YETİŞKİN GELİŞİMİ VE PROGRAM PLANLAMASI – Doktora Tezi – Tez Nasıl Yazılır?– Doktora – Ödevcim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Küçük kurumlarda doktora programlarının vizyonunu ve gelişimini yönlendiren liderler, çalıştıkları kurumsal kültürleri net bir şekilde anlamalıdır. Bu bilgiyi, bireysel öğretim üyelerinin doktora eğitiminin zorluklarına ilişkin kişisel anlayışlarını genişletme arzusunu ve ortak bir programatik vizyona ulaşmanın önemini devreye sokan organizasyonel yapıları yerleştirmek için kullanmaları gerekir.

Açık amaçlar olmadan geliştirilen doktora programları, eğitim liderlerini hazırlayan dönüştürücü bir müfredattan ziyade bir dersler koleksiyonundan biraz daha fazlası haline gelir. Ulusal Eğitim İlerleme Değerlendirmesi (NAEP) sonuçlarıyla gösterilen başarı açığı ve liseden ayrılma oranları gibi istatistikler, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki eğitim sorunlarını tanıyabilen ve çözebilen liderlere olan kritik ihtiyacı teyit etmektedir. Bu sorunlar, eğitimin temelleri hakkında geniş bir bakış açısı ve toplumdaki okul eğitiminin karmaşıklığı, politikası ve ekonomisi hakkında bir anlayış gerektirir.

YETİŞKİN GELİŞİMİ VE PROGRAM PLANLAMASI

Kurumsal liderler ve fakülte bir doktora programı planlarken, yetişkin gelişimi bilgisine ve ileri lisansüstü eğitimin öğrencilerin bilişsel, sosyal, duygusal ve etik gelişimi üzerindeki potansiyel etkisine odaklanmak önemlidir. Doktora eğitiminin yetişkin gelişimi üzerindeki etkisine ilişkin bir araştırmanın gözden geçirilmesinde, Stevens-Long ve Barner (2006), doktora programlarının “perspektif dönüşümü teşvik ederek öğrencilerin algılama ve anlama yollarını kısıtlayan varsayımlara meydan okumalarına neden olan önemli potansiyeli öne sürmektedir.

Bu bilişsel değişiklikler, artan sabır, empati ve kendine güven dahil olmak üzere önceden bulunmuş kişisel değişimin kanıtlarıyla iç içe geçmiştir ”. Fakülte, doktora öğrencilerini dönüştürme potansiyeline sahip bir deneyim müfredatı planlarken, “doğanın, zamanlamanın ve gelişim süreçlerinin bireylerin deneyimlerine ve fırsatlarına ve içinde bulunduğu koşullara göre değişeceğini akılda tutmaları önemlidir. 

Planlama sürecinde, doktora öğrencileriyle birlikte çalışacak olan öğretim üyelerinin, yetişkinlerin öğrenenler olarak daha özerk hale gelme ve nihayetinde kendi sürekli öğrenmelerinden sorumlu olma yollarını anlamaları önemlidir. Bu, “çelişkiye ve belirsizliğe tahammül etme ve bunları düşünce temeli olarak etkili bir şekilde kullanma yeteneğini vurgulayan” bir müfredatı gerektirir.

Yetişkin eğitim programı
Yetişkinlere yönelik program PLANLAMA aşamaları
Yetişkin eğitimi program örnekleri
Yetişkin eğitimi pdf
Yetişkin eğitimi örnekleri
Yetişkin eğitim programları nelerdir
Yetişkinlere eğitim
Yetişkin eğitimi ve Hayat Boyu Öğrenme pdf

Müfredat, doktora öğrencilerinin kötü yapılandırılmış problemleri yenilikçi yollarla çözmeleri için birçok fırsat sağlamalıdır. Bu, sorunların genellikle karmaşık ve yapılandırılmamış olduğunu ve çözümlerin, sorunların formüle edilme biçimi tarafından yönlendirildiğini ve eleştirel sorgulamanın geliştirilmesini teşvik ettiğini ve yansıtıcı yargıların öne sürdüğünü anlamayı sağlar; bu, “düşünceyi teori ile hizalamayı, politika ve uygulama hakkında eleştirel sorular oluşturmayı içerir. 

Stevens-Long ve Barner, “Bu kapasitenin entelektüel esneme, bilişsel gelişim, perspektif dönüşümü ve benlik anlamında daha fazla akışkanlığa eşlik etmesini bekleyebiliriz” diyor.

Program planlaması aynı zamanda sürekli duygusal gelişim sağlayacak deneyimleri de içermelidir. Tennant ve Pogson (1995) şunu belirtmektedir:

Deneyimin yorumlanması, sosyal ve politik olduğu kadar psikolojik bir alıştırmadır. Sabit, istikrarlı ve uyumlu bir varlık olarak benliğin yerini, devam eden bir süreç olarak kendi kendini inşa etme kavramı almıştır. Aslında benlik, karşılaştığı deneyim tarafından hem biçimlendirilir hem de oluşturulurken deneyimle diyalektik bir ilişki içindedir.

Stevens-Long ve Barner (2006), benliğin dönüşümünün “kişinin bakış açısını (ister entelektüel, sosyal ya da kişisel), Dewey’in ifadesiyle gerçeklik ve eğilimle ilgili farklı varsayımlara dayanan bir olasılıklar evreninden biri olarak görmek anlamına geldiğini öne sürmektedir. 

İnsanların kendini tanımlama biçimindeki ve bilginin inşasını anlama biçimindeki değişikliklere genellikle yoğun kendinden şüphe ve kaygı eşlik eder. Hem öğrencilerin hem de öğretim üyelerinin olgunluk ve bilgelik perspektiflerinde büyümeyi teşvik etmeyi umuyorsak, bu duyguları keşfetme ve kendini keşfetmeyi destekleme fırsatları hem yüksek lisans hem de doktora eğitiminin düzenli bir özelliği haline gelmelidir.

Eğitim liderleri için doktora programları planlamak, aynı zamanda, daha geniş sosyal bağlamdaki çeşitliliğin genişliğine ve bu bağlamın öğrenciler ve öğrenme üzerindeki etkisine dikkat edilmesini de içermelidir. Stevens-Long ve Barner (2006), çeşitlilik ve kapsayıcılık çalışmalarının “insanları kendi düşüncelerini ve çalışma alanlarının gelişimini kısıtlayan kültürel önyargıları ve hegemik varsayımları keşfetmeye teşvik edebileceğini” öne sürmektedir.

Öğrenme, biyografik, tarihsel ve kültürel deneyimlerimizin ve bu deneyimleri nasıl anlamlandırdığımızın bir sonucudur. Dönüşüm veya büyüme, “kişinin kendi zımni varsayım ve beklentilerinin ve diğerlerininkinin eleştirel olarak farkına vardığında ve yorum yapmak için uygunluğunu değerlendirdiğinde” mümkün hale gelir.

Bu nedenle müfredat, bakış açılarının çeşitliliğini teşvik eden, öğrenciyi rahatlık alanlarının dışına çıkaran ve alışık olunan ya da basitleştirilmiş uygulama açıklamalarına meydan okuyan bir pedagoji gerektirir. Bu tür bir çalışma, akademik bir topluluğun canlı bir üyesi olmanın ön koşuludur.

BİR BURS KÜLTÜRÜNÜ GELİŞTİRMEK

Daha küçük kurumlar tipik olarak yüksek kaliteli öğretimi kadro ve terfi için en önemli kriter olarak vurgular. Burs beklenirken, bursun doğası daha geniş bir tanım almalıdır. Daha küçük kurumlardaki öğretim üyeleri, akademik bir topluluğa üyeliklerini ortaya koyarlar.

Bununla birlikte, doktora çalışmasına geçmek, fakültenin akademik etki alanlarını sınıfın ötesine genişletmesini gerektirir. Boyer (1990), uygulama anlayışlarını doktora çalışmasının teorik karmaşıklıklarına genişletmek için bir temel sağlar.

Deneyimlerimize göre ve Boyer’in önerdiği gibi, “akademisyenin çalışması aynı zamanda kişinin araştırmasından geri adım atmak, bağlantılar aramak, teori ile pratik arasında köprüler kurmak ve kişinin bilgisini öğrencilere etkili bir şekilde iletmek anlamına gelir”. Boyer, bursu dört ayrı, ancak birbiriyle örtüşen işleve sahip olarak tanımlar: keşif, entegrasyon, uygulama ve öğretim.

Boyer (1990), keşif bursunun, “bir kolej veya üniversitenin entelektüel iklimine katkıda bulunan” özgün araştırmalara yol açtığını öne sürmektedir. Bu tür bir burs, özellikle araştırma kurumlarındaki öğretim üyeleri için, genellikle doktora sahibi fakülte için bir beklenti olarak tanımlanan şeydir.