Üniversite Özerkliği – İsviçre’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Üniversite Özerkliği

Üniversite özerkliğine çok değer verilir ve en küçük birime çok fazla güç veren ve aşağıdan yukarıya süreçleri destekleyen İsviçre siyasi kültürüne karşılık geldiği düşünülür. Üniversiteler gerektiğinde işbirliği yapabilir ve ağlar oluşturabilir. Belirli sorunların ortaya çıktığı durumlarda, bunları ele almak için koordineli veya hedefli politikalar kullanılabilir ve Kantonlar arasındaki burs programlarındaki farklılıklardan kaynaklanan zorlukları ve eşitsizlikleri ele almak için yeni finansman yaklaşımları araştırılmaktadır.

Üniversiteler, ne Kantonlar ne de Konfederasyon ile gerginlik bildirmedi. Üniversitelerin temsilcileri, bu kuruluşların yüksek derecede özerkliğe sahip olduğunun farkındadır. Farklı ve farklı kamu finansman akışlarının güçlendirilmesi ve dengelenmesi, bu özerkliği bile güçlendirebilir.

Konfederasyon finansmanı, en azından üniversiteler, sabit bütçeden daha büyük bir pay alma olasılığını, kayıtları artırmak için bir teşvik olarak gördükleri sürece, genişleme için doğrudan bir itici güç olarak hizmet etmemektedir. Aksine, üniversite temsilcileri, ne Konfederasyonun ne de Kanton yetkililerinin öğrenci sayılarını artırma taraftarı olmadığını ve üniversitelerdeki bazı kişilerin öğrenci sayılarını sabitlemek ve hatta azaltmak içindir.

Öğrenci sayılarındaki artış için baskı yaratan daha çok ekonomi ve talep güçleridir. Bir üniversite temsilcisi tarafından “bir ortağın yetkiye sahip olduğu ve diğerinin bilgi sahibi olduğu ortakların birlikte çalışması” olarak tanımlanan yeni kamu yönetimi, üniversiteler tarafından oldukça iyi kabul edilmektedir.

Seçkin bir yükseköğretim kavramı, iki yollu bir eğitim sistemi geleneği ve bilimsel araştırmaya yapılan vurgu, hükümetler ve yükseköğretim kurumları arasındaki ilişkiyi çerçeveler. Öğrenci başına düşen fon azalmış olsa da, yükseköğretim kurumları üzerindeki ekonomik baskı, gerilim yaratacak ve daha fazla değişimi teşvik edecek kadar büyük değil.

Teşviklere ve Konfederasyon ve Kantonlar arası düzenlemelere yanıt olarak hem Kantonlar hem de kurumlar girişimlerde bulunurken, OECD inceleme ekibi değişimin hızını yönlendirmek ve hızlandırmak için mevcut araçların nerede ve nasıl güçlendirilebileceğini soruyor. CUS veya benzeri bir kuruluş, yükseköğretim için bir vizyon geliştirmek, izlemek ve iyileştirmek için tüm ilgili tarafları bir araya getiren bir organ olarak daha büyük bir rol üstlenebilir.

1961 Anayasası üniversite özerkliği
Üniversite özerkliği ne zaman kaldırıldı
Üniversite özerkliği nedir
türkiye’de üniversite ve basının özerkliği ne zaman tanınmıştır
Üniversite özerkliği Kanunu
Üniversitelere özerklik ne zaman verildi
Anayasa Mahkemesi ne zaman kuruldu
Tahkikat Komisyonu

Böyle bir organ, erişime, kaliteye ve ekonomik ve sosyal kalkınma hedeflerine uygulanacak ağırlık gibi sorulara yanıt olarak, farklı bakış açılarını ve çıkarları dengeleyerek, neye ihtiyaç duyulduğuna dair ulusal bir görüş geliştirmeyi ve ilerletmeyi üstlenebilir.

Bileşimi üniversitelerde, uygulamalı bilimler üniversitelerinde ve diğer yükseköğretim kurumlarında yer alacak, ancak aynı zamanda bunlarla ilgili öğretim ve araştırma kuruluşlarını da içerecektir, örn. orta öğretim ve yetişkin eğitimi ve öğretimi, özel sektörde yapılan araştırmalar ve uygun uluslararası kuruluşlar.

Konfederasyon ve Kanton seviyelerinde veya farklı yükseköğretim sektörlerinde (sırasıyla, İsviçre Üniversite Rektörleri Konferansı, CRUS ve Uygulamalı Bilimler Üniversiteleri Konferansı, CUAS) hükümetin kullanımına sunulandan ayrı olarak, politika analizi için kendi kapasitesine sahip olacaktır. Böyle bir organ, daha spesifik politika sorumlulukları veya kurumsal çıkarlar üstlenmeden, mevcut CUS’un yapmadığı (ve önceki CUS’un yapmadığı) şekilde tüm kurucu çıkarların katılımını teşvik edebilir.

İnceleme ekibi yalnızca daha aktif bir CUS değil, daha geniş bir temsile ve farklı, genişletilmiş bir role sahip bir organ önermektedir. Özellikle önemli reformlar, artan özerklik ve üçüncü taraf paydaşların daha fazla katılımı müzakere edildiğinden (örneğin Flanders, İsveç ve Avustralya’da) benzer organlar diğer OECD ülkelerinde iyi etki için kullanılmıştır.

Yükseköğretim Kurumları İçinde Yönetişim

Artık sorumlulukları artan bağımsız tüzel kişiler olmalarına rağmen, İsviçre yüksek öğretim kurumları, sahip oldukları ve iç organizasyon ve yönetişim yönlerine uyguladıkları özerklik açısından farklılık göstermektedir. Yükseköğretim kurumları içindeki iç yapıların yeni özerklik ve hesap verebilirlikten gelen gereksinimlere uyumlu hale getirilmesi, çeşitli düzeylerde politika için büyük bir zorluktur.

İnceleme ekibi, iç yapılarda ve prosedürlerde az çok ortak gelişmeler gözlemledi. Artık tüm kurumların, toplum ve ekonomi ile bağlantı görevi gören, çoğu durumda ilgili bakanın başkanlık ettiği dış üyelerden oluşan kurulları bulunmaktadır. Tüm kurumların akademik kararlar alan iç organları (fakülte senatoları veya konseyleri) vardır. Rektörler günlük yönetimden sorumludur.

1990’ların ikinci yarısında Yeni Kamu Yönetimi, İsviçre’de yükseköğretim yönetişimi için baskın kavram haline geldi. UÖM kapsamında, stratejik planlama ve işletme yönetimi, ilgili makamlara verilen planlama sorumlulukları ve kurumlara devredilen yönetim sorumlulukları ile ayrılmıştır. Stratejik ve operasyonel düzeyler, çıktıları değerlendirilebilir bir şekilde tanımlayan “sözleşmeler” (performans yetkileri) ile sonuçlanır.

Performans yetkileri, amaç ve özellikler bakımından farklılık gösterse de, genel olarak İsviçre üniversitelerine verilir. Tüm yetkililer kurumsal tepki ve sorumluluğu teşvik etmek için (hükümet düzeyinde stratejik planlamanın yanı sıra) performans yetkilerine güvenirken, diğerleri, özellikle Konfederasyon ve Basel Kantonu, daha ileri giderek bunları bütçelere daha sıkı bağlar.

Performans yetkileri, son zamanlarda Tessin, Zürih, Argovie ve Soleure’de tanıtılmış olmasına rağmen, uygulamalı bilimler üniversiteleri için henüz yaygın olarak kullanılmamaktadır. Bazı yetkililer yasal yetkilere performans yetkileri olarak atıfta bulunur (örneğin, University of Applied Sciences Zürih); diğer bazı kolejler için, üniversitelerde bulunanlara benzer performans yönergeleri geliştirilmiştir (örneğin, University of Applied Sciences Zentralschweiz).

Performans yetkisini sonuçlandıran taraflar çoğu durumda hükümet ve dış temsilcilerdir (örneğin, ETHZ/EPFL Kurulu ve bireysel üniversitelerin ve uygulamalı bilimler üniversitelerinin kurulları). (Lozan gibi istisnalarda, ortaklar hükümet ve rektördür.) Kuruldaki dış temsilciler ekonomiden, tanınmış bilim adamları ve bilim adamlarından ve hükümetten gelmektedir.

Kurulların üniversitenin bir parçasını oluşturduğu ve operasyonel organ olduğu söylenirken, hükümet stratejiden sorumlu merkezi düzeydir. Ama öyle mi? Görünüşe göre hükümetler, dış uzmanlarla bir organ oluşturarak stratejik planlama konusundaki uzmanlıklarını artırdı. Az ya da çok, planlama kurulları, üniversitenin başkanının veya iç kolej komitelerinin önerileri üzerine hareket eder. Bu nedenle, yönetim kurulu, ilke olarak, planlamasını ve denetimini hükümetinkine benzer şekillerde yapar.