MODERN FRANSA’DA EĞİTİM – Fransa’da Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

MODERN FRANSA’DA EĞİTİM

Jean-Jacques Rousseau sıklıkla “eğitimin Kopernik’i” olarak adlandırılmıştır. Tesadüf eseri, Fransa’da uğrunda birçok savaşın verildiği eşitlikçilik ve laiklik ilkelerinin çıkarsanabileceği Emile’sinin 1762’de yayımlanması, bir başka önemli dönüm noktası ile eşleştirildi. 

Aynı yıl, Ratio Studiorum’un geleceğin seçkinlerinin eğitiminin temelini oluşturduğu Cizvitler, Fransa’dan kovuldu. Bu iki olay hakkında belirli bir kutupluluk vardır. Bir yanda Napolyon’un kafasında eğitimde devlet üstünlüğüne ve milliyetçiliğe yol açan laiklik; öte yandan, gençlerin eğitiminde Kilise’nin önceliği, buna ulus karşıtı bir Ultramontanizm eşlik etti.

Rousseau’nun daha katı eğitim fikirlerinin Fransız okullarına nüfuz etmesi uzun zaman aldı, ancak bugün onun çocuk gelişiminin aşamaları hakkındaki görüşleri en azından kısmen Fransız eğitimdeki “aşamalar” (“döngüler”) kavramına yansıtılıyor.

Buna karşılık, beşeri bilimlere vurgu yapan Cizvit kolejinin biçimciliğinin Fransız ortaokullarından ölmesi uzun zaman aldı. Bununla birlikte, İsviçreli Rousseau’nun ve İspanyol asker-rahip Ignatius de Loyola’nın fikirlerinin Fransa’daki eğitim sürecini önemli ölçüde etkilediğine şüphe yoktur.

Diğer Felsefeler, eğitim süreciyle daha az, onun toplumsal rolüyle daha çok ilgileniyorlardı. Eğitimi erkekler arasındaki eşitsizlikleri azaltmanın bir aracı olarak gördüler. Condorcet, eğitimde daha fazla eşitliğin “sanayide ve dolayısıyla zenginlikte daha fazla eşitliği” tamamlayacağına inanıyordu.

1791 Devrimci Anayasası, “tüm vatandaşlar için ortak, eğitimin tüm insanlar için vazgeçilmez olan kısımları için ücretsiz bir kamu eğitim sistemi” kurulması gerektiğini şart koşuyordu.

Yine de, aslında evrensel ve parasız bir ilköğretimi belirledikten sonra, aynı şekilde Fransa’nın her bölgesinde bir okul kurma vizyonu olan Hıristiyan Kardeşler gibi dindarları kovdular. Condorcet’in bu hırsı üstlendiği doğrudur, ancak Yasama Meclisine ana hatlarını verdiği plan ölü bir mektup olarak kaldı.

Eşitlik, eğitimdeki tek Devrimci hedef değildi. 1789’un adamları, eğitimi ulusal duyarlılığı geliştirmenin bir aracı olarak gördüler. Böylece ilkokullarda Fransızca öğretimi ön plana çıkacaktı. Cumhuriyet’i yönetmek için ortaya çıkan yeni elit tiplerini de gördüler.

1794’te Ecole Polytechnique’in ve ertesi yıl vurgunun modern konular üzerinde olduğu “écoles centrales”ın kuruluşu, bu amaca ulaşmak için pratik adımları temsil ediyordu.

fransa’da eğitim sistemi nasıl
fransa’da nasıl üniversite okunur
Fransa eğitim sistemi slayt
Fransa eğitim sistemi makale
fransa’da üniversite okumak için gerekenler
Fransa-da ortaokul eğitimi
fransa’da üniversite okumak ekşi
fransa’da ücretsiz üniversite okumak

Birinci Konsül olarak Bonaparte daha sonra hem ulusal duygunun aşılanmasını hem de eski aristokrasinin yerini alacak yeni kadroların yetiştirilmesini güçlendirdi, ancak kitlelerin eğitiminin getireceği eşitsizliğin azaltılmasıyla pek ilgilenmedi.

1802’de Bonaparte, Ancien Régime ve Cizvit kurumlarının “collèges royaux”unun yerini alacak yeni bir akademik ortaokul türü olan “lycée”yi yarattığında birinci derecede önem kazandı. “Lise”, Napolyon’un toplumdaki işlevine ilişkin anlayışından kökten bir evrim geçirmeden 150 yıl boyunca Fransız okul sisteminin zirvesinde kaldı.

İmparator onun etrafında 1808’de İmparatorluk Üniversitesi’ni kurdu. Bugün bile “Université” terimi, Devlet eğitim kurumlarının bütününü belirtmek için o zamanlar kendisine verilen ayırt edici anlamı anlamlarından biri olarak koruyor. Bu yeni varlığı yönetmek için Fontanes, Eğitim Bakanlığı’nı geliştiren bir ofis olan Büyük Üstat olarak atandı.

Yeni okulları işletecek öğretim organı, neredeyse hiyerarşik ve İmparator’a kişisel bir bağlılığa dayanan bir dini düzen olarak tasarlandı. Ona atananlar, “ahlakın ve Devlet ilkelerinin savunucularının toplumsal düzenin zararlı ve yıkıcı teorilerine karşı garanti” olacaktır.

Siyasi bölünmelerin, askeri bölgelerin ve hatta piskoposluk piskoposluklarının yaratıcısı olan Napolyon, Fransa’yı eğitim açısından, her biri Paris’teki merkezi yönetime rapor veren bir Rektörün yönetiminde “akademilere” böldü. Fontanes, Büyük Üstat olmanın yanı sıra, Paris Akademisi’nin de rektörüydü.

Merkezi yönetimden gelen emirlere uyulmasını sağlamak için her akademiyi düzenli olarak ziyaret edecek bir genel teftiş heyeti kuruldu. Ulusal hiyerarşiye uygun olarak her lisede benzer bir emir-komuta zinciri oluşturulmuştur. Okullar askeri kurumlar gibi yönetiliyordu: öğrenciler üniforma giyiyordu ve günleri davulun ritmiyle düzenleniyordu.

Okulun misyonu, imparatorluk orduları için geleceğin subaylarını ve fethettikleri topraklar ve Fransa’nın kendisi için yöneticiler oluşturmaktı. Napolyon’un kendisi birincisine öncelik vermesine rağmen, izlenen müfredat hem edebi hem de bilimseldi.

1808’de bir geçiş sınavı olan bakalorya başlatıldı. Yüksek öğrenimin birinci derecesi olarak kabul edildiğinden, yeni kurulan üniversite fakültelerine otomatik erişim sağladı. İmparatora itaat ve sadakatle ve Katolik dinine saygıyla ulusun gelecekteki seçkinleri görevleri için eğitileceklerdi.

Napolyon, kitleleri eğitmek gibi daha önemsiz bir görevi din adamlarına geri vermekten pek memnundu. 1801 Konkordatosu dindarlara öğretme hakkını geri vermişti ve daha şimdiden Konsolos Napolyon komünlere ilkokulların sorumluluğunu geri vermişti. Bunlar bir kez daha dar görüşlü kurumlar haline geldi ve birçoğu yine 1804’te Fransa’ya dönen Hıristiyan Kardeşlerin sorumluluğundaydı.

1833’e gelindiğinde Guizot, her komün, bağımsız olarak veya Kilise ile birlikte kendi ilkokulunu sürdürmesi gerektiğinde ısrar edebilirdi. Her “bölge” (Fransa’nın Napolyon tarafından bölündüğü siyasi birim) bir öğretmen yetiştirme koleji kurmalı ve Devlet okullarındaki tüm öğretmenler bir öğretmenlik sertifikasına sahip olmalıdır.

Hem geleceğin öğretmenleri hem de ilkokul öğrencileri için ahlak ve din eğitimi müfredatın temelini oluşturacaktı. Eğitimin esasları, daha fazla eşitliği sağlamak için değil, geleceğin vatandaşlarını görevleriyle tanıştırmak için verilecekti. Şimdiye kadar Devrimci rüya reddedilmişti.

Guizot’a, ilk ve orta öğretimi, 1959’a kadar süren iki ardışık seviye yerine iki ayrı eğitim kanalına resmileştirmenin şüpheli onuru da atfedilmelidir.

1850’de Falloux Yasası, herkesin bir okul açma konusundaki yasal hakkını yeniden ortaya koydu ve böylece, uygulamada tekel zaten büyük ölçüde ihlal edilmiş olmasına rağmen, Napolyon’un orta öğretimde yarattığı tekeli resmen kırdı.

“Liberté d’enseignement” (“eğitimde özgürlük”)’nin bu yeniden canlanması, esas olarak, aynı zamanda okulların denetimi ve öğretim nitelikleri gibi konularda Devlet kontrolünden önemli ölçüde özgürlük kazanırken, aynı zamanda temsili güvence altına alan Kilise’ye fayda sağlamıştır. eğitim sisteminin organizasyonu ile ilgilidir.

Falloux Yasası, eğitimdeki dini etkinin gelgitindeki yüksek su işaretini temsil eder. 1848’deki şiddet, burjuvaziyi korkutup toplumda istikrarın bir unsuru olarak görülen Kilise’ye daha fazla güç vermeye zorlamıştı.