Değişiklik Taslağı  – İsviçre’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Değişiklik Taslağı

Eldeki istişarenin, Federal Konsey, yasama sürecinin Konfederasyona, Kantonlara ve bireysel yükseköğretim kurumlarına atfedilecek yetkilerin kapsamının temelden yeniden düşünülmesi temelinde yürütülmesi gerektiğini söyledi.

Bu nedenle, 2003 baharında Meclis’e sunulacak öneriler, değişiklik taslağında belirtilen ilkelerden farklılık gösterebilir. Sonuncusu, koordinasyon görevlerini yerine getirmek için Konfederasyon ve Kantonların ortak kurumlarının oluşturulabileceğine dair 1999 Üniversite Terfi Yasası hükmünü pekiştirmektedir.

Ne Konfederasyonun yüksek öğrenim kurumlarını yönetme yetkisi ne de Kantonlar veya başkaları tarafından yürütülen yüksek öğrenim kurumlarına verilen sübvansiyonlar değiştirilmez. Ancak değişiklik taslağı, bu tür sübvansiyonların ortak ilkelerin benimsenmesine ve yüksek öğretim politikasının koordine edilmesine bağlı olabileceğini açıklığa kavuşturmaktadır.

OECD inceleme ekibinin öğrendiği gibi, politika geliştirme ve uygulamada ülke çapında yoğunlaştırılmış koordinasyon, kabul edilen birkaç soruna yanıt vermektedir.

Örneğin, birçok kurum çok küçük ve çok pahalı, bölgesel eşitsizliklerin üstesinden gelinmesi gerekiyor, İsviçreler arası öğrenci hareketliliğinin güçlendirilmesi gerekiyor, yükseköğretim kurumlarının daha fazla özerkliğe ihtiyacı var ve aynı zamanda yaptıklarından sorumlu tutulmaları gerekiyor, üniversiteler ve uygulamalı bilimler üniversiteleri arasındaki ilişkinin tartışılması ve netleştirilmesi gerekiyor ve İsviçre yüksek öğretimi Avrupa yüksek öğretim alanının bir parçasını oluşturmalıdır. Bununla birlikte, kimin önderlik etmesi gerektiği ve tutarlılık ve koordinasyonun (kooperatif federalizmi) ne kadar ileri gitmesi gerektiği konusunda görüşler farklıdır.

Konfederasyon katılımı hemen hemen her politika portföyünde artmış olsa da, kararları ve yönetimi en düşük politika düzeyine bırakma ve bu kararları doğrudan demokrasi ile meşrulaştırma geleneği İsviçre’de güçlüdür ve İsviçre kimliğinin temel bir unsurudur. Mevcut düzenlemeler ve gelenekler temelinde, koordinasyon ve gerekli miktarda uyum, en iyi Kantonlar arası faaliyetler ve anlaşmalarla sağlanır.

Konfederasyon düzeyi, ülke çapında ilgi alanlarında politika oluşturma ile sınırlandırılacaktır. Geleneksel olarak, yüksek öğretim de dahil olmak üzere eğitim böyle bir alan olmamıştır. Bir dereceye kadar durum, eğitimde Topluluk ve hükümetler arası eylemlerin benzer şekilde tanımlandığı Avrupa Birliği’ndeki duruma benzer.

VUK 509 No.lu Tebliğ
Sıfır Atık YÖNETMELİĞİ Taslağı 2021
Resmi Gazete
Sıfır Atık YÖNETMELİĞİNDE Değişiklik YAPILMASINA Dair YÖNETMELİK
Sıfır Atık Yönetmeliği Değişiklik
Sıfır atık YÖNETMELİĞİ
Sıfır Atık YÖNETMELİĞİ 2021
Sıfır atık YÖNETMELİĞİ mevzuat

Üniversiteleri yöneten kantonlar bunu özerklikleri, bölgesel ve yerel kimlikleri için önemli gördükleri için yaparlar. Kantonlar arasında ekonomik faaliyette karşılıklı bağımlılıklar artarken bile, Kanton tarafından yönetilen üniversiteler hem federalizmi meşrulaştırmaya hem de kültürel çeşitliliği savunmaya yardımcı oluyor. Luzern ve Lugano’da yeni kurulan iki üniversite, üniversitelerin bölgesel işlevine örnek teşkil edebilir.

Ancak artan maliyetler, Kantonların tam teşekküllü üniversiteler işletmesini giderek zorlaştırıyor. Bazı Kantonlar, kurumsal özerkliği güçlendirerek ve ardından (yeni kamu yönetimi konsepti doğrultusunda) Kanton ile üniversite arasındaki sözleşmeler yoluyla kamu harcamalarını kontrol ederek verimliliği artırmaya çalıştılar. Üniversite dışı Kantonların artan katkıları, “ev sahibi” Kanton içindeki artan maliyetler ve mevcut kaynaklar arasındaki uçurumun kapatılmasına da yardımcı olmuştur.

Konfederasyon da sübvansiyonlarını artırması için baskı altına girdi. Federal kurumlara ilişkin finansman ve yönlendirme mekanizmalarını değiştirerek kurumsal özerkliği ve sorumluluğu artırdı. Kanton üniversiteleriyle ilgili olarak, Konfederasyon daha fazla işbirliği, ölçek ekonomileri ve mükemmeliyet merkezlerinin yaratılması için baskı yaptı. Diğerlerinin yanı sıra, Federal Hükümet çeşitli reformlar ve yeniden yapılandırma faaliyetleri için sübvansiyonlar sağladı, örn. departmanların işbirliği ve birleşmeleri.

Üniversiteler nihayet değişen koşullara tepki vermeye ve uygulamalı bilimler üniversiteleriyle ortaklaşa “üniversite ağları” oluşturarak işbirliğini geliştirmeye veya genişletmeye başladılar. Yürütülmekte olan bu geniş kapsamlı değişiklikler arasında iki gelişme vurgulanmaya değer.

Birincisi, uygulamalı bilimler üniversitelerinin kaynaşması ve güçlendirilmesinde görüldüğü gibi, yükseköğretimin yapısında radikal bir değişim var. İkinci gelişme, özellikle küçük bir ülke için umut verici olan bilgi yaratma, yayma ve kullanma için kritik bir kitle oluşturmaya yönelik yeni bir yaklaşımdan oluşmaktadır.

Bunun iyi örnekleri arasında, hem bölgedeki araştırma tabanlı üç kuruluşun daha keskin bir profiline yol açan Lémanique projesi gibi ağ oluşturma girişimleri hem de bunlar arasında öğretim ve araştırmada yeni işbirlikleri, BENEFRI ve “Campus Lucerne” girişimleri ve Basel Üniversitesi ile yakındaki uygulamalı bilimler üniversitesi arasındaki bağlantılar. Bu girişimler, diğer OECD ülkelerinde paralellikler buluyor; Network Norveç’in ulusal (ve uluslararası) özlemleri ve Fransız pôles üniversiteleri ve Antwerp Üniversitesi’nin “üst yapısı” aracılığıyla desteklenen bölgesel düzenlemeler.

Temel olarak, Konfederasyon ve Kantonların artan maliyetlere tepkileri, daha düşük maliyetli bir sistem oluşturmak için üniversite özerkliğini güçlendiren oldukça benzerdir. Ancak, finansman planları hala farklıdır ve dağınık bir sistemden kaçınmak için yapılması gereken çok şey vardır. Buna nasıl ulaşılacağına ilişkin tutumlar da hala farklılık göstermektedir.

Yasal statükonun savunucuları, geleneksel yeterliliklerde bir değişiklik gerektirmeyen Kantonlar arası işbirliğine güvenmeyi tercih ediyor. Anayasa değişikliğinin savunucuları, üniversiteler için Federal fon olduğunu savunuyorlar; Konfederasyonun da yüksek öğretim kurumlarını yönettiğini; ve uygulamalı bilimler sektörünün genişleyen üniversitesinin, üniversite sektörünün gelişimi ile uyumlu olması gerekir.

Yükseköğretim kurumları ise uyum, yenileme ve koordinasyon için kendi kapasitelerine güvenmeye çalışırlar. İlginç bir şekilde, her üç görüşün de savunucuları, adaptasyon için merkezi bir mantık ve model olarak “Bologna Deklarasyonu”na atıfta bulunurlar. Kantonlar ve yüksek öğretim kurumları, yüksek öğrenimin Avrupalılaştırılmasının İsviçre sistemi içinde bir uyumlaştırmayı gerektireceğini savunuyor.

Konfederasyon, eğer ülke Avrupa yüksek öğretim alanına katılacaksa, İsviçre’de açıklama ve koordinasyona ihtiyaç olduğu argümanını desteklemek için Bologna Deklarasyonuna işaret etmektedir.

Koordinasyondan kimin sorumlu olması gerektiği sorusunun yanı sıra, değişiklik taslağının ortak politika oluşturmayı öngördüğü alanlara ilişkin farklı vizyonlar var gibi görünüyor:

● Kurumsal özerklik: Yükseköğretim kurumlarına tanınan özerklik derecesi açısından Kanton ve kurumsal farklılıklar vardır. Bu, yalnızca yüksek öğretim kurumlarının daha özerk hale geldiği ve Konfederasyon etkisinin arttığı zaman, Kantonların gelecekteki rolüyle ilgili gecikmeden mi yoksa şüphelerden mi kaynaklanmaktadır?

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör