Hükümet Politikaları – Hollanda Mesleki Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

ROC’lerin Oluşumunun Kısa Tarihi

Çeşitli programların sadece bir okul türü üzerinden sunulması gerektiği düşünülmüştür. Yumuşak ikna ve yeni bütçelere koşullu erişimi birleştiren ‘sopa ve havuç’ stratejileriyle, okullar 1986’dan başlayarak iki turda birleşmeye yönlendirildi. İkinci turdan sonra, ROC’lerin kurulmasına yol açan süreç, Mesleki Eğitim ve Öğretim okulları kendilerini, her biri ortalama 20-30 bin öğrenciden oluşan yaklaşık 45 ROC’de buldu.

Hükümetin bakış açısına göre, sanayinin ihtiyaçlarını karşılayacak yeterli bir eğitim altyapısı için ÇC’lerin kurulması olmazsa olmaz koşuldu. ‘Altyapı’ terimi, hizmetlerin coğrafi olarak etkin bir şekilde tahsis edilmesini ifade eder. Eğitim Bakanı’nın aklında tam olarak bu vardı: Mesleki Eğitim ve Öğretimin atanması, ancak ÇC’lerin kendi bölgelerine sahip olması durumunda yerine getirilebilirdi – yani, her Merkez belirli bir bölgeye hizmet etmelidir.

Okul yönetim kurulları ve sosyal ortaklar için bu fikir çok uzak bir köprü oldu. Okul kurulları bu kavrama şiddetle karşı çıktılar, çünkü onların görüşüne göre birleşme süreci, okulun dini tarihini korumak için de olsa gönüllülük esasına göre girilmelidir.

Okulların özel statüsü göz önüne alındığında, hükümet ve hükümet tarafından finanse edilen birleştirme koordinasyon birimi, birleşmeleri teşvik etmek için (bütçe) araçları kullanabilir, ancak birleştirmeyi bölgesel bazda zorlama yetkisine sahip değildi ve hatta güçsüzdü. Mesleki Eğitim ve Öğretim okulları, ‘kendi’ ekonomik sektörlerinin desteğiyle birleşme sürecinin dışında kalmaya kararlı olduklarında yapılır.

Bugüne kadar matbaacılık, balıkçılık, ağaç işleri ve mobilya yapımı, dekorasyon, nakliye ve gıda endüstrilerine küçük sektöre özel ve uzman Mesleki Eğitim ve Öğretim okulları tarafından hizmet verilmektedir.

Sonuç olarak, ROC’ler, pragmatik ilkeler ve ‘bölge’nin rastgele tanımları olarak adlandırılabilecek şeylere dayanan birleşmelerin sonucudur. Bu birleştirme süreci, net kuralların yokluğu göz önüne alındığında, benzersiz bir ‘bölge’ tanımıyla sonuçlandı. Özellikle büyük şehirlere, örneğin benzer çalışma programları ve kurslar sunan birden fazla ROC tarafından hizmet verilmektedir.

400’den fazla belediye ve 12 eyalette çeşitli kamu hizmetleri (sosyal hizmetler, halk sağlığı, eğitim, su gibi) sunan ‘bölgelerin’ Hollanda siyasi yönetiminde resmi bir statüsü olmadığı için bu sonuç da olabilir. yönetimi, yangınla mücadele). Başka bir deyişle, ROC’ler kendi bölgesel sınırlarına sahip olma konusunda benzersiz değildir.

ROC’ler ve 1996 ile 2015 Arasında Değişen Hükümet Politikaları

ROC Konseptinin Kökenleri

1996 Yetişkin ve Mesleki Eğitim Yasası’nın varsayımı, politika hedeflerini kurumsal davranışa dönüştürmede etkili olmak için yalnızca büyük ölçekli enstitülerin (ROC’ler) ‘yönetim gücü’ üretebileceği yönündeydi.

Bölgesel işgücü piyasalarının düzgün işleyişinde rol almak için yönetim gücüne özellikle ihtiyaç vardı. Eş zamanlı olarak, 1991’den 2001’e kadar, hükümet, işletmeler ve sendikalar tarafından yönetilen ulusal bir kurulun koordinasyonunda bölgesel üçlü istihdam hizmetleri 28 bölge ofisi ile kuruldu.

“Bir bölgede” tek bir ÇC’ye sahip olmanın asıl amacı, gerçekten de bölgesel işgücü piyasası politikalarından sorumlu tüm bölgesel aktörler arasında işbirliğini kolaylaştırmaktı. ÇC’ler, bölgesel sosyal ortak ağları, yerel hükümet ve istihdam büroları ile güçlerini birleştirecekti, ancak bu ortakların tam olarak kim oldukları ve Merkezlerin katılmak için kurumsal ortamları nerede bulacağı konusunda net bir görüş yoktu.

Bu kamu istihdam hizmetleri kavramı, 2001 yılında iş bulma kurumlarının ve kamu istihdam hizmetlerinin ilk kez serbestleştirilmesinin başlatılmasıyla durduruldu. Aslında, sosyal ortak kuruluşlarının yanı sıra okulların da bu yukarıdan aşağıya yaklaşıma karşı çıkmak için kendi sebepleri vardı. 

Bölgesel ortaklıkların planları üzerinde hareket ederek değilse, gerçekten de ÇC’ler ve “bölgeler” arasında ilişkiler nasıl kurulabilir?

türkiye’nin eğitim politikaları nelerdir
Eğitim ve devlet ilişkisi
Eğitim politikaları nelerdir
Eğitim politikası örnekleri
Eğitim politikaları ders Notları
türkiye’de eğitim politikaları ve sorunlar
türkiye’de eğitim politikaları pdf
Eğitim politikası makale

ROC’lerin öncülleri, yerel iş insanlarıyla yakın ve kişisel ilişkiler üzerinde çalıştı. Ulusal düzeyde değilse, bölgesel düzeyde Keep ve Brown (2004) haklıdır. Hamilelik dönemi ROC konseptinin doğuşuyla bitmedi; daha doğrusu, yeni bir başlangıcı işaret ediyordu. Örneğin, ÇC’lerden biri, 150 bağımsız hukuk okulunu içeren aşamalı bir birleştirme sürecinden sonra oluşturulmuştur.

Bazen tarihsel ilişkilerle, bazen de tesadüfen tanımlanan bir sürecin sonucu olan çok daha büyük yeni enstitüler, bölgesel paydaşlarla ilişkiler geliştirmeye veya daha iyisi, bölgesel sanayi gibi bölgesel aktörlerle etkileşime girmeye geldiğinde kendi yollarını bulmak zorunda kaldılar. 

Daha geniş bir kitleyle (yalnızca şirketler ve hizmetler değil, aynı zamanda kamu ve özel istihdam büroları) yeni ilişkiler kurma süreci, devletin ekonomik ilişkilerdeki rolüne ilişkin neo-liberal bir yönelimin ortaya çıkmasıyla aynı zamana denk geldi. 

Her iki birleşme turunun da kökenleri politika gündemlerinde olmasına rağmen, ÇC’lerin görevlendirmeleri, kamu hizmetlerini gerçekleştirmek için bir itici güç olarak o zamanlar etkili olan Yeni Kamu Yönetimi hareketinden büyük ölçüde etkilenmiştir.

Yalnızca becerikli enstitüler (program olanakları, sektör ilişkileri, eğitim uzmanları, bütçeler açısından), örneğin farklı yeterlilik programlarından modüllerin kombinasyonları gibi kişiye özel programlar için öğrenci veya endüstri ihtiyaçlarını karşılayabilecek konumdadır.

İnsan Kaynakları Yönetimi (İKY), bütçe tahsisi ve eğitim planlaması açısından özerk olan ROC’ler, küçük ve yetersiz personele sahip geleneksel Mesleki Eğitim ve Öğretim okullarına kıyasla sanayi ile bağlantı kurmak için daha iyi bir konumdadır.

Eğitim Bakanlığı ile politika müzakereleri söz konusu olduğunda, yalnızca sınırlı sayıda enstitü uygun maliyetli ve verimlidir.

Böylece hükümet, örgütsel kapasiteleri okullara devretmiş ve bu okullar daha sonra kendi örgütsel gelişimlerinden ve eğitim ortamlarından sorumlu olmuştur.

Yeni Kamu Yönetimi hareketi, kamu hizmetlerinde özel sektör yönetim tekniklerinin tanıtılmasının yanı sıra, kamu hizmetlerinin alıcılar ve sağlayıcılar arasında bir işlem olarak gerçekleştirilmesi gerektiğini belirtmiştir. Okullar artık ulusal politika anlaşmaları tarafından onaylanmış bir kamusal bağlamda kamu kurumları olarak görülmüyordu; yeni konsept rekabeti teşvik etmek ve kurumsal ilişkileri açık pazarlar açısından tanımlamak için tasarlandı.

ROC’ler arasındaki rekabet ve ROC’lerin yaşam boyu öğrenme için özel piyasada aktif hale gelmelerinin teşvik edilmesi, Hollanda Mesleki Eğitim ve Öğretimi için yeni politika öncelikleriydi.

Yeni politika çerçevesi, ÇC’ler ve bölgeleri arasındaki ilişkilere yeni bir unsur getirdi; bölgeler artık endüstriyel ortaklarla ağlar kurmak için bağlamlar değildi, ancak öğrencilerin ve yerel endüstrinin pazarlarına dönüşecekti.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör