Etkileşim – İsviçre’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Etkileşim

Göz ile dış dünya arasındaki canlı etkileşime dikkatimizi çeker. Bu canlı etkileşim, yalnızca gözümüzü dış dünyadaki bir renk sürecine maruz bırakırken değil, sonrasında da var olur. Goethe özellikle doğrudan izlenimden kaynaklanan ardıl görüntüleri tartışır. Gözün kendisinde oluşan bu ardıl görüntüleri hepiniz bilirsiniz. Sadece gözünüzü örneğin yeşil bir yüzeye maruz bırakmanız ve ardından keskin bir şekilde çizilmiş bu yeşil alandan uzaklaşmanız gerekir. Aynı alanı, subjektif olarak kırmızı olan bir art etki olarak göreceksiniz. Organ, dış dünyada yaşadıklarından bir süre daha etkilenir.

Bu, duyu organlarında gerçekleştiği için temel süreçtir. Duyu organlarında, bir sürece veya dış dünyadaki şeylere maruz kaldıklarında bir şey olur ve daha sonra başka bir şey olur ve sonra yavaş yavaş azalır. Dışsal bir bakış açısıyla, bir duyu organında kısaca gerçekleşenler ile insan organizmasında bellek açısından meydana gelenler arasında belirli bir benzerlik de görebiliriz. Nasıl ki yeşil yüzey kısa bir süre kırmızı olarak devam ediyorsa, doğrudan yaşanmış bir deneyimden kaynaklanan imgeleriyle bağlantılı bir düşünce organizmamızda varolmaktadır, sadece zaman periyotları oldukça farklıdır.

Bizi süre farkının anlaşılmasına yaklaştıran başka bir fark daha var. Gözü bir renk izlenimine maruz bırakırsak ve sonra bir art görüntü görürsek, bu kısmi bir şeydir, insan organizmasının çevresinde bulunan bireysel bir organ, bu ardıl etkiyi ortaya çıkarır. İnsanın içinden bir hatıra doğduğunda, yıllar önce var olan bir şeyi yeniden üretir. Bu yeniden üretmeye katılan, hissedebildiğimiz, aşikar olan bir şeydir bu nedenle, bu ardıl etkiye katılan tüm insandır.

İnsanın içinde gerçekte ne oluyor? Bunu ancak insan içindeki belirli etkileşimler hakkında ayrıntılı bir anlayışa sahip olduğumuzda anlayabiliriz. Burada modern bilimsel düşünce tarzımızın yanlış bir ışık tuttuğu bir gerçeğe, yani kalbimizin tüm insan organizmasıyla bağlantılı işlevine dikkatinizi çekmek istiyorum. Artık her yerde, tüm organizmaya kan pompalayan bir tür pompa olarak tanımlanan kalbi buluyorsunuz.

Aslında kan dolaşımı kalbe zorlanır. Embriyolojinin standart görüşle çelişmesi ve kalp atışlarının daha detaylı gözlemlenmesi ve bunun gibi şeylerin çelişkiler sunması, modern insanın hala duymak istemediği bir şeydir. Sadece birkaç kişi bunu fark etti: örneğin, 1880’lerde bu konuda bir inceleme yazan doktor vardır.

Bu yeterli değildi ama. Kalpteki hareketlerin kanın hareketinin bir sonucu olduğunu ve temelde canlı olanın kan dolaşımının kendisi olduğunu anlayan sadece birkaç kişi var. Böylece kalp pompalamaz; daha ziyade hareketi, kanın canlı hareketinin etkisinden kaynaklanmaktadır.

Eğitimde etkileşim türleri
Uzaktan eğitimde etkileşim türleri
Sınıf içi iletişim ve etkileşim PDF
Eğitimde iletişimin önemi
İletişim ve etkileşim arasındaki fark
Eğitsel süreçteki etkileşim türleri
İletişim ve etkileşim araçları
Etkileşim örnekleri

Kalp, iki kan dolaşım sistemi, yani üst insan, kafa ve uzuvlar arasındaki dengeyi sağlayan organdan başka bir şey değildir. Bu iki kan hareketi kalpte bir havuz oluşturur. Ancak kan ölü bir şey değildir; sadece bir su akışı gibi pompalanmaz.

Kanın kendisinin bir içsel yaşamı vardır ve kendi hareketine tabidir. Bu hareketi kalbe iletir, bu da kanın hareketini kendi hareketlerine yansıtır. Ruhtaki az çok katı organlar ve süreçler arasında bir paralellik olduğunu söyleyebileceğimiz gibi, kanın hareketleri ve ruh süreçleri arasında da dün bahsettiğim bir paralellik vardır.

Kalp gibi bir organın ruhla ilişkisi nedir? Bu soruyu şu şekilde sormak istiyorum. Gerçekten doğru bir bilimin etkisi altında, kanın kendisinin canı ve kalbin hareketleri olduğunu söylersek, o organın tüm faaliyeti kan dolaşımından kaynaklanır ve ancak canlı kan dolaşımına dahil edilirse, o zaman ne olur? 

Önyargısız gözlem, gözü dış dünyaya maruz bırakırsak, gözün deneyimlerinin, kısa sürede kaybolan bir art görüntü oluşturduğunu gösterir. Duygu dünyasını geliştirdiğimizde, o dünyanın kan dolaşımıyla yakın bir bağlantısı vardır. Başka şeylerle de bağlantısı var ama burada sadece kan dolaşımından bahsediyorum.

Utanç duyduğumuzda kızardığımızı bir an için hatırlayın. Herkes bunun kanın yüzeye çıkmasından kaynaklandığını bilir. Korkuyorsak, kan içeriye doğru hareket ettikçe sararırız. Kopenhaglı fizyolog Lange12, kan dolaşımı ile diğer organik süreçler ve ruhtaki süreçler arasındaki bağlantı hakkında bir dizi iyi çalışma yaptı. Tıpkı ruhun korku veya utanç deneyiminin kan dolaşımını etkilediği aşırı durumlarda olduğu gibi, ruhun normal yaşamı da dolaşımımızı sürekli olarak etkiler.

Duygu hayatımız her zaman aktiftir, ancak normal dolaşımı şu ya da bu yöne doğru sadece duygularımız şu ya da bu uca doğru hareket ettiğinde etkiler. Nasıl sürekli nefes alıyorsak, aynı zamanda sürekli olarak hissederiz. Kan dolaşımımız nasıl kesintiye uğramadıysa, duygularımız da kesintisizdir. Bu süreçleri daha fazla takip edersek, uykuda bile hissettiğimizi görürdünüz.

Kanda dolaşan, duygularımızın dışsal fiziksel ifadesidir. Dahası, duygumuz düşüncemizle bağlantılıdır. Dolaşıma yazdırdığımız şeyler kalpte de titreşir. Goethe “göz” kelimesini iç, yaşayan bir organ anlamında kullanmıştır ve kalp de aynı derecede canlı bir organdır. Sadece kanı hareket ettirmez. Tüm organizma içinde muazzam bir öneme sahiptir.

Göz, dışındaki ışıktan sadece kısa bir süre için etkilenirken, kalp, hissetmeyle ilgili olduğu için, daha sonra kana taşınan küçük titreşimlerle sürekli olarak duygu ve düşünceye yanıt verir. Bir süre sonra, kalbin titreşimleri, özellikle duyguda ve duyguyla ilgili düşüncede yaşayanları içerir. Kalp, deneyimlerimizi hatırladığımızda bizi etkileyen vücudun bir parçasıdır.

Organik insan sıvılarının akımlarına katılan, sıvı akımlarına dahil olan tüm insan organları, ister bu akışa gömülü böbrekler, ister sindirim akışında ona bağlı karaciğer olsun, tüm bu organlar birlikte titreşir, duygularımızla titreşir. ve dolaşım ve metabolizma konusunda istekli. Gözde bir ardıl görüntü oluşması gibi, aynı şekilde, farklı ve belirli şekillerde de olsa tüm insanda bir anı ortaya çıkar; dış dünyadaki deneyimlerin bir anısıdır.

Bütün insan titreşen bir organdır ve insanların normalde yan yana yerleştirildiğini söyledikleri organlar gerçekte oradadır, böylece insanlar ruhsal-ruh deneyimini belirli bir şekilde işleyebilir ve muhafaza edebilir. Bunun yalnızca materyalist bir bakış açısı gibi göründüğünü göreceğiz. İnsanı manevi bir varlık olarak doğru bir şekilde tanımamızı sağlayan şeyin tam olarak bu olduğunu göreceğiz.

Ancak bugün, şimdi bundan bahsettiğime göre, tüm insanı böyle bir perspektiften nasıl kavrayabileceğimizi görebilirsiniz. İnsanı sadece materyalist bilimin yaptığı gibi değil, tek tek organları yan yana yerleştirerek, hatta mekanik olarak etkileştiklerini varsayarak kavrayabiliriz.

Manevi-bilimsel bakış açısı, tüm insanın beden, ruh ve ruh olarak birleştiğini gösterir, ancak bizim düşüncemiz bu üç bakış açısını ayırır. Gerçekte, beden, ruh ve ruh her zaman insanın içinde birbirine bağlıdır.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör