Laik Bir Toplumda Din Eğitimi – Kenya’da Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Laik Bir Toplumda Din Eğitimi

Max Weber, eğitimin toplumsal işlevleri üzerine etkili yazılarında, eğitimin “karizmatik” ve “bürokratik” amaçları arasında bir ayrım yaptı.

İlki, bir toplumun bireysel üyelerde en takdire şayan olduğunu düşündüğü ve kökenleri dini düşüncede ve doğru bir yaşam nosyonlarında bulunan bu akıl ve davranış niteliklerinin yetiştirilmesiyle ilgili endişeyi yansıtır. Weber, karakter gelişiminin ritüel uygulamaların sağladığı eğitime rehberlik ettiğini vurguladı. Bunlar, özellikle dini topluluğa üyeliğin onaylanması, kutsal metinlerin yazılı formlarında önkoşul bilgisini gerektirdiğinde, okul eğitimi olarak kurumsallaştırılabilir.

Seküler eğitim, modern devletin ve sanayileşmenin ortaya çıkardığı karmaşık sosyal organizasyonların ihtiyaçlarına bağlı daha dar amaçlar tarafından yönlendirilir. Beceri odaklıdır ve laik yönetişim ve üretim kurumlarıyla ilişkili olarak işle ve işleyişle ilgili bilgi vermekle ilgilidir.

Seküler eğitimde karakter gelişimine önem verilebilir; örneğin vatandaşlık ve sosyal sorumluluk ile ilgili eğitim bağlamında. Ancak, belki de bazı sosyalist toplumlar dışında, sonuçta ortaya çıkan doğru davranış formülasyonları, uygun yaşam biçiminin bütünsel bir ayrıntısını oluşturmaz. Benzer şekilde, 19. ve 20. yüzyılın başlarında Batı’nın İslam dünyasındaki yükselişinden önce birçok Müslüman devlette olduğu gibi, laik ve dini otorite kurumlarının birleştirildiği din eğitiminde bürokratik amaçlar yer alabilir.

Kur’an, Peygamber’in yaşadığı dönemde yazılı bir metin halinde derlenmemiş olsa da, inanç ve okuryazarlık arasındaki bağlantı kesin olarak kurulmuştu: Peygamber, “öğrenme arayışını, erkek ya da kadın her Müslümana farz kılmıştır”.

Okuma yazma bilmeyen Muhammed’in, erken bir vahiyde bir melek-haberci tarafından Tanrı’nın sözünü okuması (Ikraa!) tarafından emredildiğinin söylenmesi anlamlıdır. Cami, başlangıçtan beri amacı kutsal bilgiyi Muhammed’e vahyedildiği dilde Arapça iletmek olan İslami eğitimin merkezi haline geldi. Din eğitiminin kurumsallaşması, Araplar tarafından fethedilen halkların hızla din değiştirmelerini ve İslam dünyasının sosyal ve siyasi entegrasyonunu kolaylaştırdı.

İslami eğitim sisteminin temelinde, Kenya’da medrese olarak bilinen Kitab veya Kuran okulu bulunur. Evrenseldir ve velilerden maddi durumlarına göre alınan ücretlerle desteklenir.

Geleneksel olarak, çocuklar beş veya altı yaşlarında Kur’an okuluna girdiler ve Kur’an çalışmaları tamamlanana kadar orada kaldılar. Bu, çocuğun istekliliğine, öğretimin genişliğine ve anne babanın ve öğretmenin sabrına bağlı olarak birkaç yıl gerektirdi. Normalde, çocukların camide anne babalarına eşlik ettiği Cuma günleri hariç, okula her gün devam edilirdi.

Kuran okullarının en dindar ve yetenekli mezunlarının İslam teolojisi, fıkhı ve Arapça çalışmalarını sürdürdükleri, ayrıca matematik, astronomi ve diğer dersleri ünlü bir öğretmenin yönetimi altında aldıkları medreselerde daha ileri eğitim verildi.

Laiklik nedir
atatürk’ün laiklik ilkesi
kuran’a göre laiklik
Laiklik örnekleri
Laik devlet anlayışı nedir
Hz Muhammed laiklik
Fransa’da laiklik
Gerçek laiklik nedir

En ünlü medrese, 12. yüzyılda kurulan Kahire’deki El Ezher Camii’ndeki medresedir. Kuran okullarından farklı olarak, medreseler çoğu durumda devlet tarafından kurulmuş veya himaye edilmişti ve aralarında daha ünlü olanlar diğer İslam ülkelerinden alimleri cezbetti.

Ancak bu tür kurumlar, birçok devlet yöneticisinin bu okullardan mezun olmasına rağmen, bireyleri idari hizmete hazırlayan akademiler olarak tasarlanmamıştır. Bunun yerine, İslami öğrenmeyi teşvik etmeyi ve eski öğrencilerin eğitim çalışmaları yoluyla kutsal bilgiyi daha geniş bir alana yaymayı amaçladılar.

Tibawi, İslam düşüncesinde zengin bir eğitim tefsiri geleneği olmasına rağmen, İslam teolojisinin din eğitimine rehberlik edecek hiçbir reçete sunmadığını kaydetti. Sufi mistik Gazali, öğrenme ve ilham arasındaki bağlantıyı, “bir yandan zihin ve beden çabalarını ve diğer yandan Tanrı’dan bir ışık” uygulama ihtiyacını vurguladı.

Anlama, bunlar birleştiğinde ortaya çıkar, yalnızca akıl veya çabayla değil. Ancak bu aynı anda gerçekleşmeyebilir. Bir öğrenci dini kutsal kitabı anlamadan, yani öğrendiklerinin ilham verici anlamını türetmeden bilebilir. Dini bilgi, yalnızca kutsal metinlerin anlaşılması için bağlam sağlar.

Benzer görüşler, öğrencilere “sizden önceki alimlerin yolunu aydınlatan ve onlara bilmediklerini öğreten Tanrı’nın rehberliğini aramalarını” tavsiye eden büyük tarihçi İbn Haldun da dahil olmak üzere daha sonraki Müslüman alimler tarafından ifade edilir.

Bir çocuğun kutsal yazıları anlama kapasitesi, sahip olduğu veya öğretmeni tarafından gelişmesi için teşvik edilen ilhamla sınırlı olabilirken, çocuğun kutsal yazı bilgisini özümsemeye hazır olduğu varsayılır. Sonuç olarak, eğitim, daha sonra anlaşılacak olan Kuran’dan bölümlerin ezberlenmesi yoluyla öğrenilen Arapça ile başlamalıdır.

İlham veren bir figür olarak öğretmenin önemi, Müslüman eğitim düşüncesinde tekrarlanan bir temadır. Örneğin Gazali, öğrencilerine ahlaki bir dürüstlük örneği vermesi ve dünyevi kusurlardan ve endişelerden uzak olması gereken öğretmenin ebeveyn sorumlulukları hakkında yorum yaptı.

Kuran öğretmeninin sorumlulukları Taha Hüseyin’in otobiyografisi Mısırlı Çocukluk’ta tartışılır. Hüseyin’in öğretmeni, Gazali’nin meslek için belirlediği yüksek ahlaki standartlara uymamış olsa da, ebeveynler tarafından saygı duyulan bir manevi otorite figürüydü ve onun tarafından mizah, korku ve sevgi karışımıyla bakıldı.

Hüseyin’in ebeveynleri, çocuklarının eğitimini yakından izleyerek, sık sık onu Kuran’dan hatasız okuması gereken bölümler (süreler) üzerinde incelerlerdi. Ebeveynleri ve Üstat, genç Hüseyin’in önemli bölümleri ezberden okuyabildiğine ikna olana kadar Kuran’ı öğrenme görevi tamamlanmadı. Böyle bir sınavda başarısız olan Hüseyin, “Kur’an’ı unuttuğu için kendini mi suçlasın, yoksa onu muayene ettiği için babasını mı yoksa onu ihmal ettiği için mi efendimiz” diye düşündü.

Kuran okulunun rutini, otobiyografisi tipik bir okul gününü anlatan başka bir modern Mısırlı yazar olan tarihçi Ahmed Amin tarafından anlatılmaktadır.

Hussein ve Amin’in okul hayatının en küçük ayrıntılarına, özellikle de sık sık aldıkları cezaya dair sahip oldukları canlı hatıralar, kutsal metin öğreniminin ciddiyetini ortaya koymaktadır. “Hatta hatırlıyorum,” dedi Amin, “bir keresinde evde annem ve erkek kardeşlerimle yemek yiyordum ve sallanmadığım için ustamızın sopasının üzerime düştüğünü hayal ettiğimde istemsizce yüzümü buruşturmaktan kendimi alamadım”. Kuran eğitimi, kendiliğindenlik için hiçbir fırsat sağlamadı.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör