Sınıf Yapısı ve Sosyal Yapılanma – Portekiz’de Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Denge

12 yıllık eğitimi tamamlamış, yükseköğrenime devam etmiş veya tamamlamış 18 yaş ve üzeri kişiler arasında azınlık olmaktan çıkıp çoğunluk haline gelen Portekizli kadınlar, 1960’larda, neredeyse yüz yüze olduklarında, hala karşı karşıya oldukları o büyük engeli kesinlikle aşmış görünüyorlar. Erkek meslektaşlarının %48’ine kıyasla %62’si aşırı düzeyde kültürel yoksunlukla karşı karşıya kaldı. 2001’de kızların yükseköğretime artan ve günümüzde açıkça hegemonik katılımı, yükseköğretime devam eden öğrencilerin %56,4’ünün kadın olması, cinsiyet dengesindeki değişimin yoğunluğunu doğrulamaktadır.

Kızların Portekiz’in eğitim dinamiklerine günümüzün hegemonik katılımı, hem ulusal hem de bölgesel analiz seviyelerinde sabit kalsa da, yine de her seviyeyi karakterize eden acil değerler arasındaki farklılıklara dikkat etmeye değer.

Şaşırtıcı bir şekilde, 2001 yılında Vale do Sousa Topluluğu’nda yüksek öğrenime devam eden kadın ve kızların oranı, ulusal düzeyde karşılık gelen istatistiğin yarısından azdı. Bir kez daha, söz konusu dönemin başında gözlemlenen bölgesel handikapın etkisi, aradaki önemli değişikliklere rağmen devam etmektedir. Görünüşe göre, Portekizli kızların eğitim yatırımlarına katılma konusundaki genel eğilimindeki artışın belirli nesnel sınırları var.

Sınıf Yapısı ve Sosyal Yapılanma

Portekiz toplumundaki ekonomik, demografik ve eğitimsel değişim hakkında söylenenlerin tümü göz önüne alındığında, sınıf yapısındaki evrim incelenerek bunların birleşik etkilerinin bir sentezi yapılabilir. Burada ortaya konan sınıf ayrımları, Portekiz sosyoloji literatüründe uygulanmış ve geniş çapta test edilmiş olanları takip eder.

Burada, ekonomik ve eğitim kaynaklarına erişime dayalı farklı yapısal kısıtlamalar ve fırsatlar olarak hareket ederek sosyal alandaki konumları, deterministik olmayan bir şekilde de olsa belirleyen konumları sınıf analizinin özel amacı olarak belirleyeceğiz. Portekiz toplumundaki bölgesel asimetriler konusuna daha fazla derinlik kazandırmak için, Vale do Sousa Topluluğu’nda 2001 yılında olduğu gibi sınıf yapısı hakkında bilgi verilmektedir.

Açıkça göstermektedir ve halihazırda bildiklerimiz göz önüne alındığında, ister ücretli (‘tarımsal işçi sınıfı’) isterse aile sömürülerinde bağımsız işçiler olarak tarımda ekonomik olarak aktif olan bireylerin oranının en azından şaşırtıcı olmayacaktır ( ‘köylüler’) on yıllar boyunca keskin bir şekilde azaldı. 2001 yılında, bu kategoriler toplamın %4’ünden fazlasını ve Vale do Sousa’da daha da azını oluşturuyordu.

Portekiz toplumsal yapısındaki endüstriyel işçi sınıfının 1970’de %34’ten 2001’de %30’a düşmesi – bir başka dikkate değer, ancak tamamen şaşırtıcı olmayan bir eğilimdir. Bu, daha önce değinilen bazı sosyal süreçlerin doğal sonucudur: örneğin, üçüncül sektör ekonomisinin ve kentleşmenin yükselişidir.

türkiye’de toplumsal sınıflar
Toplumsal sınıf ayrımı
Günümüzde toplumsal tabakalaşma
Toplumsal tabakalaşma ve toplumsal sınıf arasındaki farklar
Sosyal sınıf
Toplumsal sınıflar
Sosyoloji toplumsal sınıflar
Marx ve Weber sınıf karşılaştırması

Bir anlamda, ‘rutin küçük burjuvazi’ (istihdam sisteminde daha az vasıflı sanayi dışı maaşlı işlerde çalışan işçiler) olarak bahsedilenlerin istatistiksel ve sosyal alaka düzeyinin yükselişinin karşılığıdır: 1970’de %19 ve 2001’de %32. Bu, Vale do Sousa’nın sosyal profiliyle keskin bir tezat oluşturuyor. Otuz yıl önce, bölgede köylü ekonomisi öne çıkmaya devam etti. Bugün, nüfusun %56’sını oluşturan endüstriyel işçi sınıfı, modal toplumsal gruplaşma olarak açık bir şekilde duruyor.

Her ikisi de göreli olarak toplumsal olarak ayrıcalıklı olan üretim süreçlerinde “entelektüel ve bilimsel profesyoneller” ile “orta düzey yönetsel ve teknik” konumlardaki işçilerin yükselişi, dikkate alınması gereken bir başka husustur.

Çok açık bir şekilde, ekonominin belirli sektörlerinin modernizasyonu ile birlikte genç nesiller tarafından eğitim talebinde ve okul sertifikalarında daha önce bahsedilen değişiklikleri yansıtıyor. Yine de, Avrupa’daki eşdeğer istatistikle karşılaştırıldığında, Portekiz’de bu oranlar hala nispeten düşük görünüyor ve bu nedenle ülkenin küresel ekonomide muzdarip olmaya devam ettiği daha endişe verici zayıflıklardan bazılarına işaret ediyor.

Portekiz’deki yeniden sınıf düzenlemesi ile ilişkili bir başka yön, küçük mülk sahipleri tarafından istatistiksel ve sosyal ağırlık kaybı ve tersine, sosyal yapıdaki maaşlı kutupların artan varlığı ile ilgilidir. Bu fenomen özellikle tarımda belirgindi. Köylülük 1970’de yaklaşık %15’ten, 2001’de kesinlikle %2’ye düşmüştür, bu kesinlikle Portekiz’deki değer sistemleri, ideolojiler ve yaşam tarzları için sonuçlarla dolu bir olgudur.

Ekonomik Eşitsizlikler ve Yoksulluk

Yine de, ücretlilerin geniş evreni, sosyal sınıf dışındaki göstergelerle de farklılaştırılabilir. Örneğin, ücret hiyerarşisindeki konumu veya iş güvencesi gibi diğer kriterlere eşit olarak tabi tutulabilir.

1995 ve 2005 yılları arasında, 2002’den bu yana ücret artışlarında aynı seviyeye gelmesine rağmen, ortalama ücret vergi öncesi neredeyse %20 arttı. Bu arada, düşük ücretli işçilerin oranı önemli düzeyde kaldı. 2005’te Portekizli işçilerin %13’ü 432€’dan daha az, yani o yılın medyan ücretinin üçte ikisi kazandı.

Ulusal asgari ücreti sürdürülebilir bir şekilde artırmaya yönelik siyasi niyetin, yakın gelecekte Portekiz işgücü piyasasında çok düşük ücretlilerin sayısını azaltması beklenebilir. Yine de, bunun Portekiz’deki gelir ve ücret dağılımındaki büyük eşitsizlikleri önemli ölçüde azaltmayacağını düşünmek için yeterli nedenler var.

Eurostat’a göre, Portekiz nüfusunun en zengin kesimi tarafından kazanılan gelir yüzdesi ile en yoksullar için karşılık gelen rakam (S80/S20) arasındaki oran 2005 yılındaki 15. ülkenin Avrupa ortalamasının 6.9 mertebesindeydi. 25 ülkenin Avrupa’sı için 4.8 ve 4.9. Portekiz’deki gelir farklılıkları, genişlemiş Avrupa Topluluğu’ndaki en yüksekler arasındaydı. Ayrıntılı araştırmalar, 1990’ların ikinci yarısında gelir eşitsizliklerinde küçük bir azalmanın ardından, 2000 ile 2005 yılları arasında farkın bir kez daha açılmaya başladığını göstermiştir.

Bu yıllar, en kötü durumdaki %20’lik kesim için gelir dağılımında hafif bir iyileşme ile aynı zamana denk gelse de, bu tür bir eğilim, yalnızca ara beşte birlik dilimler için gelirdeki bir düşüşü yansıtmıyor. Her şeyden önce, en zengin %20’nin gelirindeki bir iyileşmeyi yansıtıyordu. Ücret dağılımı verilerinin analizi, yüksek gelir farklılıklarının bu son zamanlarda güçlendiğini doğrulamaktadır. Ayrıca, yoksulluğun istihdam edilenleri de vurmaya başladığını gösteriyor.

1995’ten 2000’e kadar olan ve savunmasızlık ve sosyal dışlanmaya odaklanan bir araştırma, bu yıllarda en az bir kez yoksulluk tuzağına düşen ailelerin yarısından fazlasının ana gelir kaynağını istihdamdan elde ettiği sonucuna varmıştır.

2005/2006’da aile gelir ve harcamalarına ilişkin bir başka ulusal araştırma, yoksulluk riskinin işgücü piyasasına katılımla birlikte azalırken, istihdam edilenlerin önemli bir bölümünün yoksulluk içinde yaşadığını doğrulamaktadır. 34-54 yaş grubundaki yoksul ailelerin yaklaşık %70’i düzenli olarak çalışmaktadır.

Bu, Portekiz’de, birincil servet dağılım kalıplarının, sosyal kırılganlığın bazı temel faktörlerinin temelinde yattığını göstermektedir. Kısacası, yoksulluk yapısal olarak ekonomideki zayıflıkla ve bazı durumlarda eşitsizliklerle bağlantılıdır. Her ne kadar 2001 yılında yerleşik nüfusun %7’sinden fazlasını etkileyen görece düşük asgari ve sosyal emekli maaşları düzeyi Portekiz’de önemli bir yoksulluk faktörü olarak hareket etse de, yoksulluk basitçe sosyal yeniden dağıtım politikalarının zayıflığından da kaynaklanmamaktadır.