Çok Kültürlü Eğitim Komiteleri – Eğitimde Çok Kültürlülüğü Tanımlama ve Tasarlama – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Çok Kültürlü Eğitim Komiteleri – Hizmet İçi

30 Eylül’de, Merkezi Yönlendirme Komitesi ve her okuldan iki temsilci yerel bir kolejde (hepsi birlikte elli kişi) bir araya geldi. Eva, kayıt ve dağıtılmış ad etiketleri için tablolar oluşturdu. Okulların çokkültürlülüğü desteklemek için şimdiye kadar yaptıklarını gösteren reklam panoları vardı.

Her katılımcı, Merkezi Yönlendirme Komitesi üyelerinin bir listesini, sahaya dayalı çok kültürlü komitelerin bir listesini ve başkanlarının bir listesini, müfettişten bir karşılama mektubu ve bir CSC durum raporu içeren kırmızı bir dosya (CSC gönüllülerinin oluşturduğu) aldı. Misyon Bildiriminin bir kopyası, gelecekteki hizmet içi hizmetler için geçici bir program, Mart ayında hizmette olan tüm fakültelerden alınan uygun ihtiyaç değerlendirme verileri, okullarda gerçekleşen çok kültürlü faaliyetlerin bir listesi (inşa ederek) ve açıklayan bir çizelge ile okul çapındaki çok kültürlü eğitim komitelerinin komuta yapısıdır.

Ayrıca ırkçılık karşıtı, çok kültürlü eğitim üzerine çeşitli bakış açıları sunan dergi makalelerini de içeriyordu. Sandy Bur, Changeton’un ırksal / etnik tarihine genel bir bakış sunan atölyeyi açtı. Zamanının çoğunu, işçi sınıfı göçmenlerinin büyük bir kısmının bu tür topluluklarda yıllar içinde karşılaştığı sömürü anlatarak geçirdi.

1960’lardan 1980’lere kadar Nobel ve Changeton’ın demografik değişimlerini anlatan Bur, “beyazların eninde sonunda azınlık olacağı” bir yönde sürekli bir değişim öngördü ve “bütün çocuklara sahip olduklarını öğretmenin önemini vurguladı.

Ardından Warner ve Roberts söz aldı ve ilk sunumcunun detaylandırdığı değişikliklerle ilgilenmenin önemini yinelediler. Ancak, merkez sahneden ders vermek yerine, iki kolaylaştırıcı, insanları geniş bir çembere soktu ve yapacakları egzersizler sırasında herkesin duygularını takip etmesini önerdi.

Çok kültürlü eğitim
Ülkelerin eğitim politikaları
Çok kültürlü ülkeler
Eleştirel pedagoji kuramının temsilcileri
Çok kültürlü eğitimin amaçları
Kanada eğitim Sistemi
Eğitim yetişkin kuşakların henüz toplumsal yaşama hazır olmayanlara uy

İki kadın, büyük grubu tanımlayıcı ikilemlerle ayırmaya başladılar: sağ elini kullanan ve solak, boy (altı fitten fazla / altı fit boyunda), yaş, göz rengi, çalışma alanı, uluslararası seyahat edenler, orduda görev yapanlar Nobel Maratonu’na katılanlar, burada Changeton’da yaşayanlar, medeni durum ve ebeveyn / büyükanne ve büyükbabalık durumu söz konusudur.

Bu süreci, grubu dil yeteneklerine, sosyoekonomik statüye (“orta-üst orta sınıf, mavi yakalı”), özel veya kamu eğitimine, cinsiyete göre bölerek ve son olarak “beyaz olmayanları” diğer tarafa göndererek sürdürdüler. oda, “WASP” lerden (belki de hatalı bir şekilde tüm beyazların Anglosakson Protestanlar olduğunu varsayarsak) “burada kalmalarını” rica ediyor.

Bu kapsamlı süreçten sonra, kolaylaştırıcılar herkesi oturtup “gördüklerini, söylediklerini, hissettiklerini ve deneyimlediklerini” tartıştılar. Gruptan rastgele yorumlar su yüzüne çıkmaya başladı: “Manipüle edildi!” “Çok fazla hareket ettik!” “Egzersizi tahmin etmeye başladım!” “Ayrılmış!” Beyaz olmayı ya da beyaz olmamayı sevmedim.

Roberts, katılımcıların kendilerini etiketlenmiş hissedip hissetmediklerini sordu. Beyaz bir erkek, “Herkesi bir azınlık gibi hissettirdi” dedi. Belirli bir sosyal sınıfla özdeşleşmeleri istendiğinde, birçok katılımcı bunun kendilerini rahatsız hissettirdiğini kabul etti. Gruptaki genel fikir birliği, insanların “bazı kategoriler hakkında iyi ve diğerleri hakkında kötü hissettiği” idi.

Bazı katılımcılar belirli grupların üyeliğine meydan okudu. Örneğin, Jamaikalıların ve Haitililerin ille de betimleyici siyahın altına girmediği iddia edildi. Roberts buna cevap verdi, “Doktora sahibi bir zenciye ne denir?” “Bir zenci!” Diye gülerek sessiz bir odaya cevap verdi ve dolaylı olarak ırksal olarak tabi olan tüm insanların ulusal kökenleri veya başarıları ne olursa olsun ayrımcılığa uğradığını iddia etti.

Irksal / etnik olarak nerede durduklarını bilmeyen insanlar da vardı. Bir kadın zeminin ortasına oturdu ve daha sonra büyük gruba şunları söyledi: “Ben ABD’de doğdum Ailem Cape Verde’den. Avrupa’da (İtalya) ortaya çıktılar. Neredeyim? Tanımlayıcımı değiştirdiğimde, azınlık statümü değiştirdiler. “

İki kolaylaştırıcıya hitap eden bir beyaz adam sordu: “Kimin ırkçı, kimin ırkçı olduğunu sorsanız ne olur?” “Irkçılık hakkında açık ve dürüst konuşmalıyız” diye ekledi. Bununla birlikte grup, “ırkçı” ve “önyargı” arasındaki farkları tartışmaya başladı.

Kısa etkileşimden net bir tanım çıkmasa da, çoğu insan coşkuyla katılıyor gibiydi. Jake, insanları olabildiğince yakın tutmak için herkesi büyük bir çevreye geri dönmeye teşvik etti. Önceki alıştırmaya atıfta bulunarak, “Hepimiz farklılıklara karıştık ve bir noktada birbirimize aid olduk, hepimizin farklılıkları ve ortak yönleri var” dedi.

Roberts, dağıtılan kırmızı dosyadaki Peggy McIntosh makalesine (beyaz ayrıcalık üzerine) atıfta bulundu. Daha sonra makaleyi yüksek sesle okudu ve mağazalarda satış görevlileri tarafından takip edilme ve taciz edilme deneyimlerinden bahsetti.

Sıkı bir programda grup, literatüre fazla bağlı kalmadan, sınıfta klişeleşmenin üç video klibini izledi. Bu senaryoları sunma fikri, insanların bu tür durumlarla nasıl başa çıkacakları hakkında konuşmaya başlamasını sağlamaktı. Ancak, tartışma ısınırken zaman doldu. Kalan birkaç dakikada kolaylaştırıcılar CSC’nin hizmet içi değerlendirmesini sundular.

 Hizmet İçi Bilgilendirme

Bir sonraki Merkezi Yönlendirme Komitesi toplantısında, üyeler hemen önceki çalıştayda neler olduğuna odaklandılar. Carl şunları söyledi: “Bur iğrençti – sadece on dakika konuşacaktı. Daha çok mavi yakalılardan bahsetti, farklı popülasyonların toplam ilgisizliğinden değil! ” Komite, ilk konuşmacının “bomba” olduğu konusunda hemfikirdi. Kevin, “[bazı katılımcılar] personel toplantısında olumlu bir şekilde konuştu ve fikirler geliştiriyorlar” dedi.

Hizmet içi değerlendirmelerin nicel sonuçları da olumlu bir tepkiye işaret etti: ezici çoğunluk çalıştayı “iyi” ile “mükemmel” olarak değerlendirdi. Bazı üyeler deneyimin “düşündürücü” olduğunu fark ettiler, ancak “şimdi nereye gidiyoruz?” Duygusuyla baş başa kaldılar.

Sara hayal kırıklığına uğradı; “Odanın arka tarafına gitmek ve mola vermek istedim, ajandam yerine getirilmedi!” Me- lissa tamamen memnun değildi: “Sebepsiz yere gidip geldik!” Jake, çok fazla şeyin sıkıştığı hissini dile getirdi: “Başkalarıyla etkileşime girecek zaman yoktu.” June, “Yeni gelenler için iyi bir başlangıçtı, ancak bu sorunlarla zaten derinlemesine ilgilenen insanlar için bir hayal kırıklığı oldu” diye hissetti.

Raul ve Juan bu noktayı desteklediler. Sam, toplantının CSC üyeleri için olmadığını, “bunun deneyimsizler için tasarlandığı” konusunda ısrar etti. Genel olarak, komite üyeleri çok daha fazla diyalog istedikleri konusunda hemfikirdi. Fred’in de belirttiği gibi, “Konuşmacılar çok uzundu.”

Hizmet içi uygulamanın ilk uygulamasından esinlenen CSC, kategorik ayrılığın gerçeklerini tartıştı. Jake ısrar etti, “Bu çocukların bizim olduğunu söyleyene kadar sorunu çözmeye başlamayacağız, ancak onları siyah veya kahverengi olarak güvercinlememeliyiz.”

Grup, öğrencilerin ırklara göre okullara nasıl kayıt olduklarından bahsetti. Jake, “Hemen, insanlardan kendilerini ayırmalarını istiyorsun.” Diye ekledi. Cape Verdean’ın karma bir ırk olduğunu savunan Raul, “Amerika buraya gelip halihazırda oluşturulmuş kategorilere girmenizi istiyor ve milyonlarca insan” diğer “olarak işaretleniyor.”

CSC’nin hizmet içi katılımcılarından bazıları, kolaylaştırıcılar gruptan ırka göre ayrılmalarını istediğinde kendilerini rahatsız hissettiklerini kabul ettiler. CSC, bu potansiyel olarak düzeltici sorunları keşfetmeden, bir sonraki hizmet içi çalışması için ne yapılması gerektiği üzerine kafa yordu.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör