Yüksek Öğrenimi Şekillendirme – Portekiz’de Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Yüksek Öğrenimi Şekillendirme

Çalışmanın İkinci Kısmı olan Yüksek Öğrenimi Şekillendirmek, adından da anlaşılacağı gibi, yüksek öğrenimi Ulusun siyasi, kültürel veya ekonomik destanının geniş hatlarına yerleştirmek yerine, merkezi odak noktası olarak yüksek öğretim sistemine odaklanmaktadır. Nunes de Almeida ve Vieira’nın son 30 yılda Portekiz’in yüksek öğretim sisteminin inşası, tarihsel olarak temellendirilmiş bir kamu sektörü arasında bölünmüş çok sektörlü bir ikili modelin ortaya çıkışı hakkında bir genel bakışla başlayarak, açıkça tanımlanmış altı konu bir araya getirildi.

Portekiz’de yüksek öğretimi etkileyen güçler, yeniden yapılandırılmasında yer alan çeşitli araçlar ele alınarak incelenmektedir. Yükseköğretim gelişiminin ana akım hesaplarında nadiren yer almasına rağmen, bunların arasında en önemli olanı, yasal perspektif ve mevzuattaki eğilimler, Clark’ın ifade ettiği şekilde devam eden yüksek öğretim girişimi için vazgeçilmez ise, resmi yasama kararnamelerinin, kararnamelerin ve genelgelerin bir analizidir. ‘Kıtasal (Avrupa) modeli’, daha az belirgin olma eğilimindedir veya meseleleri biraz nüanslamak için, yüksek öğrenimle ilgili makale koleksiyonlarında daha az olağandır.

Mevzuatın merkezi rolü, Hükümet, Yüksek Öğrenim ve Toplum arasındaki ilişkideki iniş çıkışlar Gonçalves tarafından inceleniyor. Gonçalves, yasama dinamiğine ilişkin analizinin ötesinde, bunu Portekiz’deki parti siyasetinin gelgitlerine karşı koyuyor. 2007 Yüksek Öğretim Yönergesi Yasası şeklindeki mevzuatın neoliberalizmin zorunluluklarını yüksek öğretime nasıl genişlettiğine dair anlatısı özellikle etkileyicidir.

Bilim Politikası bölümü, yine yüksek öğretimle ilgili sıradan çalışmalarda nadiren bulunan başka bir bakış açısı sağlar. Bilim Politikasının stratejik merkeziliği, bizi 1920’lerde bilim araştırmasının ilk başlangıçlarına geri götüren Heitor ve Horta tarafından ayrıntılı olarak izlenir.

Getirdikleri ayrıntı zenginliği ve Bilim ve Teknoloji Bakanlığı tarafından üniversite ve sanayi arasında olduğu kadar Portekiz Üniversiteleri ile dünyanın önde gelen araştırma üniversiteleri arasında bağlantılar ve ortaklıklar kurmak için başlatılan girişimler, Bilim Politikasının bir araç olarak önemini vurgulamaktadır.

Gelişmiş toplumlarda, “Bilgi Ekonomisi”ne geçişi halihazırda gerçekleştirmiş veya aktif olarak gerçekleştirmeye çabalamış olsun, Bilim perspektifi çağdaş yüksek öğretimde çok önemli ve temel bir gelişmedir. Bu çok önemli bir şekillendirici faktördür. Bilgi Ekonomisi ve “Bilgi Toplumu”nun paralel perspektifi genellikle Sosyal Bilimler disiplinleri içinde ele alınırken, bu alandaki ana odak noktası, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Doğal, Kesin, Biyolojik veya Tıp Bilimlerinin doğrudan bir uzantısıdır.

Bilim perspektifinden ele alınan Bilim Politikası, yalnızca Sosyal Bilimlerden veya Beşeri Bilimlerden farklı bir değer kümesi içermekle kalmaz. Çok farklı temel konularla ilgilenir: araştırma birimleri arasında “kritik kütle”nin elde edilmesi, operasyonun yoğunluğu ve ölçeği ve hepsinden önemlisi çıktı ve yaratıcılık, ölçülebilir uluslararası konum, kalite ve özgünlük gibi hayati konulardır.

Araştırma görevlisi Kanun
2547 sayılı Devlet Memurları Kanunu
Üniversitelerde Akademik Teşkilat YÖNETMELİĞİ
Yükseköğretim Kanunu ve Yükseköğretim Personel Kanunu Genel Tebliği
Yükseköğretim Kurumlarında Yabancı Dille eğitim yapma usul ve esasları yönetmeliği
YÖNETMELİK
YÖK şikayet Başvuru
2751 sayılı kanun

Bilim Politikası farklı bir arayüzde duruyor. Ulusun yüksek öğrenimin bir parçası olduğu araştırma sistemi ile uygulama ve umarım bu bilginin firmalarda, işletmelerde ve işletmelerde üretime hızlı bir şekilde aktarılması arasında son derece uzmanlaşmış bilginin üretilmesi ve yayılması etrafında döner. Kısacası, bu kitaptaki bölümlerin çoğu için, Heitor ve Horta’nın katkısıyla yüksek öğretim kurumu bağımsız değişken olsa da, odak noktası bilgi türü ve optimizasyonunun koşullarıdır.

