Kültürel İfade – Brezilya Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Kültürel İfade Olarak Müfredat

“Resmi” müfredat karşısında “deneyimli”nin değersizleştirilmesi, temsilde gerçeğe benzerliğin fantazisini ifade eder. “Resmi” müfredatın yazılı doğası, günlük yaşamda dil aracılığının etkilerini siler. Deneyimli müfredat çalışmaları, temsil ve anlam arasında apaçık, hatta “doğal” bir ilişki varsayar gibi görünebilir.

Sanki resmi veya resmi müfredat, onu üreten düşünceden kopmuş, sanki muhtemelen yazıldığı yaşanmış deneyimin bir çarpıtılmasıymış gibi. Resmi müfredat (bu mantık geçerli) yankı üretemez, çünkü gerçekliğin “gayri meşru ifadesi”, Brezilya’daki müfredat politikalarının analizlerinde kullanılan alt/üst modeldeki bazı çalışmaların üstlendiği bir duruştur.

Ancak çalışmaların çoğu, devlet tarafından üretilen müfredat belgelerinin otoritesinde ısrar ediyor. Ferraço, “resmi müfredat yönergeleri” ile “uygulanan müfredat” arasındaki herhangi bir çelişkiyi reddediyor. Aslında, okulların rutininde, “uygulanan müfredat” veya “uygulanan müfredat” veya “ağ tabanlı müfredat”ın resmi müfredatın sorunsallaştırılması ve/veya genişletilmesi için potansiyel bir olasılık olarak ifade edildiğini savunuyor.

Ferraço, okulları, öğretmenleri ve öğrencileri kültürün arada kalmış, müfredatı siyasi veya kültürel, özgün veya sabit kimliklerin tutsağı olmadan kullanan ve aslında tüm sistemin resmi söylemini tehdit eden melez özneler olarak görmektedir. Bu analiz göz önüne alındığında, Ferraço, eşitsiz, müzakere edilmiş ve tercüme edilmiş ancak boşluklarda hareket edebilen ne sabit ne de tek tip siyasi kimliklere dayanan bir siyasi perspektife sahip olmanın zorunlu olduğunu savunuyor.

Müfredatın okullardaki kullanımları ve çevirileri farklı mantık, etik ve estetik biçimler aldığından, siyasi kimlikler çok yönlü ve yaratıcı olmalıdır. Okul konularının bu “bilgi eylemi”, resmi referans olarak verilenleri korurken aynı zamanda kurumlaşmış olanı yerinden eden ve öngörülemeyen olasılıklar yaratan ikircikli, hatta kaygandır.

Macedo ve Ferraço, müfredat teorisinin resmi ve deneyimli, yeniden üretim ve üretim ve okul bilgisi ile bilimsel bilgi arasındaki ikili ayrımları yapıbozuma uğratması gerektiğini savunuyor. Macedo, Derrida’nın “ek” nosyonunun, zaten tamamlanmış ama paradoksal olarak bir şeyden yoksun olan bir şeye zorunlu olmayan bir artış gibi işlev gören bu tür ikili dosyaların üstesinden gelmek için yararlıdır.

Ek, ekte belirlediği eksikliği sağlar. Macedo, tarihsel olarak paylaşılan anlamlar olmaksızın, göstergeleri karakterize eden ve anlamlandırmaya izin veren yinelenebilirlik olmaksızın (bu durumda resmi müfredat) “deneyimli müfredat” veya “kültürel üretim”i okullarda tasarlamanın imkansız olduğunu vurgular.

Sonuç olarak, deneyimli müfredat yazılı müfredatla “kurulu ana hatlar” olarak anlaşılan bir geçmişi paylaşacaktır. Kusursuz temsil fantezisinin somut bir şeye atıfta bulunma olasılığını atfettiği deneyimli müfredat, resmi veya yazılı müfredat gibidir, yalnızca herhangi bir kökene atıfta bulunmayan sonsuz ertelemeler vardır.

Kültürel nedir
Kültür tanımı
Türk kültürü
Kültürel çeşitlilik nelerdir
Kültür nedir Makale
Kültür Nedir kısaca
UNESCO Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin KORUNMASI ve GELİŞTİRİLMESİ Sözleşmesi
Popüler kültür Nedir

Yalnızca ertelemeler varsa, diye devam ediyor Macedo, biçimsel ve deneyimli arasındaki ve ayrıca yeniden üretim ve üretim arasındaki ayrımlar sürdürülemez hale gelir. Bu tür ayrımlar, yaratılışın yalnızca geçmiş dayatmalara direnç olarak var olduğu bir düzeni destekler.

Sonsuz ertelemeler durumunda, geçmiş, şimdiki ve gelecek anlamlar arasındaki hareketler, eklemlenmeyi ve uzlaşmaz müzakereyi gerektirir. Müfredat belgesi, yalnızca sonsuz ertelemenin yarattığı anlam akışını kesintiye uğratır ve onları bir anlığına sabitler.

Böyle bir “sabitleme” olmadan hiçbir metin veya anlam olmazdı, ancak bunlar aynı zamanda yaratılışın gerçek akışkanlığını da kesintiye uğratır. Bu, kabaca “imkansız sabitleme” olarak adlandırılabilecek ve aynı harekette gerekli bir şeydir.

Metin yapısının sınırsız, merkezsiz olduğu, ancak bir metin her üretildiğinde geçici bir merkez etrafında geçici olarak sabitlendiği fikri, yeni anlam olasılıkları açar. Macedo, Derrida’nın “sürtünme” kavramının bu fikri dile getirdiğini belirtiyor. Müfredat metinleri, açık yapılar gibi, üst-belirlenmişlerdir ve bu nedenle, kendi içlerinde “geçici bir niteliğe sahip olan kapalı, inşa edici hitap biçimleridir.

Kültürel ifade olarak müfredat perspektifinde, ikilikler artık bir anlam ifade etmez çünkü sözceleme olarak müfredat geleneklerle diyalogları vurgular, böylece bir “kararsızlık bölgesi”, ne geçmiş ne de geçmiş olmayan bir “ara alan” üretir.

Bu “sınır bölgesinde” var olan tek şey, toplumsalın ve insanın karmaşıklığını temsil eden “kültürel akışlardır”. Ferraço’ya göre, böyle bir anlayış, müfredat uzmanlarının, boşluklarda sunulan, ancak hiçbir zaman sabit veya değişmez olmayan olasılıkların belirsizliklerinin nüfuz ettiği, devam eden müzakerelerin çoklu ağlarında günlük yaşamın araştırmacıları olmalarına izin verir.

Sözceleme olarak müfredat fikri, iktidarın işleyişini ihmal ettiği için eleştirilmiştir. Macedo, böyle bir kavramın, müfredat teorisyenlerinin iktidarla ve özellikle de öznelerin failliğiyle daha sıkı bir şekilde çalışmasına olanak tanıdığına ve böylece Marksist teorilerin, mutlak hegemonik bir güce karşı ölüme mahkûm mücadeleden bir çıkış yolu sağladığına işaret ederek karşı çıkıyor. Yeni Eğitim Sosyolojisi de dahil olmak üzere, tasarladılar.

Ancak Macedo, böyle bir olasılığın post-Marksist temellerde bir “hegemonya teorisine” yol açabilecek “brisure” ve “melezizm” gibi kavramların siyasallaştırılmasını gerektirdiğini ileri sürüyor.

Böyle bir “söylemsel hegemonya teorisi”, müfredat metinlerinin üstbelirlenimini ve izin verdikleri söylemsel kapanışları anlamak için araçlar sağlayabilir ve aynı zamanda post-yapısal ve post-kolonyal müfredat teorisi ile bağlantılı görecilik eleştirilerine karşı koyabilir.

Çözüm

Son yıllarda Brezilya’daki müfredat çalışmaları, önce pozitivist bir hareket, sonra Marksist bir ideoloji ve şimdi de post-Marksist bir felsefede önemli değişiklikler geçirdi. Brezilya’daki müfredat çalışmaları, dünya çapında güçlü bir varlık sergileyecek, entelektüel açıdan canlı ve etkileyici bir alandır. Alanın sürekli entelektüel gelişimine ne katkıda bulunabilir?

Barretto, Brezilya müfredat çalışmalarının entelektüel tarihi üzerine araştırma yapmanın anahtar olduğunu kabul ediyor. Brezilya’daki ve dünyadaki teorik, sosyal ve politik gelişmelere dikkat eden “bir sonraki ana” odaklanırken, müfredat çalışmaları geçmişe dikkat etmeli, daha önce yürütülen çalışmanın önemini ve anlamını sürekli olarak yeniden değerlendirmelidir. Böyle bir tarihsellik, geleceğin akademisyenlerinin lisansüstü eğitimini etkileyen kurumsal politikalara devam eden ilgiyi içerir.

Müfredat teorisyenleri, “kanon”un eleştirel bir yeniden gözden geçirilmesi yoluyla, anlayışlarını ve kimliklerini yeniden inşa etmek için kütüphanelerine geri dönerler. En değerli olan bilginin bu devam eden yeniden inşası, karmaşık bir konuşmanın ima ettiği süregelen anlamların müzakeresi tarafından canlandırılır. Gündelik hayatı ve ifadeyi olay olarak vurgulayan, her biri temsilin anlamını yeniden yapılandıran görüntülerde süre olarak temsil edilen Brezilya’daki müfredat çalışmaları, dünya çapındaki alanın devam eden oluşumuna yaratıcı bir şekilde katkıda bulunan anahtar kavramlar sağlar.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör