Gelişen Eğitim – Portekiz’de Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Yeninin İlki mi, Eskinin Sonu mu?

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Devrim’den gelişen bir yüksek öğretim sistemi olarak Portekiz ile AB’nin Doğu Yürüyüşleri’ndekiler arasında farklılıklar görülmesidir. İlki, radikal Sola çok şey borçlu olan bir sosyal vizyon tarafından ileriye götürüldü. İkincisi, tam tersine, kurtuluşu serbest piyasaya ve serbest piyasanın simgelediği düşünülen bireysel özgürlüklere baktı. 

Kısacası, Orta ve Doğu Avrupa’daki devrim, hızlı ve doğrudan neoliberalizme doğru ilerledi. Yeni ekonomik teolojinin operasyonel ifadesi olarak yönetim rasyonalitesine hızlı bir atılımla kamu sektörünü modernize etme ve özelleştirme ilkeleri etrafında yüksek öğrenim sistemlerini hızla yeniden şekillendirmeye başladı.

Doğu Avrupa’da Anciens Régimes’in çöküşüne eşlik eden taban tabana zıt ideolojik hamleyi bir kenara bırakırsak, AB’deki bir grup yükseköğretim sisteminin ortak bir özelliğinin, yani devrimci kökenlerinin olduğu apaçık ortadadır.

Bu bakış açısından, Portekiz, öne sürdüğümüz gibi, öncü unvanını talep edebilir. Bununla birlikte, bu sistemleri ideolojik itici güçleri açısından farklılaştırırsak, Portekiz’i gerçekten istisnai olarak görmek için kesinlikle iyi bir örnek yapılabilir. Karanfil Devrimi sola doğru sürdü. Kadife Devrim ve onun öykünücüleri, eğer Sağa dönmedilerse, kesinlikle soldan topuklarının taşıyabildiği kadar hızlı kaçtılar.

Bu tür farklılıklar başka sorunları da gündeme getiriyor. Bu konuların 1974 Devrimi’nin nasıl yorumlandığı üzerinde belirli bir etkisi vardır. Ve daha önce de belirttiğimiz gibi, böyle bir ideolojik farklılık, devrim tarafından yönlendirilmenin gerçekte bir Portekiz İstisnacılığı mı, yoksa daha az cüretkar ama daha az gurur verici olmasa da, Portekiz’in de bu iddiayı ileri sürebilecek pek çok kişi arasında ilk sırada olup olmadığını belirlemede çok önemlidir.

Portekiz’in dışından ve insan zaaflarının en faydalısı olan geriye dönüp bakıldığında, birçok denemenin işaret ettiği gibi, Devrim’in doğası başka yorumlara da sahip olabilir. Gerçekten de, bir açıdan ve Öğrenci Malikanesi açısından bakıldığında, 1968 Fransa’sındaki Mayıs günleri, Fonseca’nın da belirttiği gibi, Portekiz’deki taklitçileri olmadan değildi. Bu perspektiften analiz edildiğinde, Portekiz’in 1974 Devrimi, Batı Avrupa’nın bilmesi gereken sol kanattan ilham alan ayaklanmaların sonuncusuydu. Bu açıdan, 1974 Devrimi, yeninin ilkinden ziyade eskinin sonuncusu olarak duruyor, ancak bu açıdan daha az istisnai değildir.

Yine de, bu tür dramatik olaylar, çoğu kez, bu olayları yaşamış veya kendilerini bu tür olayların savunduğu veya mücadele ettikleri değerlerin mirasçısı olarak görenlerin algılarını şekillendirir. Devrim her zaman Fransızların “droits acquis” dediği şeyi üretmiyorsa da, Portekiz Refah Devleti kesinlikle tek bir devlet olsa da, şekillendirdiği bellek yine de umutları ve hatta siyasi gündemleri canlı tutmaya hizmet ediyor.

Eğitim Nedir
Eğitim Nedir örnek
Formal eğitim nedir
Formal eğitim örnekleri
Karşılaştırmalı eğitim Nedir
Eğitimin Önemi
Eğitim öğretim nedir
Eğitim nedir yorum

Dolayısıyla devrim, toplumsal kurumların ve bu durumda yüksek öğretimin ne olması gerektiğinin simgesi haline gelen bir tür algısal yarı ömre sahiptir. Ulusun demokratik yaşamında siyasi bir “değer kümesinin” parçası haline gelir. Meslektaşlarımızın birçoğunun yazılarında, Devrim’in bu “yarı ömrünün” yüksek öğrenimi şekillendirmede devam eden gücünün açık kanıtı vardır, sadece 1980’lerin ikinci yarısında ve erken dönemdeki kilit mevzuatın önemli olduğu gerçeği için bile olsa. 1990’lar, Anayasa’nın koruduğu ilkeler üzerine sıkıca inşa edildi.

Portekiz’deki yüksek öğretim politikasının diğer bir özelliğini, yani neoliberalizmin zorluklarını ve onun yüksek öğrenim için getirdiği sonuçları kucaklamaktaki isteksizliği açıklayan şey, tam da bu algısal “yarı-ömre” iliştirilen ağırlık ve meşruiyettir. 

Neoliberalizme yönelim ve Yeni Kamu Yönetimi uygulaması 1990’lardan itibaren Batı Avrupa’da kök salmaya başlarken, Portekiz’in kurtuluşa giden aynı yolda ilerlemesinden yalnızca on yıl sonraydı.

Gerçekten de, 2001 gibi geç bir tarihte, birimizin başka bir yerde tartıştığı gibi, neoliberalizmin akademi dünyasındaki iki hizmetçisi olan Yeni Kamu Yönetimi ve Yönetimciliğin Portekiz’deki yeri, önemli olmaktan çok retorikti. Bunun neden böyle olması gerektiğine dair ipuçlarının bir yanda “Devrimci Miras”ta, diğer yanda “Reform Kuşağı” tarafından en iyi temsil edilen değerlerde bulunduğuna inanıyoruz.

Bir Nesil İstisna

Portekiz’de, genel olarak Batı Avrupa’da olduğu gibi, son selamını vermek üzere olan nesil, bu kurumun kuruluşundan bu yana yüksek öğretimde en dikkat çekici büyüme döneminin hem parçası hem de aracıydı. Portekiz’de, onun yönetimi altında yeni bir sektör özel yüksek öğrenimi kuruldu. Ve üniversite dışı, politeknik tabanlı bir sistem için planlar, Fransa, Batı Almanya ve Birleşik Krallık’ta benzer başarıları yansıtan gelişmelerle nihai meyveye getirildi.

Bu neslin Portekiz’de yaptığı en önemli katkı, kesinlikle ulusal benlik algısı alanında yatmalıdır. Tam da ulusal kendinden şüphe duymanın Portekiz toplumunun ve siyasetinin değişmez bir özelliği olduğu için, son 200 yılda tekrar tekrar su yüzüne çıkmış olması, sonunda bu şüpheyi yalanlama fırsatıydı.

Kabul, yüksek öğrenim, bu tür yeni keşfedilen güvenin kabardığı tek alan değildi. Portekiz’de Refah Devletinin kuruluşunda da aynı derecede belirgindi. Ve Avrupa’nın başka yerlerinde olduğu gibi yüksek öğrenimin yaygınlaşması, Ulus içindeki kolektif dayanışmanın genel anıtının bir parçası ve parseli olmasına rağmen, ikincisi bizim asıl endişemiz değildir.

Hem eşlik eden hem de geriye dönük olarak o kuşağın idaresiyle yakından ilişkili olan temel gelişmenin nasıl tanımlandığına bakılmaksızın – ister ‘Yüksek Öğretimde Bir Patlama’ olarak, ister Öğreten Ulusun Yükselişi olarak veya ‘ Öğrenen Toplum, yüksek öğrenim etrafında harekete geçen nesildi.

Ulusu, Trow’un sınıflandırmasında bu ölçeğin “evrensel” kategorisine yerleştirdiği şeye ulaşmak için çeyrek asırlık bir süre içinde ileriye doğru iten bir yörünge boyunca ilerletti.

Daha az dikkate değer olmayan, benzer bir duruma ulaşmış diğer Batı Avrupa yüksek öğretim sistemleri için, onları beş ve otuz yılın en iyi bölümünü almış olan bir yörünge, 1960’ların ortalarında başlayan ve yayılan kurumsal bir destandı. İlki 1970’lerin ortalarına kadar süren, ikincisi 1980’lerin ortalarında başlayan iki aşamadan oluşuyor. Buna karşılık Portekiz, 1970’lerin sonlarında başlayan ve milenyumun başına kadar devam eden genişlemenin tek bir aşamaya sıkıştırıldığını gördü.