Eğitimin Geleceği – Asya Ülkeleri Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Eğitimin Geleceği

Yukarıdaki bölümler 1970’lerin sonunda tüm ASEAN eğitim sistemlerinin ilk ve orta öğretimde belirgin ilerleme kaydettiğini göstermiştir. Ancak beş ulusun kendilerine biçtikleri görev belli ki tamamlanmamıştı. Dolayısıyla, 1980’lerin başında eğitim liderleri, yüzyılın son on yıllarının (1) ilk ve orta öğretimin genişletilmesi, (2) öğrenim kalitesinin iyileştirilmesi, (3) eğitim için daha etkili bir yapının elde edilmesi açısından getirdiği zorluklarla karşı karşıyadır. , (4) idari verimliliğin arttırılması ve (5) öğretmen tedarik sisteminin iyileştirilmesi. Ek olarak, (6) ülkeler daha tatmin edici ülkeler arası işbirliğini teşvik etmeye çalışıyorlar.

İlk önce ASEAN liderlerinin her biri için sahip oldukları görünen genel hedefi belirleyerek bu altı alanı inceliyoruz. Daha sonra hedefe ulaşmayı etkileyen koşulları göz önünde bulundururuz, hedefe ulaşmak için yöntemler belirleriz ve önümüzdeki on veya yirmi yılda ne tür bir ilerlemenin beklenebileceği hakkında spekülasyon yaparız.

GENİŞLEMEYİ ETKİLEYEN KOŞULLAR

Önceki bölümlerde göze çarpan çarpıcı, sarsıcı istatistikler, Singapur hariç, ASEAN bölgesindeki nüfus artış hızının Tayland’da yıllık yüzde 2,4’ten Malezya’da yüzde 2,9’a kadar değişmesidir. Mevcut nüfus tahminleri Malezya’yı 13 milyon, Filipinler’i 42 milyon, Tayland’ı 44 milyon ve Endonezya’yı 145 milyon olarak gösteriyor.

Yüzde 2,4’lük bir büyüme oranıyla Tayland’ın nüfusu 30 yıl içinde ikiye katlanacak. Endonezya’nın yüzde 2,7’lik oranı 2000 yılında 240 milyonu aşacak. Yine Singapur hariç, ASEAN nüfusunun yüzde 60’ı 19 yaşın altında ve insanların yüzde 70 ila 90’ı kırsal alanlarda yaşıyor.

Genel olarak, bölgenin gayri safi yurtiçi hasılasının yaklaşık beşte biri toplam eğitim bütçesine harcanmakta olup, üniversiteler hizmet verilen öğrenci sayısı açısından genellikle bütçenin orantısız olarak büyük bir bölümünü almaktadır. Gerçekte, son yıllarda eğitim ASEAN ülkelerinde maliyetli bir iş olmuştur ve hala ulusların en büyüğü evrensel temel eğitim hedefine ulaşamamaktadır.

Güneydoğu Asya’daki eğitimciler, yakın gelecekte nüfus artış hızının düşeceği umudunu dile getirdiler ancak bu umudun ne kadar gerçekçi olduğu konusunda ciddi bir soru işareti var. Açıkça, eğitimciler ve halk tarafından muazzam çabalar ve evrensel ilköğretim hedefine ulaşılacaksa daha büyük miktarlarda para gerekecektir.

Ve orta öğretimi önemli ölçüde genişletmek için daha da büyük çabalara ihtiyaç duyulacaktır. Gerçekten de, nüfus bu kadar hızlı büyürken, şu anda okulda olan her yaş grubunun mevcut oranını sabit tutmanın mümkün olup olmadığı merak ediliyor.

Nüfus artışı ile birlikte eğitim için hızlanan bir toplumsal talep olmuştur. Ve ulusların ekonomik kalkınma programlarında artan sanayileşme ile birlikte, endüstriden daha fazla mesleki ve teknik eğitim için sürekli artan bir talep beklemek için her türlü neden var, böylece her ülkenin sağlaması istenecek okul çeşitliliğini daha da genişletmek istenecek. Bu nedenle, daha fazla öğrenciye daha geniş bir eğitim hizmetleri yelpazesiyle hizmet etmek için sürekli baskılar bekleyebiliriz.

Gelecekte eğitim nasıl olacak
Türkiye de eğitimin geleceği
Gelecekteki eğitim senaryoları
Gelecekte eğitim alanındaki gelişmeler
OECD eğitim faaliyetleri
OECD eğitim Raporu 2021
OECD eğitim raporu 2020
Gelecekte eğitim nasıl olacak İngilizce

Niceliksel genişlemeyi etkileyen diğer bir koşul da bırakma sorunu ve bunun arkasında yatan nedenlerdir. Özellikle daha büyük ülkeler için, çocukların altı yıllık kursu bitirmeden ilkokuldan ayrılma sorunu ciddi olmaya devam ediyor. Örneğin, 1975’te Endonezya’da altıncı sınıflardaki ulusal başarı değerlendirmesi, altı yaşındakilerin yüzde 57’sinin ilkokulun birinci sınıfına girdiğini, ancak yalnızca yüzde 38’inin 6. Sınıfa ulaştığını gösterdi.

1970’lerin ortalarında ve sonlarında Endonezya, 1980 yılına kadar altı yaşındaki tüm çocukların en az yüzde 85’ini birinci sınıfa kaydettirme hedefine ulaşmak için daha fazla okul inşa etmek ve daha fazla öğretmen yetiştirmek için tüm gücüyle çaba sarf etti. Bu planın barındırmaya çalıştığı gerçek çocuk sayısı. 1975’te ülkedeki tahmini 4 milyon altı yaşındaki çocuğun yüzde 57’si okula kaydolduysa, o zaman yaklaşık 2,28 milyonu okula gidiyordu ve 1,72 milyonu okula gitmedi.

1980’e gelindiğinde, yüksek nüfus artış hızıyla birlikte tahminen 4,6 milyon altı yaşında çocuk olacaktı. Endonezya bu çocukların yüzde 85’ini veya 3,91 milyonunu kaydettirecek olsaydı, ülke okul tesislerini ve öğretmenleri, 1975’te beş yıl önceki boşluklardan 1,63 milyon daha fazla çocuğu barındıracak şekilde artırmak zorunda kalacaktı. 1975-1980 yılları arasındaki beş yıllık bir zaman diliminde bir okul sisteminin gerçekleştirilebilmesi mantıksız görünebilir.

Endonezya hükümetinin böyle bir hedefi belirlerken sergilediği ruh gerçekten de asildir, ancak bu kadar hızlı nüfus artışı karşısında bunu başarmak için çok büyüktür. Ve bu sadece birinci sınıf için. Ülke aynı zamanda sonraki sınıflarda okulu bırakma sorununu azaltmaya çalışsaydı, okulda boş alana ihtiyaç duyan öğrenci sayısı çok daha fazla olurdu. Özetle, eğitim planlayıcısının baş düşmanı hızlı nüfus artışıdır.

Singapur dışında, diğer ASEAN ülkelerinin kaçak nüfus artışını yakalamaya çalışma sorunu, başlangıçtaki daha küçük nüfus nedeniyle daha az büyüklükte olsa da, Endonezya’nınkiyle aynıdır.
Geçen yıllar ile birlikte, beş ülkenin gayri safi milli hasılası artmakta ve böylece ülkelerin okullaşmayı finanse etme yeteneği giderek daha büyük olmaktadır. Ancak, daha büyük ASEAN ülkelerinin hiçbirinde GSMH, evrensel okullaşmayı yakın gelecekte gerçeğe dönüştürmek için eğitim bütçesinin gerektirdiği ek harcamaları yapmak için gereken oranda artmıyor.

EYLEMLER

İlköğretime giren ve ilerleyen bir yaş grubunun oranı açısından, yalnızca Singapur ve Malezya’nın evrensel ilköğretimi başardığı söylenebilir. Tayland ve Endonezya’da, ilköğretim boyunca yüksek okulu bırakma oranları vardır; Filipinler, nispeten küçük bir oranın altıncı sınıfa ulaşması ile yüzde 85 veya daha fazlasının bu seviyeye ulaşması arasında bir yerde bulunmaktadır. Ve Singapur hariç, ASEAN bölgesindeki kırsal kesimdeki çocukların şehirdeki çocuklara göre okulu bırakma oranları daha yüksektir.

Öte yandan, son kalkınma planlarında belirlenen kotaları karşılama açısından, ülkelerin her biri, bazı gecikmelerle de olsa, okul inşa programları oluşturmada oldukça başarılı olmuştur. Bununla birlikte, yeni okullar kurma telaşında, eğitim planlayıcıları ülke veya bölge genelinde bir veya iki okul stilini benimseme eğiliminde olmuşlardır ve bunu yaparken bazen binayı veya donanımını ortama veya öğrencilere uygun hale getirememişlerdir. 

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör