Şiirsel İnceleme – İzlanda’da Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Şiirsel İnceleme

On üçüncü yüzyıl ve sonrası için, şiirsel incelemelerde genç şairlerin eğitimi için kullanılmasına ilişkin referanslar vardır, ancak metinlerin nasıl kullanılacağına dair açık bir işaret yoktur ve bu referansların genç şairlere atıfta bulunup bulunmadığına dair hiçbir gösterge yoktur. şairler tamamen retorik olabilir. Üstelik bu metinler, Hıristiyanlık öncesi İzlanda’da ve muhtemelen daha sonra uzun bir süre boyunca işleyen salt sözlü öğrenimden değil, okuryazar, metinleştirilmiş şiirsel bir öğrenime atıfta bulunuyor.

Elena Gurevich, bir şairin eğitiminin günümüze ulaşan tek bir anlatı açıklaması olduğunu ve bunun tamamen doğaüstü olduğunu öne sürmüştür: Þorleifs þáttr jarlsskálds’ta Hallbjǫrn hali adındaki belirli bir çoban, şaire şiir okuyan ölü bir adamdan şiir bestelemeyi öğrenir. ölü adam Hallbjǫrn’in dilini çekiştirirken. Ölü höyük sakini Hallbjǫrn’e adamı öven tam bir şiir yazmasını söyler, ölçü, stil ve kenning’leri doğru yapmaya özen gösterir.

Gurevich’in not ettiği en yakın karşılaştırılabilir örnek, Hreiðar’ın bir şiir yazmaya çalışarak bir şair olarak yeteneğini keşfetmesini ve başarılı olmasını içerir. Hallbjǫrn örneğine ek olarak, şiir eğitimi ve doğaüstü kesişmedir.

Eiríks saga rauða’da, Guðríður’un üvey annesinden öğrendiği varðlokur, bir şiir biçimini akla getiren bir tür kvæði olarak tanımlanır.168 Fóstbræðra destanında, büyücü Gríma benzer şekilde çocukluğunda fornu kvæði öğrenmiştir. Kuşkusuz bu destanlar, skalds’ın saray şiirlerinden farklı olarak çok özel bir şiir türü olarak bu tür büyülü kvæði’yi sunarlar, ancak bunlar hala şiir eğitiminin örnekleridir.169 Ayrıca, her ikisi de kadınların şiir eğitiminde potansiyel olarak yaygın rolünün göstergesidir.

Gurevich, inandırıcı bir şekilde, bu kaynak kıtlığının bir tesadüf olmadığını ve birkaç şiirsel eğitim referansının göründüğü doğaüstü çağrışımlar olmadığını savunuyor. Snorra Edda’da anlatılan şiirin mitolojik kökenlerini ve şiirsel zanaat ile tanrı Óðinn arasındaki genel ilişkiyi hatırlatarak, skald’ların “kendi şiirlerinin ve bireylerin olağanüstü kalitesini ve değerini vurgulamak için zanaatlarını mitolojikleştirdiğini” ileri sürer. 

Başka bir deyişle şairler, zanaatlarının doğuştan gelen, hatta mistik niteliklerini vurgulayarak, eğitim ve öğretim yöntemlerini kasıtlı olarak gizlemiş veya tartışmaktan kaçınmış olabilirler. Kevin Wanner daha yakın zamanlarda, doğaüstü köken ve ilahi ilham iddiaları yoluyla bu mistifikasyonun, şiirsel sanattan belirli sermaye biçimleri elde etmeye yönelik doğrudan bir girişim olduğunu öne sürerken, doğaüstü köken iddialarının hiç dikkate alınıp alınmadığının kesin olmadığını kabul etti.

Ancak, Óðinn ile benzer bir bağlantıdan dolayı runik pedagojinin, belirli bir mistik belirsizliği koruyarak benzer bir sermaye türünden yararlanmış olabileceği konusunda spekülasyon yapmaya değer. Ve önceki bölümde belirtildiği gibi, romantik ve efsanevi destanların dışında, destan külliyatında rünlerin öğretilmesine ilişkin hiçbir referans yoktur.

Belirsiz veya ilahi kökenler fikri, ortaçağ Hıristiyan skaldik şiirinde görülebilen bazı retorik teknikleri bu kasıtlı olarak gizlenmiş pedagojiye bağlar ve bu şaşırtmanın uzun bir süre boyunca işlediğini öne sürer. Bazı Hıristiyan skaldlar, şiirlerini ve becerilerini ilahi yardım olmadan yetersiz olarak nitelendirerek, kendini silerek bunu ilettiler.

İngilizce şiir analizi nasıl yapılır
Şiir Tahlili örnekleri
İngiliz Edebiyat şiir inceleme örnekleri
Şiirin içerik özellikleri
Şiir incelemesi
Seçilen beş şiiri biçim ve içerik olarak İnceleme
Şiiri biçim ve içerik olarak İnceleme örnekleri
Şiir Karşılaştırma

Özellikle erken bir örnekte, 1153 şiiri Geisli, Þrenning eins guðs má kenna mér óð ok bœnir, “Tek Tanrı’nın Üçlemesi bana şiir ve duaları öğretebilir” yorumuyla açılır. Burada ilahi yardım açıkça bir öğretim şekli olarak sunulmaktadır. O halde, hem Hıristiyan hem de pagan şairlerin ilahi ilham konusundaki retoriği, şairlerin yetiştirilmesiyle ilgili kaynaklardaki belirsizlikten bağımsız olmayabilir.

Ancak Hreiðars þáttr heimska’da belirtildiği gibi, hiçbir ilahi veya doğaüstü unsurun olmadığı yerlerde bile, şair olmak hala eğitimden çok spontane bir kompozisyon meselesi olarak sunulmaktadır. Íslendinga destanı Snorri Sturluson’un iktidara yükselişini anlatırken, Jarl Hákon için bir şiir bestelediğinde iyi bir şair olduğu ve ödül olarak bir kılıç, kalkan ve byrnie aldığı belirtilir.

Destanda eğitimi ya da daha önceki eğitimleri hakkında hiçbir şey söylenmez. Basitçe bir şair olarak gösterilen Hreiðarr’da olduğu gibi Snorri, ani yetenek gösterisiyle iyi bir skald olur ve sadece destanda ödül almaya yetecek kadar başarılı bir şiir yazdığında anılır. Anlatılarda Snorri gibi skald’ların sürekli görünmesine ve Íslendinga destanında tanımlanan çatışmalarda hakaret şiirinin sıklıkla oynadığı role rağmen, şiirin doğuştan gelen, genellikle kendiliğinden, ve eğitimden tamamen kopuk bir yetenek olduğu iması kalır.

Bununla birlikte, en genel anlamda, şiirsel öğrenmenin bileşenlerinin kısa bir anını yakalayabiliriz. Her şeyden önce, kaynaklar bize, daha önce hukuk eğitimiyle ilgili olarak belirtildiği gibi, ezbere dayalı basit ezberlemenin sürecin önemli bir parçası olması gerektiğine dair güçlü bir fikir veriyor. Heiðarvíga destanı, Þorbjǫrn’in rüyasında duyduğu bazı ayetleri bir çiftçiye anlattığı ve çiftçinin her iki ayeti de öğrendiği söylendiği basit bir ezberleme örneği sunar.

Bunun anlamı, bir kez ezberlendikten sonra şiirin okunabileceği ve yayılabileceğidir. Kendileri şair olmayan insanlar böylece şiirin toplumsal rolünde sadece ayetleri ezberleyerek ve paylaşarak önemli bir rol oynayabilirler. Hatta bazı şairler böyle bir faaliyetle başlamış ve oradan ilerlemiş olabilir.

Aşağılayıcı dizelerin olumsuz etkisi ve bunlarla ilgili toplumsal kaygı, büyük ölçüde normal İzlandalılardan kaynaklanmış olmalı, yalnızca yetenekli şairlerden değil, dizeleri ezberleyen ve okuyan normal İzlandalılardan da kaynaklanmış olmalıdır. Şiirle ilgili Grágás pasajı, yalnızca karalayıcı şiiri konuşmaktan değil, onu başka birine öğretmekten (kenna) özellikle bahseder. Aynı şekilde bir kralın ya da aşiretin övgü şiiri yazan bir şaire verdiği değer de bir ölçüde şiirin yaygın olarak duyulmasından ve okunmasından kaynaklanmış olmalıdır.