Uluslararası Öğrenci Hareketliliği – Norveç’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Uluslararası Öğrenci Hareketliliği – Etkenler ve Gerekçeler

OECD istatistiklerine göre (2014) dünya çapında yükseköğretimdeki uluslararası hareketli öğrencilerin sayısı 2000’den 2012’ye iki katına çıktı ve 2012’de 4.500.000’i geçti. Öğrencilerin en büyük ihracatçıları özellikle Asya ülkeleri, Çin, Hindistan ve Kore’dir ve en büyük ithalatçılar Batılı, İngilizce konuşulan ülkeler, özellikle ABD, İngiltere, Avustralya ve Kanada’dır. Rusya Federasyonu da listede üst sıralarda yer alıyor.

Uluslararası öğrenci hareketliliğinin genişlemesinin birkaç nedeni vardır. İlk olarak, genel olarak yüksek öğretimdeki öğrenci sayısı artıyor ve uluslararası öğrencilerdeki artış da bu gelişmenin bir parçası. İkinci olarak, küreselleşme ve uluslararasılaşmanın belirli yönleri hareketliliği kolaylaştırmıştır. Küreselleşme ve uluslararasılaşma, farklı şekillerde uygulanıp tanımlanmış olmakla birlikte birbiriyle ilişkili kavramlardır.

Her iki olgu da artan iletişim ve sınırlar arasında birbirine bağlılığı ve hizmet, bilgi ve fikir alışverişini tanımlar. Yüksek öğretimde uluslararasılaşmanın küreselleşmeye bir yanıt olduğu ileri sürülmüştür, ancak uluslararasılaşma kendi düzeni olan bir strateji veya süreç olarak da görülebilir.

Knight (2003), yüksek öğretimde uluslararasılaşmayı “orta öğretim sonrası eğitimin amacına, işlevlerine veya sunumuna uluslararası, kültürlerarası veya küresel bir boyutu entegre etme süreci” olarak tanımlamaktadır. Küreselleşme genellikle kendiliğinden ve ekonomik olarak yönlendirilen ve iletişim ve iletişim teknolojisi tarafından kolaylaştırılan olarak görülse de, uluslararasılaşma süreçleri genellikle daha kasıtlı ve politik olarak yönlendirilir.

Eduscape kavramı, yüksek öğrenimle ilgili fikirlerin, imajların, finansların ve insanların çağdaş ulusötesi akışını ifade eder. Bu akış, bazı bölgeleri, ülkeleri ve üniversiteleri diğerlerinden daha popüler ve alakalı kılan ve yine görünür, mekansal veya coğrafi modeller yaratan belirli kaynak ve güç yapıları tarafından şekillendirilir.

Bu coğrafi hareket kalıpları, “kendiliğinden” ve oldukça yönetilemez küreselleşme süreçlerinin ve kasıtlı, az çok stratejik uluslararasılaşma politikalarının toplu sonuçları olarak görülebilir. En yaygın olarak, bu tür coğrafi hareketler üzerine yapılan çalışmalar, Güney ve Doğu’daki ihracatçı ülkelerden Kuzey veya Batı’daki ithalatçı ülkelere doğru olan harekete odaklanır, ancak Barents bölgesindeki hareketlere de anlamlı bir şekilde uygulanabilir.

Uluslararası öğrenci ne demek
türkiye’de yabancı öğrenci sayısı 2021
Dünyada uluslararası öğrenci sayıları
Türkiye üniversite öğrenci sayısı 2020
Uluslararası öğrenci toplulukları
Uluslararası öğrenciler
UNESCO
YTB Bursları

Yükseköğretimin uluslararasılaşması, birçok ülkede siyasi gündemin üst sıralarında yer almaktadır ve öğrenci hareketliliği, kolaylaştırılmış ve teşvik edilmiş çok görünür bir uluslararasılaşma biçimidir. Bu gelişme özellikle Avrupa’da göze çarpmaktadır.

1987 yılında ERASMUS programının kurulması, diploma yapılarının uyumlaştırılması, değişim programlarının ve ortak bir kredi puanı sisteminin (AKTS) oluşturulması dahil olmak üzere Lizbon Sözleşmesi ve Bologna süreci ve ortak bir Avrupa yüksek öğretimi kurma amacı alanı (EHEA) en önemli başarılar arasındadır. Bununla birlikte, dünyanın diğer bölgelerinde de yükseköğretimde uluslararasılaşmanın önemi konusunda artan bir farkındalık vardır.

Barents bölgesi bunun bir istisnası değildir. Norveç, İsveç, Finlandiya ve Rusya, Bologna sürecine katılmış ve çeşitli uluslararasılaşma süreçleri ve stratejilerine girişmiştir. Öğrenci hareketliliğini teşvik etmek için temel bir siyasi mantık, yurtdışındaki çalışmalar tarafından sağlanan becerilerin modern işgücü piyasasının ihtiyaçlarına ve bilgiye dayalı bir ekonomiye karşılık geldiği varsayımına dayanmaktadır.

Öğrenci hareketliliği için itici güçler ve politika gerekçeleri, genel olarak yüksek öğretimin uluslararasılaşması için itici güçler ve gerekçelerle örtüşmektedir. Bu alandaki araştırma literatürü genellikle dört tür gerekçe arasında ayrım yapar; akademik/eğitimsel, kültürel, ekonomik ve politik.  Bu kategoriler kısmen örtüşür ve çoğu zaman ulusal ve kurumsal düzeyde farklı öneme sahiptir.

Farklı gerekçelerin kısa bir özeti aşağıda bulunmaktadır:

• Eğitim/akademik gerekçeler. Öğretim ve araştırmaya uluslararası bir boyut eklemek, genellikle yüksek öğretimde kaliteyi artırmanın bir yolu olarak görülür. Öğrenci değişimi, fikir alışverişini ve akademik ufkun genişlemesini teşvik eder ve akademik akraba evliliğini önlemek için bir araç olarak hizmet edebilir. Küçük veya az gelişmiş ülkeler için, öğrencilerin ihracatı, yüksek öğrenimin yurt içi sunumundaki açıkları telafi etmek için kullanılan bir stratejidir. Eğitim gerekçeleri genellikle ekonomik rekabet gücüyle yakından bağlantılıdır.

• Ekonomik gerekçeler. Uluslararasılaşmanın teknolojik gelişme ve ekonomik büyüme üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğuna inanılmaktadır ve bu belki de yurtdışında öğrenimi teşvik etmeye yönelik politika çabalarının en önemli gerekçesidir. Öğrenci değişimi, gelecekteki ekonomik ilişkilere ve ekonomik rekabet gücüne bir yatırım olarak görülmektedir. Ayrıca, öğrenci değişimi daha doğrudan ekonomik faydalarla ilişkilendirilebilir. Bazı ülkeler, tam ücret ödeyen öğrencileri önemli bir gelir kaynağı olarak görürken, diğerleri yurt içi kayıt kapasitesini genişletmeye yönelik yatırımlar yerine öğrenci ihracatının teşvikine öncelik veriyor. Ücret alan kurumlar için ekonomik gerekçeler kesinlikle önemlidir, ancak ücret talep etmeyen HEI’lerin uluslararası öğrencileri işe almaktan ekonomik faydaları da olabilir; Örneğin. hükümetten performansa dayalı finansman yoluyla.

• Kültürel (ve sosyal) gerekçeler. Küreselleşen bir dünyada, bireylerin kültürlerarası becerilerini geliştirme ihtiyacı kabul edilmektedir. Kültürü ve dili anlamak, uzun vadede ekonomik ve politik getiriler sağlayabilir. Kültürel değerleri ihraç etmek, siyasi gerekçelerle örtüşen öğrenci değişimini teşvik etmenin başka bir amacı olabilir.

• Siyasi gerekçeler. Eğitim, dış politikanın bir boyutu olarak da görülebilir; yani stratejik ittifaklar yapmanın bir yolu olarak. Öğrenci hareketliliği, karşılıklı anlayışı, barışı ve bölgesel kimliği ilerletebilir ve hareketli öğrenciler, döndüklerinde kendi ülkelerinde önemli karar vericiler haline gelebilirler. Öğrenci değişimi, kültürel gerekçelerle örtüşen bir ülkenin imajını korumanın veya iyileştirmenin bir yolu olarak düşünülebilir.

Uluslararasılaşma için ulusal ve kurumsal politikalar, genellikle çeşitli gerekçelerin bir karışımına dayanır ve çeşitli uluslararası ve ulusal itici güçlerin ve aktörlerin etkileşiminin sonucudur ve aralarındaki ağırlık zamanla değişebilir. İkinci Dünya Savaşı’ndan hemen sonraki yıllarda, birçok ülkenin uluslararasılaşma politikası, karşılıklı insan anlayışını geliştirmeye ve gelişmekte olan ülkelerle dayanışmayı geliştirmeye odaklandı.

Daha yakın zamanlarda, ekonomik gerekçelere daha fazla vurgu yapılması yönünde bir gelişme olmuştur. Öğrenciler giderek bir gelir kaynağı olarak görülüyor. Yükseköğretim, küresel eğitim pazarında giderek daha fazla meta haline geliyor ve yükseköğretimin uluslararasılaşmasının “yardım”dan “ticaret”e geçtiği iddia ediliyor.

Uluslararasılaşma ve öğrenci hareketliliğinin giderek birçok ülkede yükseköğretim kurumlarının stratejilerinin hayati bir parçası haline geldiği gözlemlenmiştir. Daha büyük bir öğrenci havuzundan işe almak, en yetenekli öğrencileri çekme olasılığını artırır. Dünyanın diğer bölgelerinden öğrencilerin kampüste olması da kalitenin artmasına katkıda bulunabilir ve farklı bakış açıları getirebilir.

İkinci yön, yurtiçinde uluslararasılaşma kavramıyla ilgilidir. Bu terim, uluslararasılaşma söyleminde güncel bir terimdir ve hareketli olmayan öğrencilerin de uluslararası dürtülere maruz kalabileceği hedefini tanımlamak için kullanılır. Bölgesel bağlar ve uluslararası dayanışmadan söz edilebilmesine rağmen, siyasi gerekçeler kurumsal düzeyde daha az belirgindir.

Uluslararası olarak, aynı zamanda, birçok öğrencinin konaklamalarında çok uzaklara seyahat etmek zorunda olmadığı ve öğrenci hareketliliğinin de bir bölge oluşturma sürecinin bir parçası olarak görülebileceği vurgulanan, bölgeler arası hareketliliğe odaklanma yönünde artan bir eğilim vardır. Bu, şu anda Barents bölgesinde meydana gelenler gibi bölgeler arası süreçleri incelemeyi uygun kılmaktadır.