Portekiz Eğitim Sistemi – Portekiz’de Eğitim – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Mevcut Mekanizmalar

Bu bölüm, Portekiz yüksek öğretim sisteminin temel unsurlarının şu anda nasıl koordine edildiğini ve yönetildiğini ve sistem düzeyinde koordinasyondan sorumlu olanlar için mevcut olan yönlendirme araçlarını ele almaktadır.

Kurumlar ve çalışma programları

Sistem koordinasyonunun en temel konularından biri, sistemi oluşturan kurumların sayısı ve türü ile bunların rol ve sorumluluklarıdır. Yukarıda ana hatları verilen geniş ikili çerçeve içinde, Portekiz hükümeti sisteme yeni kurumların girişi üzerinde sıkı denetim uygular.

Kamu kurumları bir Parlamento Yasası ile kurulur. Kurulan son devlet üniversitesi 1988 yılında Madeira Üniversitesi idi ve en yeni kamu politeknik, 1997 yılında açılan Tomar Politeknik’tir. Kamu kurumları açısından, Portekiz yüksek öğretim sistemi, böylece, hızlı gelişmelerin ardından on yıllık bir istikrar yaşamıştır. 

Özel sektörde durum çok daha dinamik olmuştur. 1979, 1989 ve 1994 yıllarında çıkarılan özel ve ortak eğitime ilişkin mevzuat çerçevesinde 1986 yılından bu yana 100’ün üzerinde özel yüksek öğretim kurumu onaylanmıştır. Yeni özel kurumların kurulmasında bakanlığın rolü, bunların yasal gereklilikleri karşılamasını sağlamaktır. , finansal, kapasite ve program sunma gereksinimleri. Yeni kurumlara duyulan ihtiyaç, program tekliflerine yönelik talep ve bunların mevcut yükseköğretim kurumları ağına nasıl uyacakları açık kriterler değildir.

Kurulduktan sonra, hem kamu hem de özel kurumlar, geniş ikili çerçeve içinde kendi misyonlarını ve stratejilerini belirlemekte özgürdür, ancak kamu politeknikleri ve özel kurumlar için tüm yeni eğitim programlarının bakanlıktan onay alması gereken önemli şarta tabidir (devlet üniversitelerinin sadece yeni programları kaydetmek için).

Ancak bir kez daha, onayın temeli, programın resmi gereklilikleri karşılayıp karşılamadığı ve kurumun programı sunma kapasitesine sahip olup olmadığıdır. Programa yönelik talep ve programın mevcut bölgesel ve ulusal program sunumu modeline nasıl uyacağı açık kriterler değildir. Kamu kurumları için bir diğer kısıtlama, yeni programlar kurumdaki personel sayısında mutlak bir artış gerektiriyorsa, bunun sağlanması zor olan Maliye Bakanlığı’nın onayına ihtiyaç duymasıdır.

Portekiz eğitim sistemi slayt
portekiz’de öğrenci olmak
portekiz’de üniversite okumak
portekiz’de üniversite okumak ekşi
portekiz’de erasmus
Portekiz Hakkında bilgi ödev
portekiz’de lise eğitimi
Portekiz de aylık masraf

Mevzuat, yeni kurum/program talebini ve bunların mevcut kurumlar/programlar ağı içindeki yerlerini, tekliflerin değerlendirilmesinde kullanılacak kriterler olarak öngörmüş olsa bile, bunun yapılabileceği açık bir temel yoktur. Portekiz Teknolojik Planı ve mevcut hükümet yüksek öğretim için iddialı hedefler geliştirmiş olsa da, birbirini izleyen hükümetler yüksek öğrenim sektörünü açık bir ulusal plan veya planlama çerçevesi olmadan yönetmiştir. Böyle bir çerçevenin yokluğunda, yeni kurumların/programların uygunluğu ve uygunluğu hakkında şeffaf bir temelde karar vermek çok zor hale gelmektedir.

Mevcut program onay sistemi, mevcut çalışma programları içindeki müfredat değişikliklerini kaydetmeye ve onaylamaya çalışmakla ilgili daha fazla sınırlamaya sahiptir. Bu, yeni program tekliflerinin hacmiyle (2005’te neredeyse 400) birleştiğinde, prosedürü neredeyse savunulamaz hale getirdi. Aslında, panele yapılan birçok başvuru, bir teklifin sonucunu duymanın bir yıl veya daha fazla sürebileceğini öne sürdü.

Açıkça bu, kurumsal yanıt verebilirlik ve müfredat uygunluğu üzerinde büyük bir kısıtlama ve aynı zamanda kurumlar için önemli bir hayal kırıklığının anlaşılabilir bir kaynağıdır.

74/2006 sayılı Kanun, en iyi uluslararası uygulamaya dayalı bir ulusal akreditasyon sistemi için hükümler koyar ve Avrupa Yüksek Öğretimde Kalite Güvencesi Birliği’nden (ENQA) kalite güvencesi ve akreditasyon için yeni bir yapı hakkında bir rapor hazırlanmıştır.6 Güçlü bir yükseköğretim camiasında yeni sistemin kurumlara eşit temelde davranacağı ve devlet üniversitelerinin tercihli konumunun (sadece yeni programların kaydı) sona ermesi gerektiği beklentisi.

Öğrenciler ve Çalışma Yerleri

Bakanlık, genel erişim ve kabul politikaları ve hem kamu hem de özel sektördeki tüm eğitim programları için yeni öğrenciler için sayısal sınırlamaların belirlenmesi yoluyla yükseköğretim sektörünün genel boyutunu ve şeklini yönlendirmede önemli bir rol oynar.

Önceki bölümde belirtildiği gibi, bunu geniş çalışma alanlarındaki öğrenci karışımında istenen büyüme modellerini veya değişiklikleri gösteren resmi bir ulusal yüksek öğretim planlama çerçevesi olmadan yapar. Öğrencilerin bölgesel dağılımını yönlendirmek amacıyla çok sayıda clausus sınırlarının kullanıldığı açıktır, ancak bunun yapıldığı temel ve bunun erişimde ne ölçüde kesintiye neden olduğu bilinmemektedir.

İlk temel yönlendirme aracı, yükseköğretim için asgari ulusal kabul koşullarının belirlenmesidir. Şu anda bu, ulusal giriş sınavlarında minimum 95/200 notu ile birlikte bir lise bitirme sertifikasıdır. İkinci şart 2005/06 akademik yılında getirildi ve lise eğitimini tamamlayan zaten sınırlı bir öğrenci grubu içinde erişimi kısıtladığı için bazı tartışmalara konu oldu.

Bir dizi kurum, bu minimum standardın üzerinde ve üzerinde ek gereksinimler belirlemiştir. Daha fazla seçiciliğe yapılan mevcut vurgu, 1980’lerin sonlarında ve 1990’ların başlarında, kabul koşullarının azaltıldığı ve üst orta eğitim reformunun yükseköğretime erişimi kolaylaştırdığı ve böylece kamu sektörünün yapamayacağı önemli bir talep artışı yarattığı durumla büyük ölçüde çelişmektedir. (1989’da toplamın %24’ü olan özel sektör kayıtları 1996’da %36’ya yükseldi; 2004’te bu pay %26’ya düştü.)

Aday sayısının azaldığı bir ortamda, daha seçici bir erişim politikası, daha az popüler olan kurum ve programlar için önemli sonuçlara sahiptir. Öğrencilerin evlerine yakın yerlerde, kıyı kentlerinde ve üniversite programlarında öğrenim görme konusundaki güçlü tercihleri ​​göz önüne alındığında, ülkenin iç kesimlerindeki kurumlar (ve özellikle politeknikler) en savunmasız olanlardır.

2004/05 eğitim-öğretim yılında kamu kurumlarındaki çalışma yerlerinin sayısı uygun adayların sayısına eşitti. Özel sektörün yeni girenlerin yaklaşık %25’ini kaydettiği göz önüne alındığında, durumun yükseköğretim kurumları için ne kadar rekabetçi hale geldiği açıktır. Panele yapılan birçok başvuru, kapsamlı sayısal şart sistemine rağmen, kabullerin etkin bir şekilde düzenlenmediğini (daha ziyade piyasaya ve öğrenci tercihlerine bırakıldığını) ve bunun kabul kriterleri ve popüler öğrencilerin çoğalması ve kopyalanması açısından ters sonuçları olduğunu savundu. 

Sonuç olarak, hem kamu hem de özel sektördeki artan sayıda kurum, sürdürülebilirliklerine yönelik ciddi zorluklarla karşı karşıyadır. İnceleme ekibi, bu sonuçların arkasındaki ana faktörün, kurs içeriği, program hedefleri, kalite, kariyer fırsatları ve mezun istihdamı hakkında kamuya açık bilgi düzeyinin yetersiz veya mevcut olmaması olduğuna inanmaktadır.

Önemli bir erişim politikası değişikliği, 23 yaşından büyük öğrencilerin yukarıda belirtilen minimum kabul şartlarını yerine getirmeden yüksek öğrenime girebilmelerini sağlayan son hükümdür. Bu, potansiyel olarak yüksek öğretim sağlayıcıları için yeni bir hedef grup yaratır, ancak bu yeni öğrenci grubunun öğrenim geçmişlerine ve deneyimlerine iyi uyan programlar gerektirecektir.