleri ve sosyal; genel eğitime artan katılım ve teknik işlerin azalan popülaritesi vardır. 

1990’larda, iş temelli öğrenme ve çıraklık yeniden ‘yeniden keşfedildi’, ancak yeni öğrenme ve çalışma düzenlemeleri ve okullar ile iş temelli öğrenme arasındaki yeni bağlantılarla. 1996’da çeşitli mesleki öğrenme yolları ve okul türleri (çıraklık sistemi ve okul temelli mesleki eğitim; başlangıç ​​ve yetişkin mesleki eğitimi) tek bir mesleki eğitim ve öğretim sistemine entegre edildi.

Mesleki ve Yetişkin Eğitimi Yasası (WEB), Hollanda’da ilk kez, entegre bir lise mesleki eğitim (MBO) sistemi oluşturmuş ve eskiden ayrı olan okul temelli Mesleki Eğitim ve Öğretim ve iş temelli çıraklık sistemlerini bir araya getirmiştir. 

1996’dan önce Hollanda’da tam zamanlı okul temelli orta mesleki eğitim (yani öncelikle teknik eğitim) zaten daha küçük veya daha büyük bir pratik bileşene sahipti. Ancak 1996’dan sonra, çoğu kurstaki pratik bileşen daha da genişletildi ve işyeri ortamlarında öğrenmenin kalitesini iyileştirmek için önlemler alındı.

Eğitim sendikaları ve siyasi görüşleri
Memur sendika üye sayıları 2020
Memur sendika üye sayıları 2021
Öğretmen Sendikaları üye sayıları
Sendikaların üye sayıları
Eğitim Sendikaları 2021
Eğitim Sendikaları üye sayıları
Sağlık-Sen üye sayısı

Meslek yüksekokulları, uygulama döneminin rehberlik ve değerlendirilmesinden sorumlu hale geldi ve şimdiye kadar bu görevden sorumlu olan bölgesel çıraklık kurumları feshedildi. Bazı sektörlerde sadece ilkel bir biçimde de olsa, uygulama yerleştirmeleri için bir kalite sistemi geliştirildikçe şirketlerin rolü de daha resmi hale geldi.

Ulusal mesleki eğitim kurumları, işe yerleştirme şirketlerini akredite etmeye ve uygun görevlerin ve bir işyeri koçunun veya akıl hocasının mevcudiyetini kontrol ederek bir öğrenme ortamı olarak kalitelerini resmi olarak kontrol etmeye başladı.

WEB, işyerinde öğrenimi her üst düzey ortaöğretim mesleki eğitim ve öğretim müfredatının önemli bir parçası haline getirdi. İki ‘öğrenme yolu’ tanıtıldı, okul temelli bir yol ve iş temelli çıraklık yolu. Her iki yol da okulda ve işyerlerinde öğrenmeyi farklı derecelerde birleştirir. Okul temelli yol, toplam müfredat süresinin %20-60’ı için işyerinde öğrenmeyi içerir.

WEB’den önce, okul temelli Mesleki Eğitim ve Öğretimde işyerinde öğrenme, 12 hafta (idari eğitimde 3 yıllık bir müfredatta) ile bir yıl (yüksek düzeyli teknik mesleki eğitimde dört yıllık bir kursta) arasında değişebilirdi. O zamandan beri, işyerinde öğrenmenin gerçek miktarı arttı. 2005 yılında, tüm sektörlerdeki tüm derslerde ortalama %50’nin üzerine çıkmıştır.

Ancak, bu rakam daha sonra dil ve matematik gibi genel “okul” bilgisine yapılan yeni vurgunun bir sonucu olarak bir miktar azaldı. Yine de, hem öğrencilerin motivasyonu hem de problem çözme ve iş süreci bilgisi ile ilgili hedeflere ulaşılması için işyeri öğrenimine artan bir değer verilmektedir.

Öte yandan, işe dayalı yol, bir şirkette zamanın en az %60’ında çıraklık eğitiminin yanı sıra 1 veya 2 günlük okul iznini içerir. Her iki yolda da, bölgesel MEÖ kolejleri (Hollandaca kısaltması: ROC) okul temelli bileşeni sunar, ancak aynı zamanda tüm öğrenme sürecinin yanı sıra yeterliliğin verilmesinden de sorumludur.

Birçok bölgesel MEÖ koleji, iş temelli (çıraklık) kursları teşvik etmekle pek ilgilenmez. Okul temelli yolların bir parçası olarak şirketlerde veya simüle edilmiş ortamlarda pratik öğrenme miktarını artırmayı tercih ederler. Önemli bir argüman, bu tür yörüngeleri tasarlamada okul için daha fazla özgürlüktür.

Yani öğrencilerin geleneksel çıraklık eğitimlerinde olduğu gibi şirketle iş sözleşmesi yapmalarına gerek yoktur. Ayrıca, kolejler okul temelli kurslar için daha fazla mali destek alırlar. Ancak bu eğilimle ilgili bir sorun, işyerinde okulun fiilen yokluğudur.

Miktarın yanı sıra, yollar, şirketlerin işyeri müfredatındaki rol ve sorumluluklarına göre farklılık gösterir. Okul temelli yolda, katılımcılar üniversiteye kayıtlı öğrencilerdir. Genellikle birkaç farklı işçi kuruluşunda, birkaç kısa veya daha uzun (3 ay ile bir yıl arasında) dönemler boyunca işyeri öğrenimine katılırlar.

İş temelli yolda çıraklar, kural olarak, yarı zamanlı eğitimi tek bir şirkette, çoğunlukla aynı iş ve departmanda çıraklıkla birleştiren çalışanlardır. Bununla birlikte, toplu eğitim tesislerinde iş sözleşmesi olan veya olmayan çırakların sayısı giderek artmaktadır.

Örneğin, 1980’lerden beri inşaat endüstrisinde, hemen hemen tüm çıraklar, işbirliği yapan inşaat şirketleri tarafından kurulan Bölgesel Uygulama Merkezleri tarafından istihdam edilmektedir. Şirketler daha sonra belirli görevler veya dönemler için bir çırak işe alır.

Bu imkan, bir ekonomik kriz döneminde, konjonktür karşıtı bir önlem olarak kurumsallaştı. Bununla birlikte, ekonomik olarak daha iyi zamanlarda korunmuştur, çünkü daha dar ve uzmanlaşmış bir inşaat şirketinde belirli süreçlere odaklanmak yerine yeni geniş mesleki profiller için çırak yetiştirmek için iyi bir yol olduğunu kanıtlamıştır.