Norveç Politikası – Norveç’de Eğitim Sistemi – Essay – Ödev – Tez – Makale – Çeviri – Tez Yazdırma -Tez Yazdırma Fiyatları

Uluslararasılaşma için Norveç Politikası

Yukarıda açıklanan uluslararasılaştırma ve öğrenci hareketliliği için dört ana gerekçe türü, Norveç’in yüksek öğretimin uluslararasılaşmasına yönelik politikasında da bulunur. Öğrenci hareketliliğine ilişkin bakış açıları ve politika zamanla değişti. Norveç, diğer ülkelerle araştırma işbirliği ve giden öğrenci hareketliliği konusunda uzun bir geleneğe sahipken, gelen hareketlilik daha yeni bir gelişmedir. Norveç’in uluslararasılaştırma politikasının önemli özellikleri ve bunların nasıl geliştiği aşağıda açıklanmıştır.

Öğrenci İhracatı Yoluyla Kapasite Geliştirme

Norveç’teki ilk üniversite 1811 gibi geç bir tarihte kuruldu; o zamana kadar yüksek öğrenim için yurt dışına gitmek gerekiyordu. Norveç’te yüksek öğretim kurumlarının kurulmasından sonra bile, özellikle işletme, tıp, mühendislik ve mimarlık gibi alanlarda yurtdışında eğitim alma geleneği devam etti.

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Norveç özellikle akademisyenler konusunda yetersiz kaldı ve bu da artan hareketlilik aşamasına yol açtı. Yetersiz yurt içi kayıt kapasitesi nedeniyle, birçok Norveçli öğrenci yurt dışına “itildi” ve 1950’lerde Norveçli öğrencilerin %30’u yurt dışına gitti. Hükümetin perspektifinden bakıldığında, yurtdışındaki yüksek öğretim için kamu mali desteğinin sağlanması, işgücü piyasasının profesyonel kesimlerindeki eksiklikleri gidermenin bir yoluydu.

Bugün uluslararasılaşma olarak etiketlenen faaliyetler, aşağı yukarı giden hareketlilik ile eş anlamlıydı. Devlet Eğitim Kredisi Fonu (1947’de kuruldu), Norveç’in toplam öğrenci topluluğunun büyük bir bölümünün diğer batı ülkelerinin çoğuna kıyasla yurtdışında olması için bir ön koşul olmuştur ve hala da öyledir. Norveç gibi yüksek maliyetli bir ülke için, perspektiften bağımsız olarak – ulusal veya bireysel – yurtdışında eğitim, evde eğitimden daha pahalı değildir.

Öğrenci ihracatı, ekonomik bir gerekçe olarak görülebilecek bir kapasite geliştirme biçimidir. Yeterince yüksek kaliteli bir yüksek öğretim kaynağı oluşturmak zaman alır; ayrıca pahalıdır ve yüksek öğretimde bir tür uluslararası işbölümü faydalı olabilir. Bu, Norveçli tıp doktorlarının yüksek bir oranının hala yurtdışında eğitim almasının nedenlerinden biridir.

Norveç ekonomisi neye dayanır
norveç’te yaşam
Norveç siyasi yapısı
Norveç dili
Norveç neden zengin
Norveç Hakkında bilgi
Norveç dini
norveç’in ürettiği ürünler

Uluslararası Dayanışma

Norveç uluslararasılaşma politikasının merkezi bir özelliği, gelişmekte olan ülkelerde uluslararası dayanışma ve kapasite geliştirmeye odaklanmaktır. Uluslararası dayanışma ve kalkınma, Norveç’in uluslararası temasının ve kültürel anlayışının teşvik edilmesine ek olarak, uluslararası öğrencileri çekmek için argümanlardı.

Ancak, Norveç üniversitelerinin stratejileri üzerine yaptıkları çalışmada, eski güçlü uluslararası dayanışma, barış ve “Bildung” odaklarının artık neredeyse hiç bulunmadığını belgelemektedir. Aynı çalışma, kurumsal stratejilerin büyük ölçüde ulusal eğitim amaçlarını yansıttığını ortaya koymaktadır. İkisi arasında gerilimler olsa da, yüksek öğretim ve dış yardım politikası yakından iç içe geçmiştir. 1990’larda uluslararasılaşma politikası oldukça nicelik odaklıydı. Giden ve gelen hareketliliği artırmak başlı başına bir hedef haline geldi.

Tüm Norveçli öğrencilere yurtdışında bir süre kalma fırsatı sunulması gerekiyordu. Değişim programları aracılığıyla yurtdışında daha kısa uluslararası konaklamalar özellikle teşvik edildi. AB üyesi olmamasına rağmen Norveç, AB hareketlilik programı ERASMUS1’e erken bir aşamada katılmış ve yükseköğretim kurumları çok sayıda yabancı meslektaşı ile ikili ve çok taraflı değişim anlaşmaları yapmıştır.

Uluslararası Eğitimin Katma Değeri

Yurtdışında eğitim giderek yaygınlaştıkça, yurtdışında eğitimin potansiyel kültürel ve sosyal avantajları da kabul edildi. Ancak, Rotevatn’a (1998, s. 97) göre, 1970’lere kadar öğrenciler ve hükümet yurtdışında eğitim almanın kendi başına bir değeri olduğunun tam olarak farkına varamadı. Dil becerilerinin, kültürel becerilerin ve ağların yalnızca yurtdışında bir kariyer için değil, aynı zamanda Norveç işgücü piyasası için de yararlı olabilecek katma değerler olduğu “keşfedildi”.

Devlet öğrenci desteğinin kapsayacağı eğitim programı türü ve hedef ülkelerin kapsamı üzerindeki çoğu kısıtlama, 1980’lerde ve 1990’larda kademeli olarak kaldırıldı. O zamana kadar öğrenciler yalnızca ABD veya Avrupa’da okudukları takdirde halk desteği alabiliyorlardı. Öğrencilerin daha geniş bir coğrafi dağılımı ek bir hedef haline geldi ve daha geniş bir çalışma programı yelpazesi destek için uygun hale geldi. Ancak, giden öğrenci akışının politika hedeflerine göre düzenlenmesine yönelik teşvikler yetersiz görülebilir.

1980’lerde gelen öğrenciler için potansiyel konusunda artan bir farkındalık ortaya çıktı ve İngilizce eğitim programlarının kurulması teşvik edildi. Gelen hareketliliğin artırılması 1980’lerde zaten önemli bir hedef olarak belirtilmiş olmasına rağmen, gelen hareketlilikte önemli bir artışın görülmesi neredeyse yirmi yıl aldı.

İngilizce’de daha fazla program kurmak, İskandinavya dışındaki ülkelerden öğrenci çekmek için bir ön koşuldu. Norveçli öğrencileri de hedef alma düşüncesiyle İngilizce kursların verilmesi tartışmasız olmadı ve kurumsal düzeyde uygulanması biraz zaman aldı. Son yıllarda, giden ve gelen öğrenciler arasındaki dengeyi iyileştirmeye yönelik bir politika hedefine ulaşılmıştır. Giden öğrenci sayısı artmaya devam etti, ancak gelen öğrenci sayısı daha hızlı arttı.

Kalite ve Uygunluk

Son yıllarda, yüksek öğretimin uluslararasılaşmasına yönelik politikada kalite ve uygunluk üzerinde daha fazla odaklanmaya yönelik açık bir gelişme olmuştur. Bu, uluslararasılaşmayla ilgili en son beyaz kitapta ifade edilmiştir. Uluslararasılaşma politikası, bilgi politikasıyla bağlantılıdır ve uluslararasılaşma ve öğrenci hareketliliği, Norveç yüksek öğretim kurumlarının kalitesini artırmayı amaçlar.

Hükümet böylelikle Norveç eğitiminin artan uluslararasılaşmasına ulusal bilgi politikasında daha iyi bir köklenme sağlamayı önermektedir. Bu, eğitimin uluslararasılaşmasının yalnızca kendi içinde bir hedef olarak değil, aynı zamanda yüksek öğretimde kalite ve uygunluğun daha da artırılması için bir araç olarak tanımlandığı anlamına gelir.

Uluslararasılaşmanın küresel rekabet gücünü güçlendireceğine ve hareketliliğin Norveç yükseköğretim kurumlarında kaliteyi artıracağına inanılmaktadır. SIU (2013), Norveç üniversitelerindeki uluslararasılaşma stratejilerine ilişkin bir raporda, kalitenin uluslararasılaşma için en yaygın gerekçe olduğunu; ve bunun gerçekleştiği mekanizmanın, karşılaştırma ve rekabet gücü yoluyla uluslararası tanınırlık ve kalite geliştirme olduğuna inanılmaktadır. Uluslararasılaşma, aynı zamanda, giderek artan uluslararası işgücü piyasasına gerekli bir yanıt ve uyum olarak görülmektedir. Stratejiler aynı zamanda çoğu alanda araştırma cephesine yaklaşmak için uluslararasılaşmanın gerekli olduğunu da yansıtır.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör