Mikro Yapı – Doktora Tezi – Tez Nasıl Yazılır?– Doktora – Ödevcim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Bir matris yaklaşımı, doktora öğrencileri için birçok avantaj sunar. Neredeyse her zaman bölümlerinizi yerleştirmek için yeterli kategori oluşturur. Şekil 3.6a, bir birincil argümantatif boyutu (bu durumda Marksist bir yoruma karşı liberal bir görüş) ve ikincil bir analitik boyutu (bu durumda her bir yaklaşımı ekonomik, politik ve kültürel kutulara ayıran) birleştiren altı kutulu bir modeli göstermektedir.

Bu tür bir grafik planlama cihazının kullanılması yararlıdır, çünkü sizi Şekil 3.6b’de gösterilen alternatif bir sıraya göre uyaracaktır, burada ilk önce satırları geçip sonra sütunları aşağı doğru hareket ettirirsiniz. Burada birincil boyut analitik boyuttur ve tartışmacı boyut ikincil boyuttur. Boş bir matrisin iki boyutlu uzayını bu şekilde kullanmak, genellikle daha alışılagelmiş basit, doğrusal yaklaşımda barındırılabilecek olandan daha fazla düşüncenizi bir araya getirebileceğiniz anlamına gelir.

Her iki durumda da Şekil 3.6, bir tezin ana bölümlerini güçlü ve sağlam bir modelde düzenlemek için yeterli sayıda kutu üretecektir. Bu özün başına bir giriş bölümü ve sonunda bir çıkış bölümü ekleyin ve etkili bir sekiz bölümlü doktora yapmış olursunuz.

Tezinizin makro yapısıyla ilgili bu üç kesintinin her biri çok önemli. Bunları bir araya getirmek, genellikle çözülmesi zor olabilen oldukça karmaşık kararlar vermeyi gerektirir. Uzun bir metni düzenlemenin hiçbir zaman “en iyi yolu” yoktur. Bir düşünce sizi belirli bir yöne çekebilir ve diğeri farklı bir şekilde olabilir.

Çalışmanız için bir modele karar verdiğinizde, her zaman kullanabileceğiniz en az bir başka uygulanabilir alternatif yapı olacaktır ve kendi zihninizde geçiş yapıp yapmama konusunda bazı tartışmalar olacaktır. O halde kalıcı yazarlık ikilemleri dünyasına hoş geldiniz, bunlardan sadece birincisi. Aynı sorunlardan bazıları, daha yönetilebilir bir şekilde de olsa, bireysel bölümlerin veya makalelerin mikro düzeyde organize edilmesinde tekrarlanır.

Mikro yapı Nedir
Mikroyapı
Mikro Yapı
Perlitik mikroyapı
Mikroyapı Nasıl Yazılır
Çeliklerin mikroyapıları
Makro yapı Nedir
Mikroyapı yorumlama

Bir Bölüm veya Kağıt Düzenleme: Mikro Yapı

Tamamlanmış bir tezin yapı taşları bölümlerdir. Yine de, bu bloklar bir arada tutulacaksa, kendi içlerinde etkili bir şekilde yapılandırılmaları gerekir, böylece basınç altında parçalanmak yerine bir yükü taşıyabilirler. İlk adım, bölümü parçalara ayırmaktır.

Ek olarak, iç yapıyı tasarlamanın iki unsuru genellikle yanlış kullanılır: organizasyon modelinizi vurgulamak için başlıklar ve alt başlıklar tasarlamak; bölümün başlangıç ​​ve bitişlerini ve ana bölümlerini yazmak. Sırayla bu üç konuyu tartışıyorum.

Bir Bölümü Gruplara Ayırmak

Bir yazar olarak 10.000 kelimelik bir bölüm, ortak bir tema ile bağlantılı daha kısa bileşenlere bölünmediği sürece, kafanızda tutmanız imkansızdır. Okuyucuların argümanınızı “düzenleyiciler” tarafından sağlanan ipuçları olmadan, özellikle de bölümün bölümleri ve bunlarla ilişkili başlık cephanesi olmadan takip etmek de benzer şekilde zordur, ki bunlar yapılan tartışmanın bir anlamını yoğun bir biçimde iletmelidir.

Herhangi bir bölümde kullanılacak bölümleri sabitlemek normalde basittir çünkü bölümler tüm tezlerden çok daha kısa ve basittir. Ancak, benimsediğiniz program sadece bu bölüm için değil, tüm bölümlerinizde fark edilir şekilde benzer bir şekilde işlemelidir, eğer okuyucular her yeni bölümle birlikte yeni bir düzenleyici şemasını anlamaya yeniden başlamayacaklarsa.

Ne zaman bir metin oluşturuyorsanız, oluşturduğunuz bölümlerin benzer boyutta olduğundan emin olmak temel bir ilkedir. Metni olabildiğince eşit olarak bölmek, okuyucular arasında her bölümün ne kadar süreceği konusunda tutarlı ve dolayısıyla daha doğru beklentiler oluşturur. Tıpkı tez bölümlerinin 10.000 kelime (artı veya eksi 2000 kelime) olması gerektiği gibi, bölümlerin içindeki bölümlerin hepsi yaklaşık olarak aynı uzunlukta olmalı ve argümanınız için aynı öneme sahip olmalıdır.

Kaç bölüme ihtiyacınız olduğu, bölümünüzün tam uzunluğuna bağlıdır, ancak kaba bir kural, metni her 2000 ila 2500 kelimede bir veya her yedi ila sekiz sayfalık A4 kağıdını iki kez yazarak bölmek için büyük bir başlığa ihtiyacınız olacaktır. aralıklı. Hem yazar hem de okuyucular olarak bu kadar bilgiyi herhangi bir zamanda dikkatlerinin önünde tutabileceksiniz, ancak bölümler büyüdüğünde hızla izini kaybedeceksiniz.

Ve her bölümde takip etmek için yalnızca dört veya en fazla beş ana başlık ile okuyucular, iç yapısı hakkında net bir fikre sahip olmalıdır. Yedi bölümden (diyelim ki) fazla bölümünüz varsa, okuyucular kesinlikle tüm bölümün nasıl yapılandırıldığını takip etmekte zorlanacaklardır. Ve yaklaşık 2000 kelimeden daha kısa olan ana bölümler genellikle bitkin veya yetersiz görünecektir.

Dolayısıyla, 10.000 kelimelik standart uzunlukta bir bölümde dört ana bölüme ihtiyacınız var. Bu bölümlerin başlıkları “birinci dereceden” başlıklar olarak adlandırılır, çünkü bunlar her bölümdeki çoğu metni içeren en iyi düzenleyicilerdir. Okuyuculara önemini üç şekilde grafiksel olarak gösterebilirsiniz: onları numaralandırarak (örneğin, 3.1, 3.2, vb.); onları çevreleyen metinden açıkça ayıran büyük bir yazı tipi boyutu ve biçimi kullanarak; ve onları belirgin bir şekilde, örneğin kendilerine ait boş bir satırda ve sayfada ortalanmış olarak konumlandırmak gerekir.

Bölümün her bir ana kısmının içindeki daha küçük alt bölümler için ayrıca bir dizi “ikinci dereceden” başlığa ihtiyacınız olacaktır. Bunları birinci dereceden başlıklardan daha az önemli, ancak sıradan metinden daha önemli olarak şu şekilde işaretleyebilirsiniz: orta büyüklükte bir yazı tipi kullanarak; daha az belirgin bir yazı tipi biçimi kullanmak; onları daha az dikkat çekici bir şekilde yerleştirmek (örneğin, başka türlü boş bir satırda, ancak sol kenar boşluğuna yerleştirilmiş); ve numaralandırmayarak. Bazı durumlarda, gerçekten sadece paragrafların gruplandırılması olan bazı “üçüncü dereceden” alt başlıklara da ihtiyacınız olabilir.

İkinci dereceden başlıklara göre daha az belirgin bir yazı tipi ve vurgu kullanılarak işaretlenirler; tabii ki numarasız; ve daha az göze çarpacak şekilde yerleştirilmiştir (örneğin, sol kenar boşluğunda, ancak aynı satırda ona bitişik bir ana metin paragrafı ile).