Bölgesel Politika Hususları – Norveç’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Bölgesel Politika Hususları

Norveç’in bölgesel politikalarına güçlü bir şekilde vurgu yapmasına paralel olarak, yükseköğretim politikasının bazı temel hedefleri şunlar olmuştur:

– Nüfusun coğrafi dağılım modelini korumaya yardımcı olmak için yüksek öğrenimi kullanın;
− Norveç’in kentsel olmayan (özellikle Kuzey) bölgelerinde üçüncül katılım oranını artırmak; ve
− Oslo, Akershus ve Trondheim bölgelerine yönelik “beyin göçünü” azaltın.

Bu, bölgesel ekonomik kalkınmanın eğitim ve araştırma ihtiyaçlarını karşılamak için yükseköğretim ihtiyacına vurgu yapılarak güçlendirilmiştir. Bununla birlikte, inceleme ekibine çok sık göründü, yükseköğretim kurumlarının bölgesel etkisini değerlendirmek için kullanılan ana kriterler girdiler (bölgelere akan fonlar, öğrenci sayıları ve benzerleri) ve bu doğrudan ekonomik veya sosyal kalkınma açısından etkilerdi, yerel firmalara ve benzerlerine sağlanan danışmanlık düzeyi asgari düzeyde ilgi gördü.

Üniversite kolejlerindeki büyüme konsantrasyonu, erişilebilirlikleriyle birleştiğinde, genel yükseköğretim katılımında etkileyici bir büyümeye yol açmıştır. Sonuç olarak, kırsal alanlardaki öğrenciler için tamamlama oranlarının önemli ölçüde daha düşük olduğu bildirilse de, kentsel ve kırsal bölgelerdeki katılım oranları büyük ölçüde benzerdir.

Şehir dışı üniversite kolejlerine yaptığımız ziyaretler sırasında, personel ve öğrenciler tarafından sürekli olarak, daha kolay erişilebilir bölgesel kurumları diğer eğitim yerlerine tercih ettikleri söylendi. Öğretmenlik ve hemşirelik gibi bazı istihdam alanları için bu, kırsal alanlardaki işgücü arzını korumaya ve büyük şehirlerde okumanın bir yan etkisi olabilecek kırsal hayata yabancılaşmayı önlemeye hizmet eder.

Daha önce de belirtildiği gibi, kolejler 1990’ların başında daha küçük kolejlerin birleşmesinden oluşmuştur. Bununla birlikte, sektör bir bütün olarak 1990’ların ortalarında olduğundan coğrafi olarak daha az geniş bir alana yayılmış olsa da, birleştirilmiş kolejlerin bazıları, merkezi bir yönetimle, birbirinden biraz uzakta, izole kampüslerden oluşan gevşek bir konfederasyon olarak kaldı.

BÖLGESEL Gelişme Ulusal Stratejisi
Bölgesel KALKINMA Projeleri
BÖLGESEL KALKINMA TEORİLERİ
Yeni BÖLGESELCİLİK nedir
KALKINMA Kutupları Teorisi
Kalkınma Teorileri nelerdir
BÖLGESEL KALKINMA dersi
Bölgesel KALKINMA politikalarının amaçları

Bu tür pek çok birimin küçük boyutu, öğretimde yüksek kaliteye veya etkin kaynak kullanımına elverişli değildir. Öğrenciler arasında dar görüşlülük riski vardır. Ziyaret ettiğimiz bir kolejde, eğitim programları kolejin farklı kampüslerinde çoğaltıldı. Kurumlar belirli bir kritik personel ve öğrenci kitlesine ulaşmadıklarında, çeşitlendirme ve uzmanlaşma fırsatından yoksundurlar.

Bu, öğrenciler için teşvik edici bir öğrenme ortamı sağlayamayacakları veya bölgesel kalkınmaya katkıda bulunabilecek proje çalışması, danışmanlık veya diğer faaliyetlerde bulunamayacakları anlamına gelebilir. O zaman kendilerini bölgesel ekonomik kalkınma için güçlü ortaklar olarak yansıtamazlar (veya görülemezler). Bu nedenle, yerel baskılar çok kampüslü kolejlerin tutulmasını destekleyebilirken, bunun daha geniş bölgesel politikaların çıkarına olması muhtemel değildir.

İnceleme ekibine, yerel veya bölgesel firmaları girişimci akademik personel ile bağlayan çok çeşitli girişimler sunuldu. Ancak bunlar, personelin küçük bir bölümünün katılımıyla sınırlıydı. Öğretmenlik ve hemşirelik öğrencileri dışında, ara sıra yazlık iş tekliflerinin ötesinde, öğrenimleriyle bağlantılı öğrenciler için iş deneyimi için herhangi bir sistematik düzenlemeden haberdar olmadık.

Yükseköğretim kurumları ile bölgesel firmalar arasında staj ve mentorluk gibi konularda daha resmi ortaklıklar kurulması gerektiğini düşünüyoruz. Ayrıca, işe yerleştirmelerin kurs programlarına ve müfredatlarına dahil edilmesinin tüm yükseköğretim kurumlarında daha yaygın hale getirilmesi gerektiğine inanıyoruz.

Norveç arka plan raporu, farklı sunum biçimlerini birleştiren çalışmaların artan popülaritesine atıfta bulunmaktadır: örneğin, BİT tabanlı uzaktan eğitim unsurları ile yüz yüze yerinde seminerler. Norveç Açılış Üniversitelerinin, bölgesel Norveç’in geniş bir alana yayılmış nüfusunun yaşam boyu öğrenme ve hizmet içi ihtiyaçlarına özellikle uygun görünen bu tür esnek çalışma yöntemlerini teşvik etme ve koordine etmede kilit bir oyuncu olması beklenmektedir. Bazı bölgesel sağlayıcıların şu anda Danimarka’dan uygun kurslar satın alarak karşıladığı bu tür öğrenme biçimlerine yönelik karşılanmayan talep hakkında bize birkaç kez söylendi.

Hükümetin bölgesel kalkınma beklentileri doğrultusunda, Mart 2005 tarihli araştırma raporu, bölgesel araştırma enstitülerinin ve üniversite kolejlerinin araştırma faaliyetlerinin güçlendirilmesine yönelik bir niyete atıfta bulunmaktadır. Ama aynı zamanda, “artan kaynakların, akademik sonuçları ve kaliteyi hesaba katan rekabete dayalı planlar yoluyla kurumlar arasında paylaştırılacağını” da kuvvetle vurgular.

Bununla birlikte, kolejler (Stavanger’de gördüğümüz gibi) belirgin araştırma güçleri olan tutarlı akademik organizasyonlara dönüşmedikçe, araştırmayı çıktının etkinliği yararına yoğunlaştırma politikasının kaynakları üniversitelerde yoğunlaştırması ve uygulamalı olarak kullanmanın kaçınılmaz olduğunu düşünüyoruz. Araştırma enstitüleri. Bu durumda, araştırma sonucu elde edilen bilginin bölgeler arasında aktarılması önemli olacaktır, böylece daha sonra yoğun araştırmadaki mükemmelliğin bir sonucu olarak yaratılan zenginliği paylaşabilirler.

Bazı üniversite kolejlerinin profili, uzmanlaşmış araştırma ve öğretim alanlarında benzersiz ulusal merkezler olma başarılarından büyük ölçüde yararlanmıştır. Yukarıdaki analizimizin ışığında, üniversite kolejlerinin çoğunluğunun temel araştırmalardan ziyade uygulamalı araştırmalara, yerel firmalarla proje ve danışmanlığa odaklanması gerektiğine inanıyoruz.

Personelin kendi ilgi alanlarındaki en son gelişmelerden haberdar olabilmesi için öğretime yönelik araştırma temelinin gözden geçirilmesi gerekecektir. Buna araştırma temelli öğretimle ilgili sonraki bölümümüzde döneceğiz. Araştırma yoğunluğundaki çapraz bölgesel farklılıklar, son yirmi yılın Ar-Ge harcamalarının çoğunun Oslo ve Trondheim’da gerçekleşmesiyle devam edecek gibi görünüyor.

1990’larda, “Norveç Ağı” kavramını kullanan hükümet politikaları, çeşitli akademik uzmanlıkları veya düğümleri bir dizi (bölgesel) kuruma yaymak için stratejik bir karar benimsedi. Ancak arka plan raporu, 1999 yılında yapılan bir değerlendirmenin “kurumsal zorluklar” ve “kurumlar içindeki siyasi anlaşmazlıklar” nedeniyle “etkinin… beklendiği gibi olmadığını” ve “sonuç eksikliği” olduğunu ortaya koyduğundan bahseder.

Bölgesel politika ile yüksek öğretim politikası arasında daha güçlü bir ilişkinin gelecekteki gelişimi, üniversite kolejlerinin daha tutarlı akademik kurumlara dönüşmesini gerektirecektir. Bu, özellikle bir dizi sitede faaliyet gösteren kolejler için geçerlidir.

Bölgesel kalkınmanın, bölgelerde mezun istihdamına yardımcı olmak ve işverenlerle bağlantıları genişletmek için bölgesel kurumlardaki tüm programlara iş deneyiminin daha güçlü bir şekilde dahil edilmesini de gerektireceğine inanıyoruz. Norveç’te yaşam boyu öğrenmeye ilişkin OECD incelemesinin tavsiyeleri doğrultusunda, hükümetin, yükseköğretime yönelik daha piyasa güdümlü bir yaklaşımın yanı sıra bölgesel ihtiyaçların nasıl korunabileceğini açıkça ortaya koyması gerektiğine inanıyoruz.

Bu, yaşam boyu öğrenme için yeni teknolojilerin geliştirilmesine ilişkin bir beyanı içermelidir. Ayrıca, bölgesel kalkınmaya yönelik herhangi bir gelecekteki hedefin, rekabetin ve araştırma fonlarının yoğunluğunun, bölgelerdeki temel araştırmaları genişletme kapsamını sınırladığı gerçeğini kabul etmesi gerektiğine inanıyoruz.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör