Modernleşmenin Zorlukları – İsviçre’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

İsviçre’de Yükseköğretimde Modernleşmenin Zorlukları

Geçmişte yüksek öğretim, genellikle ulusal sınırların hem dışındaki hem de içindeki güçler tarafından şekillendirilen bir şey olarak görülüyordu. Bazen bu güçler bölgesel bile olabilir, yani bir Kanton’da iş başında olabilir. Bilginin evrensel boyutları ve araştırmada ilerleme için dünya çapındaki rekabet, şimdi onu açıkça küresel bir bağlama yerleştiriyor.

Hareketlilik ve işbirliği, müfredatta yenilik ve araştırma, öğretme ve öğrenme biçimlerinde iyileştirmeler için teşvik edici olmuştur. Öte yandan, sistemin şekli ve boyutu, çalışma programlarının yapısı, akademik kariyer profilleri, kurumların idaresi ve yükseköğretim sistemlerinin düzenlenmesi ve finansmanı, ulusal politikanın (bazen ulus altı politikanın) alanlarıydı. 

Ancak, kararların ulusal veya alt ulusal düzeyde alındığı alanlarda bile, aktörler, ülke içinde uyum ve uygulama için dikkate alınabilecek seçeneklere olası işaretçiler olarak hâlâ geçerli uluslararası eğilimlere ve politika yönelimlerine baktılar. Son birkaç on yılda, bir dizi konu reform tartışmasını çerçeveledi.

Bunlar, kamusal tartışmanın ilgi odağı dışında kaldığında bile, istenen değişiklikler için bir temel olarak karşılaştırmalı analiz gerektiren göze çarpan konular olmaya devam ettiler.

Örneğin, İsviçre’deki yüksek öğretim politikası, hangi yatırımların ekonomik büyümeyi teşvik edeceğine karar vermelidir; mevcut yeteneklerin gelişimini engelleyen engellerin nasıl azaltılacağı; gelecekteki muhtemel işgücü piyasası ihtiyaçlarına göre müfredatı şekillendirmenin en uygun yolları; Çeşitliliğin derecesi ve biçimleri, hem en zorlu alanlarda öğretim ve araştırmadaki kaliteyi hem de çok sayıda öğrenci için öğrenme fırsatlarını en iyi şekilde temin edecektir.

On yıl önce, OECD müfettişleri İsviçre’de yükseköğretimi genişletme ve çeşitlendirme ihtiyacını belirlediler. Konu bugün hala ilgiyi hak ediyor. Üye ülkelerde olduğu gibi İsviçre’de de değişim için büyük zorlukların ve reform ihtiyacının ortaya çıktığı üç alan vardır.

İlk olarak, bilginin artan sosyal önemi, ele alınması gereken önemli bir konudur. İsviçre’deki bilgi toplumu, bilginin hayatın her alanında daha önemli hale geldiği anlamına gelmektedir. Bilgi ekonomisi genellikle bilim ve teknolojinin üretim ve hizmetlerde artan ağırlığına ve bunun sonucunda ortaya çıkan bilgi transferini hızlandırma ihtiyacına atıfta bulunmak için kullanılır.

Bilgi ve iletişim teknolojileri bu değişimlerin en çarpıcı unsurlarıdır; yükseköğretim üzerinde önemli baskılar uyguluyorlar ve değişiklikler üretiyorlar, ör. araştırmalarda bilgisayarlar, bilginin yayılma hızı, akademik toplulukta küresel iletişim ve işbirliği, e-öğrenme ve eğitim hizmetlerinin ulusötesi satışı söz konusudur.

İkincisi, yükseköğretim sistemlerindeki farklı ulusal özellikler ve ulusal politikalara ilişkin manevra alanı azalmakta gibi görünmektedir. Sınır ötesi etkiler artıyor. Öğretim ve araştırma, küresel bir iletişim ve rekabet arenasında giderek daha fazla üstlenilmektedir.

Modernleşmenin özellikleri
türkiye’de modernleşme
Modernleşmenin topluma etkisi
Cumhuriyet modernleşmesi özellikleri
Modernleşme nedir
Çoklu modernleşme nedir
Modernleşme Kuramı Nedir
türkiye’nin modernleşme süreci

Yükseköğretim artık akademisyenlerin, öğrencilerin ve yöneticilerin uluslararası işbirliğine ve hareketliliğine ve ayrıca araştırma ve teknolojinin ve eğitim tekliflerinin ulusötesi sunumuna açıktır. Bazıları, bir ülkenin yükseköğretim yapılarının, organizasyonunun ve yönetiminin, araştırma, program, öğretim ve öğrenimin uluslararası itibarı, rekabet gücünü ve kaliteyi kaybetmemesini sağlamak için uluslararası uygulamalarla yakınlaşması gerekeceği görüşündedir.

Üçüncüsü, modern yükseköğretim sistemleri hakkındaki uluslararası tartışmalar, neoliberal ekonomik görüşler ve yeni kamu yönetimi kavramları dahil olmak üzere yönlendirme ve yönetim konularına güçlü bir vurgu yapmıştır. Hükümetler artık büyük ölçüde sürecin sıkı kontrolünden çekilme eğiliminde, bunun yerine rollerini hedef belirleme, hesap verebilirlik ve izleme performansı açısından tanımlıyorlar.

Hükümetler ve kurumlar arasındaki ilişkiler, güçlü girdi yönlendirmesi ve prosedür kontrolü tarafından değil, sözleşmeler, teşvik temelli finansman ve değerlendirme önlemleri ile şekillenir. Bireysel yükseköğretim kurumlarının kendi profillerini geliştirmeleri ve operasyonlar için sorumluluk almaları beklenir.

Kurum içi yönetim güçlendirilirken, iç yasama organları ve akademik öz-düzenleme artık daha az güçlü roller oynuyor. Tüm faaliyetler kalite, fayda ve verimlilik açısından sürekli bir öz-yansıtma ve hesap verebilirlik rejimine tabi tutulur.

İsviçre’deki yükseköğretim reformları hakkındaki tartışma, giderek birbirine bağımlı hale gelen dünya ekonomisinde dünya çapında artan rekabet eğiliminden kaynaklanan ortak taleplerin varsayımları tarafından güçlü bir şekilde yönlendirilmektedir.

Aralarındaki birkaç istisna dışında, mesleki eğitimin yüksek takdir edilmesi ve bu geleneklerin yükseköğretim için ağırlığı, öğretim ve araştırmanın en ileri gelişmelerle eşit olması için neredeyse tüm reformların gerekli olduğu şeklinde sunulmaktadır. Bu, İsviçre’nin karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olduğu veya olabileceği alanlarda çabaların hedeflendiği yükseköğretim ve araştırma için geçerlidir.

İsviçre’nin yüksek öğretim sisteminin yapısını Avrupa’daki ana akım eğilimlere uyarlaması gerektiğini iddia eden birçok ses var. İronik olarak, bu ihtiyaç çok önemli görülüyor çünkü İsviçre Avrupa siyasi arenasında güçlü bir rol oynamamaktadır.

Örneğin, Avrupa Birliği’ne üye olmamakla birlikte, mesleki eğitimin bölümlerinin uygulamalı bilimler üniversitelerine yükseltilmesinde, yükseköğretim çalışmalarının ve derecelerin tartışılmaz bir güç olarak tanınmasına ilişkin Avrupa Topluluğu’nun 1988 direktifini kabul etmek zorunda kalmıştır.

İsviçre’nin imzaladığı Bologna Deklarasyonu, bu alanda birkaç gelişme hattı açtı. Bunların arasında, yüksek öğrenim çalışma programlarının ve derecelerinin (özellikle ERASMUS) aşamalarını oluşturma hareketi, İsviçre’de sorgulanamayacak bir dış gelişmeye yanıt olarak görülüyor.

OECD müfettişleri on yıl önce İsviçre’nin uluslararası ve küresel kalkınmadan kaynaklanan baskılara boyun eğme konusunda dikkatli olma eğiliminde olduğunu gözlemledi. “Yalnızca son derece önemli konularda” endişeler ulusal düzeye taşınıyor ve “kıskançlıkla korunan bir şeyden vazgeçme meselesi olabilir”.

Bugün, denetçiler, önemli reformları üstlenmek için geniş çapta paylaşılan bir isteklilik hissediyorlar. Ulusal düzeyde bir yetkili kesinlikle “ortak bir amaç duygusu” olduğuna dikkat çekti. Değişime karşı temkinli tutum değişmemiş gibi görünüyor, ancak “son derece önemli konular”, değişimin gerekli olduğu konusunda fikir birliğinin olduğu noktaya kadar da çoğalmış görünüyor.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör