Asya Ülkelerinde Eğitim – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

ASEAN Ülkelerinde Eğitim Görmenin Yolları

İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana uluslararası ilişkilerin önemli bir özelliği, sömürge ülkelerinin siyasi özgürlük kazanma ve ekonomik ve sosyal refahı kendi güçleriyle sürdürme çabaları olmuştur. Bu çabaya dahil olan dört Güneydoğu Asya ülkesi Endonezya (önceden bir Hollanda kolonisi), Malezya ve Singapur (önceden İngiliz) ve Filipinler’dir (önce İspanyol, sonra ABD).

Bu dördü, 19. ve 20. yüzyılın başlarında sömürge statüsünden kaçınan, ancak diğerleri gibi II. Dünya Savaşı sırasında Japon birlikleri tarafından işgal edilen Tayland tarafından refah arayışlarına katıldı. Bugün Tayland, Güneydoğu Asya’daki komşularıyla birlikte sanayileşme ve sosyal refah açısından gelişmekte olan bir ülke olarak nitelendiriliyor.

Bu tür ülkelerin amaçlarına ulaşmak için benimsedikleri tipik strateji, planlı büyüme için ulusun kaynaklarını düzenlemeyi amaçlayan beş yıllık veya sekiz yıllık ulusal kalkınma programları tasarlamak olmuştur. Bu tür programların her biri, planın politik, ekonomik ve sosyal refah yönleriyle koordine edilen önemli eğitim bileşenlerini içerir. Bu nedenle, bir ulustaki okullaşmayı görmenin bir yolu, onu ulusal büyüme programı açısından görmektir. Bu ulusal kalkınma görüşü, ilerleyen sayfalarda benimsenen perspektiflerden biridir.

Birinciyle yakından bağlantılı olan ikinci bir bakış açısı, tarihsel bakıştır. İncelediğimiz ülkelerin her birinde, okulların, mevcut koşullar altında mantıklı görünmeyebilecek belirli özellikleri vardır. Ancak, tarihsel arka planlarına karşı koyduklarında anlamlıdırlar. Her ülkede, geçmişten gelen gelenekler, eğitim sistemine kolayca değişmeyen bir yön ve ivme kazandırmıştır, bu nedenle bu tür gelenekler, ulusal ilerleme açısından bu modeller en makul görünse de görünmese de, bugün okullaşma modellerini etkilemeye devam etmektedir. Bu nedenle, mevcut olayların açıklığa kavuşturulmasına yardımcı olmak için beş ulustaki eğitimin tarihsel öncülleri dahil edilmiştir.

Gelişmekte olan ulusların bir başka modern özelliği de, karşılıklı yarar sağlayan projeleri sürdürmek için bölgesel koalisyonlarda sık sık bir araya gelmeleridir. Bu tür bir koalisyon, diğer şeylerin yanı sıra teşvik etmek için 8 Ağustos 1967’de kurulan Güneydoğu Asya Ülkeleri Birliği ASEAN’dır.

Sonuç olarak, ASEAN paktı eğitim programı planlarını içerir. Bununla birlikte, eğitim alanında daha önemli olan, Güneydoğu Asya Eğitim Bakanları Teşkilatı adlı özel bir ortak kuruluş olan SEAMEO olmuştur. Bu bölgesel eğitim işbirliği görüşü, beş ülkedeki temel eğitimi inceleyeceğimiz üçüncü bir bakış açısı sağlar.

ASEAN-Türkiye
ASEAN üye ülkeler
ASEAN amacı
ASEAN Açılımı
ASEAN üyeleri
What is ASEAN
ASEAN countries
SEATO

Yukarıda bahsedilen birbiriyle ilişkili bakış açıları üçlüsü, üç temel soru olarak özetlenebilir. Ulusal kalkınma perspektifi geleceğe yöneliktir ve “Ne olmayı hedefliyoruz ve bu hedefimize nasıl ulaşabiliriz?” diye sorar. Tarihsel perspektif geçmişe yöneliktir ve “Geçmiş olaylar şimdi olduğumuz şeyi nasıl etkiledi?” diye sorar. ASEAN perspektifi bölgesel odaklıdır ve “Güneydoğu Asya toplumundaki yerimiz nedir ve ortak hedeflere ulaşmak için komşularımızla nasıl karlı bir şekilde işbirliği yapabiliriz?” diye sorar.

Okuyuculara bir ülkedeki eğitim gelişmelerini diğerlerindeki gelişmelerle karşılaştırmada yardımcı olmak için, 2’den 6’ya kadar olan beş ülke bölümünün yazarları sunumlarını aynı konu dizisi etrafında düzenlediler. Bu açılış bölümündeki amacımız, konuları tanıtarak ve her konunun yukarıda açıklanan üç perspektiften taşıdığı önemi önererek ülke fasıllarının yolunu hazırlamaktır.

Her ülke bölümünün içeriği, okullaşmayı etkileyen demografik ve sosyo-politik faktörler, eğitimin tarihsel arka planı ve ilk ve orta öğretim çabalarının günümüzdeki biçimi ve boyutu gibi konular açısından düzenlenmiştir.

Bununla birlikte, okuyucular, bölümlerin aynı zamanda iki ana başlık altında yer alan soruları yanıtlayacak materyalleri de içerdiğini keşfedeceklerdir: (1) eğitimin amaçları ve (2) eğitimin yapısı ve süreci. Amaçları belirlemek için dört bölümden oluşan bir soruyu yanıtlayabiliriz: Okullar kimler için, hangi türlerde, hangi miktarlarda ve neden sağlanacak? Yapıyı ve süreci anlamak için beş bölümden oluşan bir soruya yanıt bulabiliriz: Okullaşma hangi idari organizasyon altında, nerede, kim tarafından, hangi metodoloji ile ve neden?

O sırada hangi ülke tartışılıyor olursa olsun, amaçları ve yapıyı etkileyen ortak faktörleri ilk belirlediğimizde bu sorulara yanıt aramamız hızlanıyor. Şimdi bu faktörlere dönüyoruz.

Okullaşmanın Amaçları

Kabul edilmesi gereken ilk gerçek, eğitim amaçlarının tipik olarak toplumda birden fazla kaynaktan kaynaklandığı ve bu kaynakların aynı güdülere sahip olmayabileceğidir. Ekonomik planlamacıların ortaokulların başarmasını istedikleri şey, öğrencilerin orta öğretimden tam olarak almak istedikleri şey olmayabilir. Ulusal siyasi liderlerin okulların yapmasını istedikleri, dini azınlıkların liderlerinin istediği şey olmayabilir. Gerçekte, okullar tek bir ustaya hizmet etmez.

Hangi ustalara hizmet edildiğini anlamak, belirli bir ulusun neden orada bulunan belirli tür ve miktarlarda eğitim sağladığını bize açıklamaya yardımcı olur. Bu nedenle, var olduğu şekliyle okul sistemi genellikle toplumdan gelen rekabet eden beklentiler arasında bir tür uzlaşmayı temsil eder. ASEAN toplumlarında bulunan bu uzlaşmayı örneklemek için, ulusal kalkınma planlayıcılarının ve genel nüfusun bakış açısından bazı tipik beklentileri ele alalım. Birincisine politik-ekonomik planlama, ikincisine ise sosyal talep diyeceğiz.

SİYASİ-EKONOMİK PLANLAMA AMAÇLARI

Tipik beş yıllık ulusal büyüme planında, okulların insan gücü, vatandaşlık ve sosyal refah hedeflerine ulaşılmasına yardımcı olması bekleniyor. Okulların insan gücü-üretim ataması iki adımda belirlenir. Birincisi, ekonomik planlamacılar, gelecek yıllar için öngörülen ekonomik sistemin gelişimini sağlamak için ihtiyaç duyulan işçi türlerini ve sayılarını tahmin ederler.

Daha sonra plancılar, okulların bu ihtiyaç duyulan işçilerden hangilerinin üretilmesinden sorumlu olması gerektiğini ve hangi çalışanların ihtiyaç duydukları becerileri yaygın eğitim kanalları aracılığıyla kazanmaları gerektiğini önermektedir. Bu şekilde, okullar ve yaygın eğitim kurumları, insan gücü-üretim görevlerini edinirler. Şimdiye kadar Singapur, bu yaklaşımı en etkili şekilde çalıştırabilen ASEAN toplumu da olmuştur.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör