Yaygın Eğitim – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Yaygın Eğitim

Toplum sağlığı alanında, bir il içindeki her ilçede, insanların hastalık, aile planlaması, beslenme ve sanitasyon konularında yardım için ziyaret ettikleri bir sağlık merkezi bulunmaktadır. Ebelik ve ilk yardım kursları da verilmektedir.

Nüfus artışını kontrol etmek için, ev ziyaretlerinde ebeveynlerle temasa geçen aile planlaması çalışanları, 1970’de 53.100 olan doğum kontrol cihazlarını kabul eden ebeveynlerin sayısını 1978’de 2.246.100’e çıkardı. 1978’de Java ve Bali adalarında 36.317 Aile Planlaması Hizmet Merkezi vardı. 

İşsiz kişilerin satılabilir beceriler geliştirmelerine ve kendi işlerini açmalarına yardımcı olmak için, bir “zincir teşvik” programı, tuğla döşeme ve bambu dokuma gibi mesleklerde eğitim sunmaktadır. Daha sonra, kursiyerlere kendi işlerini kurabilmeleri için fonlar ödünç verilir. Kursiyerler yerleştiklerinde ve kendi yollarını kazandıklarında, daha sonra zincirdeki bir sonraki kursiyer grubuna ödünç verilen fonları geri öderler.

Köylülerin ve kentteki yoksulların yaşam koşullarını iyileştirmelerine yardımcı olmak için, mobil eğitim birimleri ülke çapında seyahat eder ve bölgede yararlı görünen herhangi bir mesleki beceri konusunda tavsiye veya eğitim sağlamak için her yerde üç aylık bir süre kalır.

Tarım Bakanlığı ve Enformasyon Bakanlığı tarafından ortaklaşa desteklenen bir dizi kırsal radyo yayını, tarımsal üretimi teşvik etmek için çiftçi ailelerine yönelik toplu eğitim programını desteklemeyi amaçlamaktadır. Adalar genelinde bulunan Tarım Bakanlığı temsilcileri, çiftçileri yayınları takip etmek için bir araya gelen “dinleme grupları” halinde organize ediyor ve ardından radyo derslerindeki önerilerin kendi işlerine nasıl uygulanabileceğini tartışıyorlar.

Yerel tarım acentesi, çiftçilerin tam olarak anlamadığı konuları açıklayabilir ve yeni pirinç türlerinin kullanımını, gübreleme yöntemlerini, mahsulleri pazarlamayı ve benzerlerini gösterebilir. 1977’ye gelindiğinde, ulusal ağda 44 radyo istasyonu ve ülke çapında 19.818 dinleme grubuna haftada toplam 350 saatten fazla yayın yapan 138 il istasyonu vardı.

İlkokulu terk edenler için PAMONG programı (Bölüm 1) ve ilkokul mezunları için açık ortaokul, devlet destekli resmi olmayan çabaların diğer örnekleridir. Kamu kurumlarının yürüttüğü yukarıdaki programlara paralel olarak özel sektör de yaygın eğitime önemli katkılarda bulunmuştur.

1970’lerin sonunda, 5.400’den fazla özel ticari kuruluş, yabancı dil, ev ekonomisi, terzilik, araç ve elektrikli cihaz tamiri, otomobil ve kamyon sürüşü, marangozluk, daktilo, ofis yönetimi gibi çok çeşitli becerileri kapsayan mesleki kurslar işletiyordu.

1979’da bu tür programlara tahminen 900.000 katılımcı kaydolmuştur. Ticari sponsorlara ek olarak, dini ve insani yardım kuruluşları da programlara katkıda bulunmuştur. Temelde, özel programlar kentsel alanlarda olup, kırsal alanlardaki resmi olmayan girişimlerin çoğu devlet kurumlarının ellerine bırakılmaktadır.

İkinci Beş Yıllık Planda açık bir ima, yaygın eğitim programlarının sadece mevcut acil ihtiyaçlarla yüzleşmek için yürütülen geçici önlemler olarak kabul edilmemesi gerektiği, ancak geniş bir çeşitlilikte eğitim sağlamak için ülkenin genel eğitim sisteminin bir parçası olacağıydı.

e-yaygın eğitim
e-yaygın giriş
Örgün ve Yaygın eğitim FARKI
E yaygın modülleri
E-Yaygın Kurs Başvurusu
E-Yaygın E-Devlet
E-Yaygın Usta Öğretici Başvurusu
yaygın eğitim kurumları yönetmeliği /2020

Araştırma ve Geliştirme Merkezi

1970’lerin başlarından önce, tüm müfredat geliştirme ve hükümet tarafından yürütülen mütevazı miktarda eğitim değerlendirmesi, Eğitim Bakanlığı’nın çeşitli bölümlerinde bulunuyordu. İlkokul bölümü ülke çapında kendi müfredatını formüle etti, akademik ortaokul bölümü akademik lise programlarından sorumluydu ve bir mesleki bölüm mesleki müfredat oluşturmaktan da sorumluydu.

Bununla birlikte, 1969-1970 yıllarında, planlamacıların birbirini izleyen beş yıllık kalkınma planları kapsamında programlar oluşturabilecekleri sağlam bir veri tabanına sahip olabilmeleri için ulusal bir eğitim değerlendirmesi yapmak üzere Bakanlıkta bir ofis oluşturuldu. 1970’lerin ortalarında, orijinal küçük ofis, müfredatı tasarlamaktan ve birçok çeşidin değerlendirmesini yapmaktan sorumlu tam teşekküllü bir Araştırma ve Geliştirme Merkezine dönüşmüştü.

1978’de Merkez, Cakarta’daki Bakanlık arazisinde beş katlı bir binayı işgal etti ve hem ülke içinde hem de yurtdışında eğitilmiş Endonezyalı eğitimciler tarafından görevlendirildi. Merkez, yurt dışından eğitim danışmanlarından liberal olarak yararlandı ve yalnızca Endonezya hükümetinin değil, aynı zamanda yabancı vakıfların ve uluslararası kuruluşların mali desteğinden de yararlandı.

Bugün, hem ulusal hem de özel programlar dahilinde yeni müfredat tasarlama ve eğitimdeki ilerlemeyi değerlendirme konusundaki ana çabalar Merkezden yönetilmektedir. Merkezin son yıllarda yürüttüğü çok çeşitli projelerden, Merkez’in çalışmalarında kullanılan yaklaşımların örnekleri olarak iki tanesini de kısaca anlatacağız.

Birincisi, pedagojik gelişmişlik açısından Merkezdeki en iddialı program olan geliştirme okulu projesidir. 1973-1974’teki başlangıcından bu yana bu okul türü, her biri bölgesel bir Eğitim Enstitüsü ile ilişkili sekiz bölgede deneme bazında faaliyet gösteren deneysel bir kurum olmuştur. Ana odak noktası, ilkokul ve ortaokul müfredatını ulusal kalkınmanın ihtiyaçları ve öğrencilerin kişisel özellikleriyle yakından eşleştirmek üzerinedir.

Okulun önemli bir unsuru, eğitim modülleri sistemidir. Modül, genellikle öğrenciler tarafından birkaç günlük bir süre içinde doldurulacak bir broşür şeklinde de kısa bir öğrenme birimidir. Bu modüller mümkün olduğu kadar kendi kendine öğreticidir, bireysel öğrenme oranlarına uygundur, öğrencinin aktif problem çözmesini gerektirir ve öğrencinin hatalarını düzeltebilmesi ve kendi ilerlemesini izleyebilmesi için sık sık öz değerlendirme yapmasını da sağlar.

Kendi kendine eğitim broşürlerine ek olarak, bazı modüller genel sınıf tartışması, küçük grup tartışması, gösteriler, ses kaydı (özellikle yabancı dil çalışması için), film sunumları, radyo dinleme oturumları ve geziler gibi multimedya etkinliklerini de içerir. Her sınıf seviyesindeki her konu alanındaki temel modüller, normal bir sınıftaki öğrencilerin yaklaşık yüzde 85’i tarafından tamamlanacak şekilde de tasarlanmıştır.

Temel modülleri sınıf arkadaşlarından daha erken tamamlayan öğrenciler için zenginleştirme modülleri sağlanmakta ve temel modüllerde sınıf arkadaşlarına yetişemeyen öğrencilerin yüzde 15’i kadar bir kısmı için iyileştirici faaliyetler de planlanmaktadır.