Örgün Okullaşma – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

GENEL AKADEMİ VE MESLEK

1960’lar ve 1970’ler boyunca karmaşık ortaokul sisteminde bazı basitleştirmeler yapıldı. Geçmişle karşılaştırıldığında, bugünün öğrencileri akademik kariyerlerinde ortaokul başlangıcı kadar erken bir uzmanlık alanına yönlendirilmiyor. Bunun yerine, çoğu öğrenci artık ortaokul düzeyinde genel-akademik bir program izliyor ve vurgu alanlarını seçmek için lise son sınıfa kadar bekliyor.

Bununla birlikte, 1970’lerin sonunda, Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı olarak hala dört tür ortaokul ve dokuz tür son-lise vardı. Ayrıca, diğer bazı bakanlıklar, bakanlıklarında hizmet vermek üzere çalışanları eğitmek veya bakanlığın uzmanlık alanında mesleki eğitim vermek üzere tasarlanmış az sayıda uzmanlaşmış ortaöğretim okulu da yürütür.

Örneğin, bugün ülkenin İstatistik Bürosu bir liseye ve İletişim Bakanlığı’nın kendi personeli için orta düzey teknisyenler yetiştirmek üzere iki tane daha var. Tarım Bakanlığı 62 ortaokul ve 103 lise son sınıf ziraat okulu işletmektedir ve Sağlık Bakanlığı’nın hemşirelik ve ebelik konusunda uzmanlaşmış 62 ortaokul ve 358 lise-yüksek kurumu vardır.

Özetle, 1980’e gelindiğinde Endonezya’daki ilkokul sisteminin yapısı nispeten basitken, ortaokul sistemi karmaşıktı. İlkokulların çoğu, ister kamu ister özel olsun, laikti ve Endonezya dili ve yerel lehçesi, matematik, fen bilimleri, sosyal bilgiler, az miktarda din eğitimi ve bazı basit mesleki eğitimleri okuma ve yazma eğitimi veren altı yıllık tek bir eğitim programı sağlıyordu. 

Laik okullara paralel olarak, laik okullarla aynı ders yelpazesini sunan ancak her gün daha büyük miktarda dini konulara ayrılan 20.000’den fazla kamu ve özel İslami medrese vardı. Ek olarak, bazı ilkokul çağındaki çocuklar, yalnızca veya ağırlıklı olarak İslami konulara odaklandıkları pesantrenlere katıldılar.

Ortaokul düzeyinde, ülkedeki gençlerin çoğu Eğitim ve Kültür Bakanlığı’na bağlı ortaokul ve liseler dizisine kaydoldu. Ancak, Diyanet İşleri Başkanlığı’na bağlı pesantren ve medreselere veya diğer altı bakanlığa bağlı birkaç özel meslek okuluna önemli sayıda devam edildi.

1970’lerde Örgün Okullaşma — Sorunlar ve Çözümler

Son yıllarda Endonezya hükümeti hem resmi hem de gayri resmi kurumlar aracılığıyla evrensel eğitime olan bağlılığını yerine getirmeye çalıştı. Bu çabaları gözden geçirmek için önce örgün okul sistemini inceleyeceğiz, ardından yaygın olmayan hükümlere döneceğiz.

Günümüz okullaşmasını göz önünde bulunduran bir bakış açısı olarak, 1969-1974 Birinci Beş Yıllık Ulusal Kalkınma Programının odak noktası olarak eğitim planlamacıları tarafından seçilen yedi sorunu kullanacağız. Her sorunun durumunda, önce onun doğasını tanımlarız, sonra hükümetin sorunu çözmek için aradığı yolları belirleriz ve son olarak 1980’lerde yapılması gerekenleri tahmin ederiz.

milli eğitim istatistikleri-örgün eğitim 2020-2021
meb istatistik 2019-2020
türkiye’de okullaşma oranı 2020
türkiye’deki lise türleri ve sayıları 2021
Okul öncesi okullaşma oranı 2021
Okullaşma oranı TÜİK
türkiye’nin eğitim durumu 2021
Net okullaşma oranı nedir

EĞİTİM İMKANLARININ EKSİKLİĞİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

1970’lerin başlarında, ulus kendisini hâlâ evrensel okuryazarlık, evrensel ilköğretim ve orta öğretim için cömert fırsatlar hedeflerinden uzak buldu. 1973’e gelindiğinde, genel nüfusun yalnızca tahmini yüzde 60’ı 10 yaşın üzerindeki okuma ve yazma biliyordu.

7-12 yaş arası çocukların yüzde 55’inden azı laik ilkokullardaydı ve tahmini yüzde 20’si İslami medreselerdeydi. Bununla birlikte, bu toplam yüzde 75 aldatıcıdır, çünkü her iki tür okula aynı anda devam eden çocukların bilinmeyen bir çift sayımını içerir. Bu nedenle, ilköğretim çağındaki nüfusun belki yüzde 65’inin ya da daha fazlasının okulda olduğunu tahmin etmek daha güvenli olabilir.

1913-1A’da ortaokul düzeyinde, ilkokul mezunlarının yaklaşık yüzde 59’u ortaokula girerken, ortaokul mezunlarının yüzde 75’i liseye girdi.

Kayıtların hükümetin hedefinin altında kalmasının önemli bir nedeni, yeterli okul binalarının olmamasıydı. Bu nedenle, tesisleri hızla artırmak için acil bir önlem olarak, 1973’te Başkan Suharto, her yıl binlerce ek ilkokul binası inşa etmek için petrol ihracatı gelirlerinden ekstra fon sağlayan özel bir talimat yayınladı (Instruksi President, Inpres olarak kısaltılır).

Devlet okulu sektöründe 1978 yılına kadar bu tür Inpres okullarının sayısı 24.065’e ulaşmıştı ve bu da ülkenin toplam laik devlet okullarının yüzde 30’unu temsil ediyordu. 1979-1980 ulusal bütçesi, 10.000’in daha inşaatı, ayrıca mevcut okullara 15.000 yeni dersliğin eklenmesi ve 15.000 mevcut binanın onarımı için sağlandı.

Ortaöğretim düzeyinde, ülkenin birçok yerinde olmayan fen laboratuvarlarının kurulmasına veya rehabilitasyonuna ağırlık verildi. 1974’te ortaokul düzeyinde 1.000’den fazla laboratuvar ve ekipman ve lise düzeyinde 200’den fazla laboratuvar ve ekipman inşa edildi. On üç yeni teknik lise kuruldu. 1.340’ın üzerinde mevcut genel lise ve çeşitli türlerde 100 meslek okulu rehabilite edildi. Bu inşaat faaliyetleri, ülkenin eğitim tarihindeki en iddialı inşaat programını temsil ediyordu.

1960’lar boyunca neredeyse tüm okullarda yaşanan en büyük eksikliklerden biri ders kitapları ve ek öğrenme materyalleriydi. Bu sorunu çözmek için, 1970’lerde hükümet, uluslararası kuruluşlardan ve yurt dışından gelen uzmanlar tarafından verilen hibeler ve kredilerle bu çabaya yardım edilen büyük bir yayın programı başlattı.

1974-1975’te 13 milyondan fazla ilköğretim kitabı basıldı, bunun yanı sıra ortaokullar için yaklaşık yarım milyon daha ve yaygın eğitim programlarındaki insanlar için çeyrek milyon daha fazla kitap basıldı. Metinlerin revizyonu ve basımı 1970’lerin sonlarına doğru yaklaşık olarak bu düzeyde devam etti.

1970’lerde hükümet en yoğun çabalarını ilkokul tesislerini artırmaya yönlendirirken, özel dini ve laik gruplar enerjilerinin çoğunu ortaokul fırsatlarını artırmaya adadılar. 1974 yılında Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı özel okulların toplam sayısı (Din Bakanlığı’na bağlı İslami okullar hariç) ortaokulda 4.670, lisede 1.759’dur.

1978’de özel liseler 6.177’ye veya yüzde 32’ye, özel liseler ise 2.402’ye veya yüzde 37’ye yükseldi. Bu kadar kısa bir dönemdeki bu belirgin artışlar, ilkokul yıllarının ötesinde eğitim için güçlü bir sosyal talebi yansıtıyor ve hükümetin talebi karşılayamaması durumunda özel kuruluşların bu tür eğitimleri sağlama istekliliğini ve kabiliyetini gösteriyor.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör