Evrensel Öğretim – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Evrensel Öğretim

Tüm ASEAN toplumlarında eğitim, sosyal sınıf yapılarını dikey harekete açmak ve zengin ile fakir arasındaki eşitsizliği azaltmak için kilit bir araç olarak görülmüştür. Beş hükümetin tamamı, resmi olarak, en az bir ila altıncı sınıflar arasında değişen, zorunlu, evrensel ilköğretimi sağlamaya adamıştır. Ek olarak, ya doğrudan beyanla ya da dolaylı olarak, gelecekte bir gün gençlerin çoğu ya da tamamı için bir tür ilköğretim sonrası eğitime kendilerini adamışlardır.

Son otuz yılda, tüm ASEAN ülkelerinde evrensel ilköğretim hedefine yönelik büyük adımlar atıldı.

• Filipinler’de, ilkokula kayıt 1948 ile 1965 arasında yüzde 53 arttı (3,8 milyondan 5,8 milyona), 1974’te 1948 rakamının yüzde 91’iydi (7,3 milyona) ve 1980’de 10 milyona ulaşması bekleniyordu (bir kazanç) 1948’e göre yüzde 163).
• Endonezya’nın 1950’de yaklaşık beş milyon olan ilkokul kaydı 1964’te yüzde 100, 1975’te yüzde 30 arttı.
• Tayland’da 1960 yılında ilkokullarda 3,9 milyon çocuk vardı.
  1970’e gelindiğinde kayıt oranı yüzde 42 artarak 5,6 milyona ve 1977’de yüzde 34 artarak 6,9 milyona yükseldi.
• Malezya’nın ilkokul öğrencileri 1966 ile 1976 arasında yüzde 27 arttı (1,5 milyondan 1,9 milyona).

Singapur, dört büyük komşusunun aksine, 1960’larda ve 1970’lerde ilkokul kayıtlarını artırmadı çünkü 1960’ların başında ilkokul çağındaki çocukların neredeyse yüzde 100’ü zaten okula gidiyordu.

Daha sonra, Singapur’un 1960’lar ve 1970’lerdeki başarılı nüfus kontrol programının bir sonucu olarak, 1966 ve 1976 yılları arasında okul çağındaki çocukların sayısı fiilen azalmıştı (368.846’dan 316.265’e) ve hala yüzde 100 kayıt oranını temsil ediyordu. Bu nedenle, ilköğretime devam rakamları, Singapur’un son yirmi yılda tüm sosyal sınıf katmanlarından çocuklar için adil bir eğitim başlangıcı sağlamada kaydettiği ilerlemenin doğru bir göstergesi değildir.

Böyle bir endeks için 1966 ve 1976 yılları arasında yüzde 35 artan ortaokul kayıtlarına başvurabiliriz. Diğer bir deyişle, Singapur tüm gençler için eşit eğitim fırsatları hedefine doğru komşularından çok daha fazla ilerleme kaydediyordu.

Bu kayıt kazanımlarını göz önünde bulundurarak, tüm ASEAN ülkeleri için, tüm sosyal sınıflardan tüm çocuklar için sağlam bir eğitim temeli idealini yakında gerçekleştirecek beklentilerin parlak olduğunu hayal edebiliriz. Ancak Singapur hariç, beklentiler aslında şüpheli, çünkü diğer dört ülkedeki yüksek nüfus artış oranları, her yıl daha büyük çocuk dalgalarını eğitim planlamacılarının kapısına getirirken, planlamacılar kıtlığı telafi etmeye çalışıyorlar. 

Yüksek büyüme hızına sahip bir topluma yüklenen mali ve planlama yükü çok büyüktür. Hem Endonezya’da hem de Malezya’da, nüfusun yüzde 45’i 15 yaşın altındadır, bu nedenle vatandaşların neredeyse yarısı ekonomik olarak üretken olmayan yaş gruplarındadır ve bu çocukların büyük bir bölümünün, eğer adil bir şansa sahip olacaklarsa, eğitim fırsatlarına ihtiyaçları vardır. siyasi idealistlerin onlara vaat ettiği dünyada başarılı olurlar.

Evrensel tasarıma dayalı öğrenme
Öğrenmede Evrensel tasarım ilkeleri
Evrensel Tasarım Modeli
Evrensel Tasarım özel eğitim
Herkes İçin Mobil öğrenme
Udl Nedir
Evrensel tasarım Uygulamaları
Kapsayıcı eğitim Nedir

Bir ulus, istenen okul olanaklarını ve personelini sağlamak için mali desteğe sahip olsa bile, gelişmekte olan toplumlar yüksek kaliteli öğretmenleri, yöneticileri ve öğretim materyallerini gereken oranda hazırlamak için yeterli donanıma sahip değildir. Çok sayıda öğrenciyle hemen ilgilenilmesi gerektiğinde, kalite genellikle zarar görür.

Sorun, altı ya da yedi yaşındaki çocukların tümünü sınıflara sokmaktan ibaret değildir. İyi bir eğitim temeli sağlamak için onları okulda yeterince uzun süre tutmak neredeyse eşit derecede önemlidir. Ve ASEAN bölgesindeki, özellikle kırsal alanlardaki okulların tutma gücü genellikle oldukça zayıf olmuştur. Örneğin Tayland, ilkokul çocuklarına girmek için yer sağlama konusunda Asya’daki en iyi kayıtlardan birine sahip, ancak 1964’te birinci sınıfa giren öğrencilerin sadece yüzde 21’i on yılın sonunda beşinci sınıfı tamamlamıştı.

Ve 1975’te sadece yüzde üçü lisenin on ikinci sınıfına ulaşmıştı. Bu nedenle, çoğu ASEAN ülkesinde okulların tutma gücünün iyileştirilmesi gerekiyor.

Feodal ve sömürge zamanlarında üst sosyal sınıfların yalnızca daha fazla eğitim almakla kalmayıp, aynı zamanda daha iyi eğitim aldıklarını daha önce belirtmiştik. ASEAN ülkelerinde II. Dünya Savaşı’ndan bu yana, sosyoekonomik durumları ne olursa olsun tüm çocuklara aynı kalitede eğitim sağlamak için gösterilen çabalar, bir ölçüde başarı ile karşılandı.

Örneğin, Endonezyalılar bağımsızlıklarını kazandıktan sonra, Hollanda zamanlarının tabakalı ilkokul sistemini ortadan kaldırdılar ve onun yerine tüm ilkokul öğrencileri için tek bir müfredat ve ortak bir ders kitabı seti getirdiler. Diğer dört ülkede de benzer adımlar atıldı.

Ancak, bir okuldan veya bir bölgeden diğerine tek tip kalite sağlama sorunu yeterince çözülmemiştir. Tüm ASEAN ülkelerindeki okullar, personel kalitesi, tesisleri ve öğrencilerin ev ortamlarının zenginliği açısından farklılık gösterir. Her ulusun ekonomik ve entelektüel seçkinleri, bugün kendi çocukları için ortalama veya daha yoksul ailelerin sahip olduğundan daha elverişli bir eğitim sağlayabilir ve sağlamaktadır.

Tüm çocuklar için kaliteli eğitim sağlama konusu, ASEAN bölgesindeki eğitim planlamacılarının karşılaştığı başlıca zorluklardan biri olmaya devam ediyor. Zorluğu yeterince karşılayamazlarsa, ASEAN sosyal yapıları, sınıf seviyeleri arasında dikey harekete izin verecek kadar açılmayacak ve seviyeler arasındaki geleneksel engeller daha zorlu hale gelecektir.

İŞ GÜCÜNÜN YAPISI

Her ASEAN ülkesinin ulusal kalkınma planında, eğitim sisteminin ulusal birliği teşvik etmekten başka en önemli sorumluluğu, iş gücüne uygun insan gücü üretmek olmuştur. Her planın önemli bir bileşeni, insan gücü ihtiyaçlarının değerlendirilmesi ve bu ihtiyaçların karşılanması için müteakip bir program olmuştur.

İnsan gücü-üretim planları iki gereksinimi karşılamak üzere tasarlanmıştır. Birincisi, ülkenin ekonomik kalkınma programını karşılamak için ihtiyaç duydukları yer ve zamanda doğru sayıda uygun şekilde eğitilmiş işçi sağlamaktı.

İkincisi, güçlü kuvvetli her vatandaşın uygun bir işe sahip olmasını sağlamaktı. Başka bir deyişle, plan tam istihdamı sağlamalıdır, bu da ne işsizlik ne de eksik istihdam olmayacağı anlamına gelir. (ASEAN bölgesinde, dünyanın diğer bölgelerinde olduğu gibi, bir ulusun üretim/tüketim dengesi yalnızca işsizlikten değil, aynı zamanda yaygın eksik istihdamdan da etkilenir.

Bu durum, büyük bir ailenin her bir çiftlikten geçinmeye çalıştığı, küçük arazi işletmelerinden oluşan tarım alanlarında yaygındır. Bu gibi durumlarda, ailelerdeki tüm yetişkinler çiftlik işlerinde çalışıyor olarak listelenir, ancak hiç kimse yıl boyunca fiili tarımsal faaliyette fazla zaman harcamaz.)