Heitor ve Horta, bir Bilgi Ekonomisinin kendisinin hem dinamik olan hem de seyrini tarihsel olarak inceleyerek en iyi anlaşılan bir “Öğrenme Ekonomisi” kavramından daha temel bir kavram tarafından yönlendirildiği temel öncülünden yola çıkar. Diğer bölümlerde olduğu gibi, yazarlar Estado Novo sırasında Portekiz’e körelmiş bir araştırma üssü sağlamaya yönelik çeşitli girişimlere geri dönüyorlar.

Daha sonra, ulusal bir Bilim ve Teknoloji sisteminin kademeli olarak oluşumunu önemli ve yetkili ayrıntılarla takip ederler. Portekiz’de S&T’nin “geç uyanışı”nın, 1985 ila 1995 yılları arasında gerçekleştiğini, bu on yılda finansmanla bağlantılı araştırma çıktılarının sistematik değerlendirmesinin Portekiz’in piyasa odaklı değişime geçişinde bir dönüm noktası olduğunu öne sürüyorlar.

Portekiz’deki Bilim Politikasının, ülkeyi uluslararası düzeyde karşılaştırılabilir çıktı seviyelerine getirmek için açık bir amacı olan en eski dış referans aracı olmasa bile, aralarında yer aldığı çok açıktır ve bu ölçüde temel amacında proaktif olmuştur ve olmaya devam etmektedir. Benzer şekilde diğer politika alanları da oldubitti olarak görülen şeylere tepki gösterme eğilimindedir.

Değişim değişimlerinin “araçlarını” analiz etmeye odaklanılmıştır. Bunlar, bizi yüksek öğretim sistemi içinde değişim ve tepki verme konusunda teşvik etmek için çalışan güçler ile ona dışarıdan ve yukarıdan yüklenenler arasındaki arayüze daha derine götürür. 

Kamu Yönetimi ve Sosyoloji öğrencileri olarak Magalhães ve Santiago, Portekiz yüksek öğreniminin “koordinasyon aracılık” içindeki üç boyutun gelişimini inceliyor: Yönetişim, Kamu Yönetimi ve İdare. Onların hesabı, konuları uzun vadede tartmanın faydasına genellikle daha duyarlıdır.

Gerçekten de, kronolojik çerçeveyi, 1910’da gün ışığına çıkan Birinci Cumhuriyet’i de içerecek şekilde geriye doğru genişletirler. Bunu yaparak, Birinci Kısım’da Sobral ve Torgal tarafından sunulan tamamen tarihsel hesaplardan ayrılırlar. Bu yaklaşımın faydaları vardır. 1974’te Yeni Devlet’in ortadan kaybolmasıyla temsil edilen belirgin kopuşa rağmen, belirli bir süreklilik ölçüsünü, diğerlerinin de işaret ettiği bir süreklilik derecesini ortaya koymaktadır. Üniversite dışı bir sektöre doğru atılan ilk adımlar ve ulusal bir araştırma altyapısının oluşturulması, sürekliliğin unsurları arasında sayılabilir.

Magalhães ve Santiago, farklı disiplinlerin veya disipline dayalı bakış açılarının çoğu zaman çok farklı kronolojik çerçevelere yol açtığını çok açık bir şekilde gösterirler ki bu, Büyük Anlatı’nın aleyhine olan bir noktadır.

Bununla birlikte, aynı şekilde, zaman içinde uygulandığında disipliner bakış açıları içinde sentez kavramına ek bir güven ve satın alma vermede daha az güçlü bir araç değildir. Olayların şemasında, Yönetişim, Kamu Yönetimi ve İdarenin açılımı beş açık ifadeye ayrılır: 1974 Devrimi’nden önceki Yıllar, Devrim Günleri (1974–1976), Normalleşme Dönemi (1976 ila 1986), On Yıl Massification (1986 – 1996) ve son olarak, Yönetimselliğin Yükselişi vardır.

Rosa ve Sarrico, “koordinasyon araçları” incelemesini daha da genişletiyor. Kalite, Değerlendirme ve Akreditasyon konusuyla ilgilenirler. Bazen ‘Değerlendirici Devlet’ olarak adlandırılan şeyin kökenleri, genellikle Fransız Comité National d’Evaluation’ın 1984’te oluşturulmasına kadar uzanır. Portekiz’de, yükseköğretimin çıktısını izleme ve değerlendirme niyetinin ilk ifadesi 1976 Anayasasında yer almaktadır, ancak belirtilen ilkenin operasyonel gerçekliği sadece 18 yıl sonra alınmıştır.

Avrupa’daki diğer yüksek öğretim sistemlerinde olduğu gibi, kalite ve değerlendirme, nispeten yeni prosedürler olmasına rağmen, bireysel kurumun ulusal önceliklere nasıl tepki verdiğini belirlemede son derece güçlüdür. Bu tür önceliklerin dayandığı politikanın uygulanabilirliğini tartmada daha az güçlü değiller, ancak bu son kullanım hiçbir şekilde rutin değil. Böyle bir araç, 2008’den beri Portekiz’de olduğu gibi, tek bir ulusal ajansın genel görevinin bir parçası olarak akreditasyon ile müttefik olduğunda daha da güçlüdür.