Uluslararasılaşma Araştırmaları – Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Yüksek Öğretimde Uluslararasılaşma Araştırmalarına Katkılar

Öğrenciler ve kurumlar gibi aktörleri içeren yüksek öğretim yoluyla kültürel değişim, hem Bologna sürecinin hem de halihazırda yüksek öğretimi değiştiren politikaların ayrılmaz bir parçasıdır. Aynı zamanda, hakkında sınırlı bilgiye sahip olduğumuz bir sosyal ve kültürel değişim sürecidir.

Uluslararasılaşma hemen hemen her yerde çekici bir moda kelime olmasına rağmen, kültürel değişim sadece gerçekleşmez, en yüksek siyasi ve idari seviyelerden katılan aktörler tarafından tabandan katılımcılar ve öğrencilerin kendileri tarafından organize edilmeli, öğrenilmeli ve uygulanmalıdır.

Kültürel değişimin bu makro ve mikro süreçlerine ilişkin mevcut bilgiler, büyük ölçüde parçalanmıştır ve ulusal ve/veya disipline (yani pedagojik) bağlamlarda belirgin bir şekilde çerçevelenmiştir. Yükseköğretim ve kültürel alışverişin dönüştürücü potansiyellerini ve bunların olası etkilerini anlamak için, Kuzey’de geleceğin dönüşümlerinin sosyal, kültürel ve politik yönlerine odaklanan ampirik çalışmalara güçlü bir ihtiyaç vardır.

Bu nedenle, çağdaş uluslararasılaşmayı uygulayan aktörlere odaklandığımız için aktörlerin “gündelik yaşamı” kavramına dönüyoruz. Bu bireylerin düşüncelerini, sözlerini ve eylemlerini tanımlamaya ve anlamaya çalışan ampirik çalışmalara ihtiyaç güçlüdür.

Bununla birlikte, uluslararasılaşmanın siyasi ve ekonomik hedeflerini savunanlar ile uluslararasılaşmayı uygulayanlar arasındaki temel farkın, uygulayıcıların ideolojilerinin genellikle belgelenmemiş olmasıdır.

Marianne’ın dediği gibi: “Birkaç analitik bakış açısı gereklidir. Her şeyden önce, bu alanların ve faaliyetlerin toplam siyasi ve ekonomik sistemin yeniden üretimi için nasıl hayati önem taşıdığını kavrayabilmeliyiz”. Günlük yaşamın geleneksel değerlerin savunulan bir yerleşim bölgesi olmadığını, temelde modern bir yapı olduğunu söyleyerek yapısal bir bakış açısını vurgular.

Uluslararasılaşma burada, yüksek eğitim bölgeselciliğinin “en azından bir miktar devlet otoritesini (ulusal, ulusüstü, uluslararası) içeren ve sırasıyla dünyanın coğrafi bölgesini belirleyen ve tanımlayan siyasi bir bölge yaratma projesi” olarak tanımlandığı bölgeler arasılaşmaya karışır. bu tür faaliyetler, yüksek öğretim politikası sektörüne uzanmaktadır”.

Bir kavram olarak uluslararasılaşma, bu kitabın öncelikle iki ulusa hitap etmesi gerçeğiyle bağlantılı olarak tamamen uygun görünmeyebilir. Bununla birlikte, uluslararasılaşma, her iki ülkedeki HEI’lerin ve bilgi verenlerin, küreselleşmiş bir dünyada hayatta kalabilmek için uluslararası çekici olma ihtiyaçlarının altını çizmeleri gerçeğinden dolayı, birleştirici bir kavram olarak çeşitli şekillerde ortaya çıkmıştır.

Uluslararasılaşma nedir
ULUSLARARASILAŞMA sürecini ETKİLEYEN faktörler
Uluslararasılaşma Stratejileri nelerdir
Uppsala modeli Nedir
Uluslararasılaşma teorileri Nelerdir
Küresel doğanlar yaklaşımı
Uppsala Modeli aşamaları
İşletmelerin uluslararasılaşma sürecini açıklayan modeller

“Sınır ötesi işbirliği” gibi kavramlar, bu kitabın bölümlerini tanımlarken ve bağlamsallaştırırken muhtemelen biraz daha doğrudur; yine de, HEI’lerin hükümetlerinin uluslararası hareket etme talepleriyle “başa çıkma” yollarını dahil etmeliyiz. Bærenholdt, “başa çıkmak, bir sorunu başarılı bir şekilde yönetmek demektir, ancak aktörün kendi yarattığı bir sorun değildir.

İnsanların mücadele etmesi gereken bir şey, kaçamayacakları bir şey”. Bizim bağlamımızda uluslararasılaşma kavramından kaçamayız.

Uluslararasılaşma normalde makro düzeylere, büyük yapılara ve kapsamlı süreçlere atıfta bulunan kavramlar kullanılarak yansıtılır. Makro düzeylere ait terimler, piyasalara ve politika alanlarına atıfta bulunma eğilimindeyken, uluslararasılaşma süreçlerinden kaynaklanan işleri uygulayan insanlar arasındaki tartışmalarda nadiren neler olduğuna değinir.

Bu nedenle, makro düzeydeki terimler, bu kitabın ulusal ve kurumsal yüksek öğretim politikasıyla ilgili bazı bölümlerinde olduğu gibi, katılımcıların görünür olmadığı sistemleri belirtirken ve tanımlarken geçerlidir.

Bununla birlikte, uluslararasılaşma terimleri, bu sistemler içinde faaliyet gösteren bireylerle ve bunlar arasındaki toplantılarda ifade edilen duyguları, tutumları, beklentileri ve düşünme biçimlerini tanımlarken yetersizdir. Bu nedenle, mevcut kitap, uluslararasılaşma çalışmalarını oluşturan çok somut, uygulamalı faaliyetlere odaklanmaktadır.

Uluslararasılaşmanın somut etkinliklerini adlandırmak, akademik değişim, öğrenci değişimi ve kültürel değişim gibi, tümü işbirliği/uluslararasılaşma uygulamalarının çeşitli bileşenlerini temsil eden bir eylem veya biçim alanına atıfta bulunan benzer terimlerden oluşan geniş bir sözlük açar.

Çalışma, özellikle uluslararasılaşma kavramıyla ilgili olarak, yüksek derecede çokluk ile karakterize edilmektedir. İlk olarak, katkıda bulunanlar, uluslararasılaşma için çok sayıda açıklama/motivasyon/sürücü getirirler. İkinci olarak, uluslararasılaşmanın çok sayıda tanımı ve anlamı ele alınmaktadır. İki bölüm aslında insanların uluslararasılaşma anlayışlarını keşfetmeye ayrılmıştır.

Ayrıca, birçok bölümde uluslararasılaşmanın birkaç farklı tanımı gündeme getirilmiştir. Üçüncü olarak, farklı uluslararasılaşma türlerini kategorize etmek için bir dizi boyut, az çok açık bir şekilde ele alınmaktadır. Böyle bir boyuttan biri, uluslararasılaşmanın bireyler ve/veya kurumlar üzerine kurulu olup olmadığı ve/veya kurulması gerektiğidir ki bu aslında tüm çalışmanın içinden geçiyor gibi görünen bir boyuttur.

Diğer bir boyut, uluslararasılaşmanın problem odaklı mı yoksa vizyoner mi olduğudur, bu husus Kukarenko ve Zashikina tarafından belirtilmiştir. Örneğin, Sandersen’ın uluslararasılaşmayı daha çok yelpazenin vizyoner ucuna uygun olarak tanımladığını, Goes’un ise “sorun odaklı” sona daha yakın olduğunu söyleyebiliriz.

Bölümlerde daha az açık olan ancak bölümleri kategorize etmek için kolayca kullanılabilecek boyutlar da vardır. Böyle bir boyut, uluslararasılaşmayı yelpazenin bir ucunda bir fırsat, diğer ucunda ise bir sorun olarak görmektedir.

Örneğin, Kukarenko ve Zashikina’nın yazarların Rusya’nın uluslararasılaşmasının bir nedeninin modernleşme arzusu olabileceğini öne sürdükleri bölümü, uluslararasılaşmanın bir fırsat olarak savunucusu olarak görülebilir. Öte yandan, Forstorp ve Kriulya’nın intihal hakkındaki bölümü, yelpazenin diğer ucunu bir problem olarak gösterebilir.

Tabii ki, çoğulluğun alternatifleri var. Bu araştırma projesi başlatıldığında uluslararasılaşmayı tanımlayabilirdik ve tüm katkıda bulunanların tek bir tanıma bağlı kaldığını görebilirdik. Bu, kavramlar üzerindeki “geçerlilik polisi” pozisyonuna uygun olurdu.

Bununla birlikte, Hirsch ve Levin’in tartıştığı, herhangi bir kavramın birçok farklı tanımının bulunduğu “şemsiye savunucusu”nu almayı ve böylece bir “şemsiye” yaratmayı seçtik. Geçerlilik polisi pozisyonunun en alakalı olduğu zamanlar ve yerler olduğuna kesinlikle inanıyoruz; bununla birlikte, daha önceki literatürün çok fazla olmadığı böyle bir projede, uluslararasılaşma kavramı başta olmak üzere, ilgili kavramların çoğuna karşı daha açık bir tutum seçtik.

Yine de, dilbilimci Ingvild Broch’un Norveç ve Rus akademik değişimi alanına öncü katkılarından bahsetmeden geçemeyiz. 1972’de Tromsø Üniversitesi’nin kurulmasından bu yana, profesör Broch çabalarını kuzey Norveç’te Rus dilini ve kültürünü aktarmak için kullandı.

Tromsø Üniversitesi ile Arkhangelsk’teki Pomor Üniversitesi arasındaki ilişkileri geliştirmek için çok çaba sarf etti. 1996’da Norveç-Rus işbirliğine yaptığı katkılardan dolayı Pomor Üniversitesi’nden fahri doktora verildi. 2000 sonbaharında, Rus dilini ve kültürünü yayma konusundaki çalışmaları nedeniyle Uluslararası Rus Öğretmenler Derneği Ödülü’nü aldı. 1998’de Rus kültürünün yayılmasına katkılarından dolayı Puşkin madalyası aldı.